64general1
New member
- Katılım
- 14 Haz 2007
- Mesajlar
- 1,720
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Türkiye, Amerika ve İsrail'le Yeni Bir Dönemeçte
Dr. Lütfü Özşahin - Milli Gazete
İsrail cumhurbaşkanı ülkemizden ayrılalı epey bir zaman geçti ve biz operasyonlara nihayet başlayabildik. Ancak mesele bu kadar basit değildi elbette. Şimdi küçük bir tarihsel seyirle Amerika ve İsrail ile girdiğimiz yeni süreç üzerine yine kısa bir analiz yapalım.
Herakleitos’un dediği gibi "her şey akar".
Zaman, İsrail’in kuruluş tarihi olan 1948’den sonra su gibi akıp geçti.
Hatırlanacağı üzere, Abdülhamit’in kovduğu Siyonistler, Filistin topraklarını hunharca işgal ederek İsrail devletini kurdular. Ve ne hazindir ki, İsrail’i tanıyan ilk Müslüman ülke de genç Türkiye Cumhuriyeti olmuştu.
Şimdi şu garip tecelliye bakın ki, Müslümanların katledilmesi için emir vermiş olan İsrail Cumhurbaşkanı Peres; Müslüman bir ülkenin meclisinde konuşma yapmış ve vekillerimiz de bu Siyonist lideri bir güzel alkışlamıştı. "Bu ne İsrail sevgisi, bu ne Yahudi sempatisi, bu ne Musevi dostluğu ya rab" dedirtecek türden bir sahneye şahit olmuştuk.
Halbuki daha Önce Sayın Başbakanımız bizzat kendisi İsrail’i "devlet terörü estirmekle" suçlamış, Cumhurbaşkanımız da Dışişleri Bakanı iken "Filistin topraklarının tapusu hala elimizde" diye İsrail’e bayağı okkalı bir mesaj göndermişti.
Peki, şimdi ne değişti de İsrail Cumhurbaşkanı abdestli bakanlarımız ve vekillerimiz tarafından meclisimizde alkışlanıyor?
Ben söyleyeyim:
Türkiye maalesef Amerika ve İsrail ile uzlaşmadan sınır ötesi harekâtı göze alamamıştır ve bu yüzden PKK’nın esas efendileri ve hamileri olan bu ülkelerle uzlaşmak zorunda kalmıştır.
Aslında harekât için uzun bekleyişin halka açıklanmayan siyasi ve askeri nedenlerinden birisi de İsrail’dir.
Zira şu an İsrail’in Ortadoğu’daki en önemli müttefiki ve dostu Kuzey Irak yönetimidir. Yani Barzani ve Talabani ikilisidir.
Öyle ki, Peşmergeleri MOSSAD ajanlarının ve asker kökenli sivil Yahudi subaylarının eğittiğini artık sağır sultan bile duymuştur. Bu gerçeğe İsrail’de Kuzey Irak kökenli Kürtçe konuşan yaklaşık 150 ila 200 bin Yahudi’yi de katarsak, işin ciddiyeti daha da iyi anlaşılmış olur. Peki, bu uzlaşmadan çıkan muhtemel sonuçlar nedir?
Birincisi:
Türkiye artık seçilmiş HAMAS yönetimini muhatap almayacaktır. Artık muhatap Filistin’in bir nevi CHP’si olan El Fetih ve kukla Mahmut Abbas yönetimi olacaktır.
Çünkü İsrail açık olarak PKK ile HAMAS’ı aralarında hiçbir benzerlik olmadığı halde özdeş olarak kabul etmiştir. Ve bunu Türkiye’ye de kabul ettirmiş gözükmektedir. Hangi sayede; elbette ki Barzani, Talabani ve PKK enstrümanı sayesinde... Gelen şehit tabutları sayesinde...
İkincisi:
Türkiye muhtemel İran operasyonuna itiraz etmeyecektir.
Ya üslerini İran’a karşı kullanılmak üzere açacaktır ya da İran’a uygulanacak muhtemel siyasi ve ekonomik ambargo ve tecrit politikalarına uyacaktır. Zira Müslüman bir parlamentoda Müslüman bir ülkeyi yani İran’ı hedef alan Şimon Peres’in söyledikleri bu yargımızı destekler mahiyettedir.
Ayrıca parlamentomuzda İran’ın elinde nükleer silah yapma kapasitesi olduğundan dem vuran Şimon Peres’e cesur ve vatansever milletvekillerimizden
"Peki sizin elinizdeki nükleer silahlar ne oluyor? Onlar tehdit değil mi? Menzilleri 2.000 kilometreyi aşan Jeriko I, Jeriko II, Jeriko III nükleer başlıklı füzeler bölgede tehlike saçmıyor mu"
diye sormamaları veyahut soramamaları işin vahametini bir nebze daha artırmaktadır.
Aslında başka bir analiz yaparsak, vekillerimiz muhtemel bir İran operasyonunda ses çıkarmamaları için psikolojik olarak hazırlanmaktadırlar diyebiliriz. İnşallah böyle bir oyuna gelemezler.
Üçüncüsü:
Artık Türkiye’de anti-emperyalist ve anti-Siyonist İslami anlayışlara asla hoşgörü ile yaklaşılmayacaktır.
BOP planı çerçevesinde Ilımlı İslam yani Avrupa, Amerika ve İsrail’in menfaatlerine ve emperyal emellerine ses çıkarmayan, onlarla uzlaşma halinde olan bir İslam anlayış devlet olarak desteklenecektir.
Ne de olsa âli çıkarlarımız ve reel-politik koşullar bunu gerektirmektedir(!)
Dördüncüsü:
Türkiye yüzyıllarca yönettiği Irak’ın işgal edilmesine hem lojistik destek vermeye devam edecektir, hem de Irak işgalinin ve Filistin dramının oluşturduğu anti Amerikancı ve anti İsrailci havayı yumuşatmaya çalışacaktır.
Yani bütün açık ve acı gerçeklere rağmen Amerika ve İsrail’in dostumuz ve stratejik müttefikimiz olduğu yalanı devlet politikası olarak sürdürülmeye devam edilecektir. Peki, ne zamana kadar?
Beşincisi:
Türkiye su dâhil bölgemizdeki enerji ve petrol kaynaklarının açılmasında, kullanılmasında, işletilmesinde, taşınmasında Amerika ve İsrail’in onaylamadığı projelere rahat bir şekilde imza atamayacaktır. Atarsa, muhtemel sonuçlarına katlanacaktır.
Diyeceğim odur ki, Türkiye şu an itibariyle yeni bir Amerika ve İsrail kuşatmasının içine alınmıştır.
Garpzade bazı yorumcuların zannettiğinin aksine, Türkiye Ortadoğu’da kendi inisiyatifi ile değil, özellikle Amerika ve İsrail’in, PKK, Barzani ve ekonomik dayatması nedeni ile tehlikeli bir yol ayrımına itilmiştir.
Türkiye’nin ağabey rolü yahut Osmanlı rolü oynadığını söylemek son derece isabetsizdir.
Zira biz askerlerimizi hunharca şehit eden PKK’ya karşı muhtemel bir sınır ötesi harekât için Amerika, İsrail ve Barzani ile uzlaşmak zorunda kalıyor ve karşılığında birçok tavizle beraber HAMAS ve İran’ı gözden çıkarmaya zorlanıyorsak,
hakeza stratejik açıdan Diyarbakır ve Urfa’dan hiçbir farkı olmayan Irak’ın işgaline ses çıkaramıyorsak, bölgesel güç olarak "büyük devlet rolü" oynadığımızı söylemek son derece komik olur.
Şurası açık bir gerçektir ki, Türkiye’nin İsrail’in yayılmacı politikalarına ve Amerika’nın Irak’ı işgaline net bir şekilde karşı çıkmadığı ve politikalarını bu yönde geliştirmediği sürece, terör ve özelde PKK belasından, etnik ve dinsel kimliği temel alan tedhiş ve terör hareketlerinden kurtulması mümkün değildir.
Zira kim ne derse desin, bazı vicdanlı batılı yazarlarında belirttiği gibi bugün Ortadoğu’daki her türlü terörün esas hamisi Amerika ve İsrail’dir.
Dr. Lütfü Özşahin - Milli Gazete
İsrail cumhurbaşkanı ülkemizden ayrılalı epey bir zaman geçti ve biz operasyonlara nihayet başlayabildik. Ancak mesele bu kadar basit değildi elbette. Şimdi küçük bir tarihsel seyirle Amerika ve İsrail ile girdiğimiz yeni süreç üzerine yine kısa bir analiz yapalım.
Herakleitos’un dediği gibi "her şey akar".
Zaman, İsrail’in kuruluş tarihi olan 1948’den sonra su gibi akıp geçti.
Hatırlanacağı üzere, Abdülhamit’in kovduğu Siyonistler, Filistin topraklarını hunharca işgal ederek İsrail devletini kurdular. Ve ne hazindir ki, İsrail’i tanıyan ilk Müslüman ülke de genç Türkiye Cumhuriyeti olmuştu.
Şimdi şu garip tecelliye bakın ki, Müslümanların katledilmesi için emir vermiş olan İsrail Cumhurbaşkanı Peres; Müslüman bir ülkenin meclisinde konuşma yapmış ve vekillerimiz de bu Siyonist lideri bir güzel alkışlamıştı. "Bu ne İsrail sevgisi, bu ne Yahudi sempatisi, bu ne Musevi dostluğu ya rab" dedirtecek türden bir sahneye şahit olmuştuk.
Halbuki daha Önce Sayın Başbakanımız bizzat kendisi İsrail’i "devlet terörü estirmekle" suçlamış, Cumhurbaşkanımız da Dışişleri Bakanı iken "Filistin topraklarının tapusu hala elimizde" diye İsrail’e bayağı okkalı bir mesaj göndermişti.
Peki, şimdi ne değişti de İsrail Cumhurbaşkanı abdestli bakanlarımız ve vekillerimiz tarafından meclisimizde alkışlanıyor?
Ben söyleyeyim:
Türkiye maalesef Amerika ve İsrail ile uzlaşmadan sınır ötesi harekâtı göze alamamıştır ve bu yüzden PKK’nın esas efendileri ve hamileri olan bu ülkelerle uzlaşmak zorunda kalmıştır.
Aslında harekât için uzun bekleyişin halka açıklanmayan siyasi ve askeri nedenlerinden birisi de İsrail’dir.
Zira şu an İsrail’in Ortadoğu’daki en önemli müttefiki ve dostu Kuzey Irak yönetimidir. Yani Barzani ve Talabani ikilisidir.
Öyle ki, Peşmergeleri MOSSAD ajanlarının ve asker kökenli sivil Yahudi subaylarının eğittiğini artık sağır sultan bile duymuştur. Bu gerçeğe İsrail’de Kuzey Irak kökenli Kürtçe konuşan yaklaşık 150 ila 200 bin Yahudi’yi de katarsak, işin ciddiyeti daha da iyi anlaşılmış olur. Peki, bu uzlaşmadan çıkan muhtemel sonuçlar nedir?
Birincisi:
Türkiye artık seçilmiş HAMAS yönetimini muhatap almayacaktır. Artık muhatap Filistin’in bir nevi CHP’si olan El Fetih ve kukla Mahmut Abbas yönetimi olacaktır.
Çünkü İsrail açık olarak PKK ile HAMAS’ı aralarında hiçbir benzerlik olmadığı halde özdeş olarak kabul etmiştir. Ve bunu Türkiye’ye de kabul ettirmiş gözükmektedir. Hangi sayede; elbette ki Barzani, Talabani ve PKK enstrümanı sayesinde... Gelen şehit tabutları sayesinde...
İkincisi:
Türkiye muhtemel İran operasyonuna itiraz etmeyecektir.
Ya üslerini İran’a karşı kullanılmak üzere açacaktır ya da İran’a uygulanacak muhtemel siyasi ve ekonomik ambargo ve tecrit politikalarına uyacaktır. Zira Müslüman bir parlamentoda Müslüman bir ülkeyi yani İran’ı hedef alan Şimon Peres’in söyledikleri bu yargımızı destekler mahiyettedir.
Ayrıca parlamentomuzda İran’ın elinde nükleer silah yapma kapasitesi olduğundan dem vuran Şimon Peres’e cesur ve vatansever milletvekillerimizden
"Peki sizin elinizdeki nükleer silahlar ne oluyor? Onlar tehdit değil mi? Menzilleri 2.000 kilometreyi aşan Jeriko I, Jeriko II, Jeriko III nükleer başlıklı füzeler bölgede tehlike saçmıyor mu"
diye sormamaları veyahut soramamaları işin vahametini bir nebze daha artırmaktadır.
Aslında başka bir analiz yaparsak, vekillerimiz muhtemel bir İran operasyonunda ses çıkarmamaları için psikolojik olarak hazırlanmaktadırlar diyebiliriz. İnşallah böyle bir oyuna gelemezler.
Üçüncüsü:
Artık Türkiye’de anti-emperyalist ve anti-Siyonist İslami anlayışlara asla hoşgörü ile yaklaşılmayacaktır.
BOP planı çerçevesinde Ilımlı İslam yani Avrupa, Amerika ve İsrail’in menfaatlerine ve emperyal emellerine ses çıkarmayan, onlarla uzlaşma halinde olan bir İslam anlayış devlet olarak desteklenecektir.
Ne de olsa âli çıkarlarımız ve reel-politik koşullar bunu gerektirmektedir(!)
Dördüncüsü:
Türkiye yüzyıllarca yönettiği Irak’ın işgal edilmesine hem lojistik destek vermeye devam edecektir, hem de Irak işgalinin ve Filistin dramının oluşturduğu anti Amerikancı ve anti İsrailci havayı yumuşatmaya çalışacaktır.
Yani bütün açık ve acı gerçeklere rağmen Amerika ve İsrail’in dostumuz ve stratejik müttefikimiz olduğu yalanı devlet politikası olarak sürdürülmeye devam edilecektir. Peki, ne zamana kadar?
Beşincisi:
Türkiye su dâhil bölgemizdeki enerji ve petrol kaynaklarının açılmasında, kullanılmasında, işletilmesinde, taşınmasında Amerika ve İsrail’in onaylamadığı projelere rahat bir şekilde imza atamayacaktır. Atarsa, muhtemel sonuçlarına katlanacaktır.
Diyeceğim odur ki, Türkiye şu an itibariyle yeni bir Amerika ve İsrail kuşatmasının içine alınmıştır.
Garpzade bazı yorumcuların zannettiğinin aksine, Türkiye Ortadoğu’da kendi inisiyatifi ile değil, özellikle Amerika ve İsrail’in, PKK, Barzani ve ekonomik dayatması nedeni ile tehlikeli bir yol ayrımına itilmiştir.
Türkiye’nin ağabey rolü yahut Osmanlı rolü oynadığını söylemek son derece isabetsizdir.
Zira biz askerlerimizi hunharca şehit eden PKK’ya karşı muhtemel bir sınır ötesi harekât için Amerika, İsrail ve Barzani ile uzlaşmak zorunda kalıyor ve karşılığında birçok tavizle beraber HAMAS ve İran’ı gözden çıkarmaya zorlanıyorsak,
hakeza stratejik açıdan Diyarbakır ve Urfa’dan hiçbir farkı olmayan Irak’ın işgaline ses çıkaramıyorsak, bölgesel güç olarak "büyük devlet rolü" oynadığımızı söylemek son derece komik olur.
Şurası açık bir gerçektir ki, Türkiye’nin İsrail’in yayılmacı politikalarına ve Amerika’nın Irak’ı işgaline net bir şekilde karşı çıkmadığı ve politikalarını bu yönde geliştirmediği sürece, terör ve özelde PKK belasından, etnik ve dinsel kimliği temel alan tedhiş ve terör hareketlerinden kurtulması mümkün değildir.
Zira kim ne derse desin, bazı vicdanlı batılı yazarlarında belirttiği gibi bugün Ortadoğu’daki her türlü terörün esas hamisi Amerika ve İsrail’dir.
