osiris_cemo
New member
AHMET Yıldız'ın "Ne Mutlu Türküm Diyebilene" (İletişim Yayınları, S.66) adlı kitabından aldığım ilhamla Yakup Kadri Karaosmanoğlu'nun "Yaban" adlı romanından uzun bir alıntı yapacağım.
Bir diyalog, Milli Mücadele sırasında Türk sözcüğünün halkta yarattığı imgeyi gözler önüne sermektedir. Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra emir erinin köyüne yerleşen Türkçü bir subay, Ahmet Celal ile köylülerden Bekir Çavuş arasında, düşman köye yaklaştığı sırada şöyle bir konuşma geçer (İletişim Yayınları, 1998, S.172-173):
* * *
"Bir gün, Bekir Çavuş fena bakarak söyledi.
- Düşman tee İzmir'de idi, sağdan sataştılar, soldan sataştılar. Herife rahat vermediler. Buralara kadar gelmesine sebep oldular. Ne diyeyim bilmem ki, Allah sebep olanları...
Elimin tersiyle suratına bir tokat aşk etmek istedim. Fakat, kendimi tuttum. Ve ona son defa olarak, vatanın bütünlüğü hakkında bir fikir vermeye çalıştım:
- Bir Türk için İzmir ne ise Sivas odur. Diyarbakır ne ise Samsun da odur. İzmir zaptolundu mu, bütün Anadolu'nun ilmiği düşmanın elinde demektir. Orası kurtulmayınca burası kurtulmaz. Bekir Çavuş sözümü kesti:
- Haydi be, sen de... Bu lafları başkasına anlat.
Kendimi tutamadım:
- Bekir Çavuş aklını başına al, yoksa başına bir şey indiririm, dedim.
Derhal, benim subaylığımı ve kendi çavuşluğunu hatırına getirmiş olacak, hemen toplandı.
- Kusura bakma, biz köylüyüz. Böyle şeylere aklımız ermez, dedi ve yanımdan kalkıp gitmek istedi. Kolundan tutup oturttum:
- Sen yalnız köylü değilsin. Sen askerlik etmiş adamsın. Sana bu sözler yakışmaz. Ayıptır, ayıptır!
Asker! Fakat, Bekir Çavuş, bir bozgun ordusunun askeridir. Kimbilir kaç dayakta kötürümleşmiş maneviyatını ayağa kaldırıp durdurmak ne mümkün! Hele, düşmanın şu karşı tepeleri tuttuğu bir sırada ona dasitani bir heyecan vermeye çalışmak kadar abes ve mevsimsiz bir şey tasavvur olunamaz. Bekir Çavuş:
- Biliyorum beyim, sen de onlardansın emme.
- Onlar kim?
- Aha, Mustafa Kemal Paşa'dan yana olanlar...
- İnsan Türk olur da nasıl Mustafa Kemal Paşa'dan yana olmaz?
- Biz Türk değiliz ki, beyim.
- Ya nesiniz?
- Biz İslamız, elhamdülillah... O senin dediklerin Haymana'da başlar."
....................
"Eğer, bize zafer nasip olsa bile kuracağımız şey, yalnızca bu ıssız toprakla, bu yalçın tepelerdir. Millet nerede? O henüz ortada yoktur... Yeni baştan yapmak gerekecektir."
* * *
Günümüzün aydın ve yazar takımından "Bekir Çavuş"lar 1923-1945 arasını bu nedenle kurşuna diziyorlar. O dönem, bir Türk Ulusu kimliği ve bilinci inşa etmek istediği için...
Özdemir İNCE
24.12.2006 Hürriyet
Kaynak
Bir diyalog, Milli Mücadele sırasında Türk sözcüğünün halkta yarattığı imgeyi gözler önüne sermektedir. Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra emir erinin köyüne yerleşen Türkçü bir subay, Ahmet Celal ile köylülerden Bekir Çavuş arasında, düşman köye yaklaştığı sırada şöyle bir konuşma geçer (İletişim Yayınları, 1998, S.172-173):
* * *
"Bir gün, Bekir Çavuş fena bakarak söyledi.
- Düşman tee İzmir'de idi, sağdan sataştılar, soldan sataştılar. Herife rahat vermediler. Buralara kadar gelmesine sebep oldular. Ne diyeyim bilmem ki, Allah sebep olanları...
Elimin tersiyle suratına bir tokat aşk etmek istedim. Fakat, kendimi tuttum. Ve ona son defa olarak, vatanın bütünlüğü hakkında bir fikir vermeye çalıştım:
- Bir Türk için İzmir ne ise Sivas odur. Diyarbakır ne ise Samsun da odur. İzmir zaptolundu mu, bütün Anadolu'nun ilmiği düşmanın elinde demektir. Orası kurtulmayınca burası kurtulmaz. Bekir Çavuş sözümü kesti:
- Haydi be, sen de... Bu lafları başkasına anlat.
Kendimi tutamadım:
- Bekir Çavuş aklını başına al, yoksa başına bir şey indiririm, dedim.
Derhal, benim subaylığımı ve kendi çavuşluğunu hatırına getirmiş olacak, hemen toplandı.
- Kusura bakma, biz köylüyüz. Böyle şeylere aklımız ermez, dedi ve yanımdan kalkıp gitmek istedi. Kolundan tutup oturttum:
- Sen yalnız köylü değilsin. Sen askerlik etmiş adamsın. Sana bu sözler yakışmaz. Ayıptır, ayıptır!
Asker! Fakat, Bekir Çavuş, bir bozgun ordusunun askeridir. Kimbilir kaç dayakta kötürümleşmiş maneviyatını ayağa kaldırıp durdurmak ne mümkün! Hele, düşmanın şu karşı tepeleri tuttuğu bir sırada ona dasitani bir heyecan vermeye çalışmak kadar abes ve mevsimsiz bir şey tasavvur olunamaz. Bekir Çavuş:
- Biliyorum beyim, sen de onlardansın emme.
- Onlar kim?
- Aha, Mustafa Kemal Paşa'dan yana olanlar...
- İnsan Türk olur da nasıl Mustafa Kemal Paşa'dan yana olmaz?
- Biz Türk değiliz ki, beyim.
- Ya nesiniz?
- Biz İslamız, elhamdülillah... O senin dediklerin Haymana'da başlar."
....................
"Eğer, bize zafer nasip olsa bile kuracağımız şey, yalnızca bu ıssız toprakla, bu yalçın tepelerdir. Millet nerede? O henüz ortada yoktur... Yeni baştan yapmak gerekecektir."
* * *
Günümüzün aydın ve yazar takımından "Bekir Çavuş"lar 1923-1945 arasını bu nedenle kurşuna diziyorlar. O dönem, bir Türk Ulusu kimliği ve bilinci inşa etmek istediği için...
Özdemir İNCE
24.12.2006 Hürriyet
Kaynak
