Tiyatrom Sensin Ben Eden Beni...

[QriminaL]

gözlerimi açsam bir sahnede bulsam kendimi
herşeyimle orada olsam, tüm varlığımla,
bütün marifetlerimi sergilesem dilediğimce,
içimden geldiğince doğaçlama yapsam hayata..
kah ağlasam kah gülsem oyunumda,
ama yeterki o sahnemde olsam...
bir gün göçüp gidersem bu diyardan,
beni sahnemde sonkez sergileseler o tabutla,
gözlerde yaş olmasa, vedalar acı değil sevecenlikle olsa..
ayakta alkışlalasalar, tiyatromla gömseler beni..
hakikat bu desem , hayatımın tek aşkı tiyatrom..
belki bu kadar mutlu olmam gerekirken mutsuz da olmazdım,
haykırışlarım cevapsız kalmazdı bu kadar,
sorgular olmazdı, yüreğim eksik kalmazdı..
hem yazar, hem oynar hemde söylerdim..
müzikal yapar, yeri gelir çingene yeri gelir erkek olurdum
ama sonunda ben olurdum,
isteklerim, aşklarım boşluklarla dolu olmazdı,
aileme bu kadar sert çıkmazdım sahnede olsaydım gerçek ben,
tozunu yutsaydım o endamın,
gösteriş hiç değildi amacım ki
sadece benliğimi yansıtmaktı..
ben ben olduğum için seviyorum tiyatroyu
biliyorum yatkın bir tarafım hep vardı
hep sahnelerde olmak, özgürce yansıtmak vardı içimdekileri
olmadı ya isyanım ona
olacağı taze bir ümid her daim ,
ve ben bu kadar aşıkken bir kere bile gitmedim tiyatroya
insan sevidiğini başkasıyla görüp nasıl acı çekerse
ben de bir okadar sahnede başkasını gördüğümce acı çekiyorum
bir ben olmak isterdim şu yalan dünya da o da tiyatromla son bulan ben...​

 

[kuzay]

teşekkürler

 

[fells2]

Teşekkür Ederim...