Novace
New member
Binicilik, ata binme bilgisi ve sanatı. Atlı sporların temelini oluşturan binicilik, manej çalışmaları, at yarışlarına hazırlık, av ve arazi binişleri, yüksek binicilik olmak üzere dört ana bölümden oluşur. Binicilik sanatının amacı, atın içgüdüsel davranışının yerine daha zarif ve daha yetkin davranışlar, hareketler koymaktır. Bu sanat, eyerleme, koşum takımı ve nallama tekniklerinin bulunmasıyla birlikte 12.-13. yüzyıllar arasında büyük ölçüde gelişti. At yarışmaları, diğer adıyla konkurhipik, özellikle İtalya, Fransa, Almanya, İsviçre, Belçika, Polonya başta olmak üzere birçok ülkede yaygın binicilik gösterileridir. Yarışmalar çeşitli yükseklikte birçok engelin bulunduğu bir alan üzerinde yapılır. Türkiye’de bir spor dalı olarak binicilik, 1913’te Sipahi Ocağı Kulübü’nün kurulmasıyla başladı. Modern biniciliğin gelişmesi, Cumhuriyet döneminde gerçekleşti. Ordu süvari birlikleri içinde başarılı olan subaylar 1930’da kurulan Binicilik Okulu’na alındı. Türk biniciliğinin uluslararası ilişkileri 1931’de Sofya’da düzenlenen ilk Balkan Binicilik Şampiyonası’yla başladı. 1932’de Türkiye Binicilik Federasyonu kuruldu. Uluslararası Bincilik Federasyonu’na üye olundu. Türk binicileri, 12. Nice Uluslararası Konkurhipikleri’nde ilk başarılarını kazandı. Bu dönemin başlıca binicileri arasında Saim Polatkan, Cevat Gürkan, Cevat Kula ve Eyüp Öncü sayılabilir. Türk binicileri, II.Dünya Savaşı sonrasında yeniden başlayan uluslararası yarışmalarda başarı kazandılar (Salih Koç, Nail Gönenli, Bedri Böke, Fethi Gürcan vd.), 1960’tan sonra askerî biniciliğin yanı sıra sivil biniciliğin de yaygınlaşmasıyla kurulan sivil binicilik kulüpleri etkinliklerini düzenli olarak sürdürdüler. Türk biniciliği önemli ölçüde gelişti ve askerî binicilik zaman içinde yerini büyük ölçüde sivil biniciliğe bıraktı.
