Sustum, gözlerim kör, kulaklarım sağır, Lal oldu dilim.. Umutlarımı biçiyorum elimde tırpan Ve hançerliyorum hayallerimi, Kimse bilmiyor içimde kanayan yarayı..
Ay doğmamış, yıldızlar terketmiş gökyüzünü, Ne gam! Karanlıklara asıyorum yalnızlığımı. Sadece ben duyuyorum, Yüreğimi parçalayan çığlıklarımı, Bir de martılar..
Acım gözyaşlarıma karışıp Kaldırımlarını yıkıyor bu kentin Ve iç çekişlerim fırtınalara dönüşüyor Uzak iklimlerde bir kırçiçeği ölüyor. Kimse bilmiyor..
Kimse bilmiyor, Her gece kaç çakal uluyor Gönül bahçemde..
İnce bir sızı yayılıyor bedenime Sonra bir titreme Umutlarım hazan yaprağı Sürükleniyor karanlık sokaklarda.
Tebessümlerim terketmiş dudaklarımı Gözlerim donuk. Sonra bir tipi başlıyor Bir deli fırtına. Savruluyorum Ve, Susuyorum..
