,Arkadaşlar bunu kız arkadaşıma göndereceğim yorumlarınızı bekliyorum tamamen kendi içtenliğimle yazdım. Lakait şeyler yazmazsanız sevinirim. Çünkü anlattıklarım gerçek.
Unutamadığım Dünyanın en değerli İnsanına….
Sana anlatmak istediklerim ne deftere, ne kitaba sığar ama ben birkaç sayfaya sığdırmaya çalışacağım…
Belki şu an okuduğun sayfayı bir çırpıda kapatmak istiyor olabilirsin ama lütfen sonuna kadar oku geçen yılların masumiyeti adına…
Sözlerime nasıl ve nereden başlayacağımı bilemiyorum…
1990–1995 yılları arasında seninle aynı sınıfı paylaşma mutluluğunu yaşayan bir çocuk vardı, belki hatıralarında kaybolmuş olan bu çocuğun ismi Erman…
Bu Erman'in o zamanlardan bu günlere kadar uzanan bir yürek yarası vardı, o da sensin. Seni bir türlü içimden atamadım ve her geçen gün ayrı bir yara oldun içimde. Biliyorum şimdi bu zamana kadar neden arayıp sormadın o zaman diyeceksin ama hepsini teker teker anlatacağım…
Dünyanın var oluşundan bu güne kadar geçen 200 Milyon yıllık zaman dilimi içerisinde seninle aynı zamanlarda yaşamak ve 5 yıllık bir zaman dilimi seninle aynı sınıfta okumak bile benim için ayrı bir gurur ve onurdur…
Her kız güzeldir ama her kız özel değildir. Bir kızın, bir erkeğin gözünde özel olması için onun ilgisini çeken bazı şeyler vardır; Bakışları, tavırları, hareketleri, tutum ve davranışlarıdır. Benimde ilgimi çeken bu özelliklerindi ve bu güne kadar sendeki bu özelliklere sahip bir kimseyi bulamadım…
İlkokul yaşantım boyunca Seni Sevmekten sakınmadım hiçbir zaman. Belki çocukça bir aşktı bu ama gerçekti. Seni her gördüğümde elim ayağıma dolaşıyor ve kelimeler ağzımda düğümlü kalıyordu…
Seni ne kadar sevsem de, Sana söylemeyi bir türlü beceremedim. Bir ömür bu aşkımın süreceğini bilmiyordum. Hani derler yaa ilk aşklar unutulmaz diye…
Korkuyordum, sevilmemekten değil senin kalbinin kırılmasından korkuyordum.
Okulun son zamanlarıydı. Veda partisi düzenlenmişti hani, Sana dans teklifi ederken bile bin bir türlü şekle girmiştim. Dans ederken bile ayrı güzeldin. O zaman bile heyecandan yaptığım dans hareketlerini karıştırmıştım ve senin verdiğin direktiflerle dans etmiştik. Biliyor musun o an hiç bitmesin istiyordum. Bir ömür öyle sürsün diliyordum.
Neticesinde okul bitti ve herkes farklı bir yerlere dağıldı kimisi okulu bıraktı kimisi devam etti. Bende Ortaokul hayatıma memleketimde devam ettim. Ama yine seni bir türlü aklımdan çıkaramıyordum. Bütünüyle benliğimi kaplamıştın, sanki ben, ben değilde sendim…
Tatil zamanları ailemin yanına geliyordum İstanbul’a. Bu süre zarfında sizin mahallenize gelmeyi çok istiyordum ama seni uzaktan uzağa görmek beni yiyip bitireceğinden ve seni sevdiğimi söylemeye çekindiğimden korkuyordum…
Zamanın geçmesini istemesem de geçiyordu. Ortaokul son sınıftaydım. Seni aklımdan çıkartmak istiyordum. Ve sınıfta güzel bir kız vardı arkadaş oldum. Sana bağlanmamı sağlayan sıcaklığı onda bulamamıştım. Birkaç aylık arkadaşlıktan sonra okulun son zamanları ayrıldık…
Lise 1. sınıfa memlekette başladım. 15–20 gün sonra kaydımı İstanbul Bağcılar Lisesine aldırdım. Lise hayatımda inanmıcaksın ama hiçbir kızla arkadaş olmadım…
Lise bittikten sonra iki sene kadar boşta kaldıktan sonra Ankara üniversitesine başladım.
O sene bizim mahalleden bir kızla arkadaş oldum. İki sene kadar arkadaş olduk. Onunla da iki sene sonra ayrıldık.
Daha sonra hiçbir kimseyle arkadaş olmadım.
İki sene önce de Bakırköy’e taşındık. Bağcılarda oturduğumuz zamanlarda da seni hiç görmedim ama görmediğim gibi de aklımdan çıkartmadım….
Bundan iki hafta kadar önce Facebook’ta ismini arattırdım. Seni gördüm. Hayallerimde büyüttüğüm gibi güzelleşmişsin hatta daha bi güzel olmuşsun. Sana mesaj yazdım arkadaş listesine ekledim. Bir süre sonra baktım ki beni engellemişsin. Seni bu kadar kızdıracak ne yaptım bilmiyorum yıllar sonra korktuğum başıma geldi.
Şimdi senden bir şey istiyorum. İster arkadaşça olsun, ister seni seven biri olarak düşün ama bu yazıyı okuduktan sonra bana bir cevap ver…
Hala hayallerimden silinmiyor; arkanda ablan vardı, sen yanına çağırdın beni ve Necmi beni seviyorsan gizli sev demiştin…
Senden öncesi yoktu, Senden sonrasıda olmayacak herhalde…
Bu Dünyanın sensiz hiç tadını çıkartamadım…:vur
Unutamadığım Dünyanın en değerli İnsanına….
Sana anlatmak istediklerim ne deftere, ne kitaba sığar ama ben birkaç sayfaya sığdırmaya çalışacağım…
Belki şu an okuduğun sayfayı bir çırpıda kapatmak istiyor olabilirsin ama lütfen sonuna kadar oku geçen yılların masumiyeti adına…
Sözlerime nasıl ve nereden başlayacağımı bilemiyorum…
1990–1995 yılları arasında seninle aynı sınıfı paylaşma mutluluğunu yaşayan bir çocuk vardı, belki hatıralarında kaybolmuş olan bu çocuğun ismi Erman…
Bu Erman'in o zamanlardan bu günlere kadar uzanan bir yürek yarası vardı, o da sensin. Seni bir türlü içimden atamadım ve her geçen gün ayrı bir yara oldun içimde. Biliyorum şimdi bu zamana kadar neden arayıp sormadın o zaman diyeceksin ama hepsini teker teker anlatacağım…
Dünyanın var oluşundan bu güne kadar geçen 200 Milyon yıllık zaman dilimi içerisinde seninle aynı zamanlarda yaşamak ve 5 yıllık bir zaman dilimi seninle aynı sınıfta okumak bile benim için ayrı bir gurur ve onurdur…
Her kız güzeldir ama her kız özel değildir. Bir kızın, bir erkeğin gözünde özel olması için onun ilgisini çeken bazı şeyler vardır; Bakışları, tavırları, hareketleri, tutum ve davranışlarıdır. Benimde ilgimi çeken bu özelliklerindi ve bu güne kadar sendeki bu özelliklere sahip bir kimseyi bulamadım…
İlkokul yaşantım boyunca Seni Sevmekten sakınmadım hiçbir zaman. Belki çocukça bir aşktı bu ama gerçekti. Seni her gördüğümde elim ayağıma dolaşıyor ve kelimeler ağzımda düğümlü kalıyordu…
Seni ne kadar sevsem de, Sana söylemeyi bir türlü beceremedim. Bir ömür bu aşkımın süreceğini bilmiyordum. Hani derler yaa ilk aşklar unutulmaz diye…
Korkuyordum, sevilmemekten değil senin kalbinin kırılmasından korkuyordum.
Okulun son zamanlarıydı. Veda partisi düzenlenmişti hani, Sana dans teklifi ederken bile bin bir türlü şekle girmiştim. Dans ederken bile ayrı güzeldin. O zaman bile heyecandan yaptığım dans hareketlerini karıştırmıştım ve senin verdiğin direktiflerle dans etmiştik. Biliyor musun o an hiç bitmesin istiyordum. Bir ömür öyle sürsün diliyordum.
Neticesinde okul bitti ve herkes farklı bir yerlere dağıldı kimisi okulu bıraktı kimisi devam etti. Bende Ortaokul hayatıma memleketimde devam ettim. Ama yine seni bir türlü aklımdan çıkaramıyordum. Bütünüyle benliğimi kaplamıştın, sanki ben, ben değilde sendim…
Tatil zamanları ailemin yanına geliyordum İstanbul’a. Bu süre zarfında sizin mahallenize gelmeyi çok istiyordum ama seni uzaktan uzağa görmek beni yiyip bitireceğinden ve seni sevdiğimi söylemeye çekindiğimden korkuyordum…
Zamanın geçmesini istemesem de geçiyordu. Ortaokul son sınıftaydım. Seni aklımdan çıkartmak istiyordum. Ve sınıfta güzel bir kız vardı arkadaş oldum. Sana bağlanmamı sağlayan sıcaklığı onda bulamamıştım. Birkaç aylık arkadaşlıktan sonra okulun son zamanları ayrıldık…
Lise 1. sınıfa memlekette başladım. 15–20 gün sonra kaydımı İstanbul Bağcılar Lisesine aldırdım. Lise hayatımda inanmıcaksın ama hiçbir kızla arkadaş olmadım…
Lise bittikten sonra iki sene kadar boşta kaldıktan sonra Ankara üniversitesine başladım.
O sene bizim mahalleden bir kızla arkadaş oldum. İki sene kadar arkadaş olduk. Onunla da iki sene sonra ayrıldık.
Daha sonra hiçbir kimseyle arkadaş olmadım.
İki sene önce de Bakırköy’e taşındık. Bağcılarda oturduğumuz zamanlarda da seni hiç görmedim ama görmediğim gibi de aklımdan çıkartmadım….
Bundan iki hafta kadar önce Facebook’ta ismini arattırdım. Seni gördüm. Hayallerimde büyüttüğüm gibi güzelleşmişsin hatta daha bi güzel olmuşsun. Sana mesaj yazdım arkadaş listesine ekledim. Bir süre sonra baktım ki beni engellemişsin. Seni bu kadar kızdıracak ne yaptım bilmiyorum yıllar sonra korktuğum başıma geldi.
Şimdi senden bir şey istiyorum. İster arkadaşça olsun, ister seni seven biri olarak düşün ama bu yazıyı okuduktan sonra bana bir cevap ver…
Hala hayallerimden silinmiyor; arkanda ablan vardı, sen yanına çağırdın beni ve Necmi beni seviyorsan gizli sev demiştin…
Senden öncesi yoktu, Senden sonrasıda olmayacak herhalde…
Bu Dünyanın sensiz hiç tadını çıkartamadım…:vur
