ReLaX MaN
New member
- Katılım
- 12 Haz 2007
- Mesajlar
- 15
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
Hatırladım da geçen yıl bu günü
Günlerden Cumaydı zaman gece yarısı
Sevdamız susuyordu biz ağlıyorduk
Biz ağlıyorduk gözlerimiz karşı karşıya
Ellerimiz kenetlenmişti sanki,inadına susuyorduk
Sonra yağmur başlamıştı ağlamaya
Biz ağlıyorduk yağmur ağlıyordu doyasıya inadına
Sessizliğimiz yorulmuştu biz daha yolun başında
Çok vardı oysa sabaha ağlanacak çok şey vardı daha
Ne de çabuk olmuştu sabah ama sensiz
Ellerin ellerimdeydi hala, ama soğuk
Gözlerin daha nemliydi fakat kapalıydı
Ben kapamıştım ellerimle.
En son kuşum demiştin bana “beni unutma”
Bir de yankısını duymuştum sonra
“beni unutma”
Ben de yemin etmiştim sana
Sen duymamıştın oysa yeminimi asla, asla...
Ve seninleyim bugün günlerden yine Cuma
Zaman gece yarısı ellerin ellerimde desem ama...
Bugün sana öldü dediler , hayır dedim
İşte mezarı bedeni çürüdü dediler, bağırdım
O yaşıyor dedim mezarı benim
O yaşıyor ben yaşadığım sürece
benim bedenimde
Ve ben ölene kadar o benimle.
Ellerimi açtım Allah’a, gönlümü sana , yinee
Kuşum diye başladım cümleme
Bağırdım yaşadığını ispatladım herkese
İnandılar biliyor musun HE dediler
Zamansız gidişin çok yıktı beni
İşte, sensiz yaşamayı öğrenemedim daha
Daha sensiz kaç Cuma kim bilir
Belki ben de yanında olmalıyım,hep seninle
Ama seni kim yaşatacak o zaman bedeninde.
Şimdi yaşıyorum seni yaşatıyorum aslında
Her Cuma , gece yarısı zaman
Kulağına geliyor mu bilmem birkaç mısra.
Seni şiirlere anlatıyorum önce
Sonra hep sana okuyorum o şiirleri
Bazen de en sevdiğin şarkıyı dinliyorum
Ya da bana seni anlatan şarkıyı
“Gülbebeğim”
Pek belli etmiyorum ama
Seni ne çok özlüyorum
Şimdi anlıyorum seni hala çok seviyorum.
Ne zaman ki günlerden yine Cuma olacak
Beni yanında bulacaksın
Ellerin ellerimde, gözlerin gözlerimde olacak yine..
Bu defa ayıramayacak bizi
Ne rüzgar, ne yağmur, ne de suskun satırlar
Günlerden Cumaydı zaman gece yarısı
Sevdamız susuyordu biz ağlıyorduk
Biz ağlıyorduk gözlerimiz karşı karşıya
Ellerimiz kenetlenmişti sanki,inadına susuyorduk
Sonra yağmur başlamıştı ağlamaya
Biz ağlıyorduk yağmur ağlıyordu doyasıya inadına
Sessizliğimiz yorulmuştu biz daha yolun başında
Çok vardı oysa sabaha ağlanacak çok şey vardı daha
Ne de çabuk olmuştu sabah ama sensiz
Ellerin ellerimdeydi hala, ama soğuk
Gözlerin daha nemliydi fakat kapalıydı
Ben kapamıştım ellerimle.
En son kuşum demiştin bana “beni unutma”
Bir de yankısını duymuştum sonra
“beni unutma”
Ben de yemin etmiştim sana
Sen duymamıştın oysa yeminimi asla, asla...
Ve seninleyim bugün günlerden yine Cuma
Zaman gece yarısı ellerin ellerimde desem ama...
Bugün sana öldü dediler , hayır dedim
İşte mezarı bedeni çürüdü dediler, bağırdım
O yaşıyor dedim mezarı benim
O yaşıyor ben yaşadığım sürece
benim bedenimde
Ve ben ölene kadar o benimle.
Ellerimi açtım Allah’a, gönlümü sana , yinee
Kuşum diye başladım cümleme
Bağırdım yaşadığını ispatladım herkese
İnandılar biliyor musun HE dediler
Zamansız gidişin çok yıktı beni
İşte, sensiz yaşamayı öğrenemedim daha
Daha sensiz kaç Cuma kim bilir
Belki ben de yanında olmalıyım,hep seninle
Ama seni kim yaşatacak o zaman bedeninde.
Şimdi yaşıyorum seni yaşatıyorum aslında
Her Cuma , gece yarısı zaman
Kulağına geliyor mu bilmem birkaç mısra.
Seni şiirlere anlatıyorum önce
Sonra hep sana okuyorum o şiirleri
Bazen de en sevdiğin şarkıyı dinliyorum
Ya da bana seni anlatan şarkıyı
“Gülbebeğim”
Pek belli etmiyorum ama
Seni ne çok özlüyorum
Şimdi anlıyorum seni hala çok seviyorum.
Ne zaman ki günlerden yine Cuma olacak
Beni yanında bulacaksın
Ellerin ellerimde, gözlerin gözlerimde olacak yine..
Bu defa ayıramayacak bizi
Ne rüzgar, ne yağmur, ne de suskun satırlar
