sherlock_holmes
New member
Yazın kavurucu sıcağında akşamüstü kızıılığında bir havada bakarken salak salak etrafa beklentisiz sorgusuz sualsiz umarsız geçen hayatta ta uzaklarda yemyeşil bir yaprak görürsün bakarsın şaşkınlıkla.Belliki yeni düşmüş ağaçtan.Hiç yazılmamış bir defter gibi temiz bir o kadar esrarengiz.Hiç acı çekmemiş.Hiçbirşey görmemiş.Pırıl pırıl parıldıyor sanki.Yaklaşmak istersin yanına.Bir lodos çıkar sonra.uzaklara doğru tuhaf sesler çıkararak savrulur.Takip edersin.Rüzgar pes etmez esmeye devam eder.İnat edersin bırakmıyacam diye.Yemin edersin sonra belki kararlığını ispat için.Rüzgar senden inatçidir yorar bitirir süründürür seni.Eser estikçe eser.Başında esen kavak yelleri gibi.Günler geçer mevsimler değişir.Bitkin düşersin.Bir ona bakarsın bir kendine o da sararmış diye iç geçirirsin.Sonra birden yaprak kaybolur.Yok olur.Aylardır takip ettiğin yaprak artık yoktur.Şimdi başka diyardasın.Buralar çok yabancı sana.Ben nerdeyim ben neresiyim burası neresi bunlar kim soruları arasında Ben en son ne yaptım birisi bana tokat atsın dersin.Nefes nefese uyanırsın sabah ezanıyla .İlk anda rüya olduğunu zannetmenin tuhaf rahatlığı.Daha sonra bugün yaşandığını hatırlayıp önüne düşen göz yaşları..
Susarsın sonra içinde derin bir acı.Mutsuzluktan beslenen tuhaf insan.Onu tam yakalamışken kaçırdın yada o senin hiç bir zaman olmadı. Sahiplendin onu benim sandin o senden hep kaçtı.Hani bir söz vardı ya kaçan kovalanırdı.O da kaçtı.Belki yakalanıp parçalanmamak için.Alsaydım elime yaprağı ne çok sevdiğimi göstermek için sımsıkı kapatsaydım avucumu paramparça olacaktı kuru yaprak.Şimdi kuru yaprak o.Hüzünlü ama paraçalanmamiş.Belki sevmiş bu yüzden terk etmiş.Onurlu ve gururlu.Bitkin ama hayatta.Ben ondan bihaber çok uzaklarda yine bir sürü yaprak görüyorum her anımda.Ama hiç biri onun gibi değil.Ne takip edecek dermanım var ne buna yetecek gücüm.Takip ederken seni, adını ağaçlara yazmadım mı?Tam sana dokunacakken kaçmadın mı?Seni ilk gördüğümde mevsimlerden yazdı.Hatırla bir yaz yağmuru vardı.Şimdi yağan Yağmurlar seni hatırlatıyor bana.Seni ve son baharı.Bu sapsarı mevsim,bu efkarlı başım,bu dertler,Bu hüzün ve keder beni öldürmeye yeter..Bir gün pişman olup dönersen geri dersenki tut elimi uzaklara gidelim.Bilki bıraktığın yerdeyim.Mevsim değişti sensiz dayanamıyorum.Ne olur gel ben ölmeden ve henüz son sözümü söylemeden.Kış geliyor sevgilim üşüyorum.Gittiğinden beri hep aynı iki kelime dilimde.Sürekli tekrar ediyorum.İçim ısınsın diye seni ve kendimi yaşatmak için belkide.Bu öldürücü soğuğa direniyorum.Dilimde hep o aynı cümle.SAna adadığım mektubumun son cümlesi.Bir kağıda da yazdım;Ağaçlara yazdığım gibi.Her anım her yer sen son günlerde.
Beni bulmaya gelirsen dondurucu soğukta.Bıraktığın yerde,rüzgarın,tipinin ürpertici sesinden başka ses gelmemiş olmuşsa tabiat ana ağlıyorsa ve sen dönmekte çok geç kalmişsan sevgilim bak biri var karlar altında.Evet henüz kokmamış bedenimde ismin yazılı.Her yerde sen varsın ellerimde avuçlarımda.Mektubumu okuyorsun şu anda.Beni seviyordun biliyorum.Bekledim durdum.Geldin ya beni gördün bana dokundun ya mutluyum ağaçlarda ve bu mektubun en altında hep söyleyip durdum.Nihayet okudun.Seni seviyorum.
written by my friend.....
Susarsın sonra içinde derin bir acı.Mutsuzluktan beslenen tuhaf insan.Onu tam yakalamışken kaçırdın yada o senin hiç bir zaman olmadı. Sahiplendin onu benim sandin o senden hep kaçtı.Hani bir söz vardı ya kaçan kovalanırdı.O da kaçtı.Belki yakalanıp parçalanmamak için.Alsaydım elime yaprağı ne çok sevdiğimi göstermek için sımsıkı kapatsaydım avucumu paramparça olacaktı kuru yaprak.Şimdi kuru yaprak o.Hüzünlü ama paraçalanmamiş.Belki sevmiş bu yüzden terk etmiş.Onurlu ve gururlu.Bitkin ama hayatta.Ben ondan bihaber çok uzaklarda yine bir sürü yaprak görüyorum her anımda.Ama hiç biri onun gibi değil.Ne takip edecek dermanım var ne buna yetecek gücüm.Takip ederken seni, adını ağaçlara yazmadım mı?Tam sana dokunacakken kaçmadın mı?Seni ilk gördüğümde mevsimlerden yazdı.Hatırla bir yaz yağmuru vardı.Şimdi yağan Yağmurlar seni hatırlatıyor bana.Seni ve son baharı.Bu sapsarı mevsim,bu efkarlı başım,bu dertler,Bu hüzün ve keder beni öldürmeye yeter..Bir gün pişman olup dönersen geri dersenki tut elimi uzaklara gidelim.Bilki bıraktığın yerdeyim.Mevsim değişti sensiz dayanamıyorum.Ne olur gel ben ölmeden ve henüz son sözümü söylemeden.Kış geliyor sevgilim üşüyorum.Gittiğinden beri hep aynı iki kelime dilimde.Sürekli tekrar ediyorum.İçim ısınsın diye seni ve kendimi yaşatmak için belkide.Bu öldürücü soğuğa direniyorum.Dilimde hep o aynı cümle.SAna adadığım mektubumun son cümlesi.Bir kağıda da yazdım;Ağaçlara yazdığım gibi.Her anım her yer sen son günlerde.
Beni bulmaya gelirsen dondurucu soğukta.Bıraktığın yerde,rüzgarın,tipinin ürpertici sesinden başka ses gelmemiş olmuşsa tabiat ana ağlıyorsa ve sen dönmekte çok geç kalmişsan sevgilim bak biri var karlar altında.Evet henüz kokmamış bedenimde ismin yazılı.Her yerde sen varsın ellerimde avuçlarımda.Mektubumu okuyorsun şu anda.Beni seviyordun biliyorum.Bekledim durdum.Geldin ya beni gördün bana dokundun ya mutluyum ağaçlarda ve bu mektubun en altında hep söyleyip durdum.Nihayet okudun.Seni seviyorum.
written by my friend.....
