gizemliperikizi
New member
SEN'Lİ BİLİNMEYEN DENKLEMİM
Oysa hep yolculuklardı sakladığım kendime..
Yüreğimde adını sevda koyduğumdan arta kalanları sırtlanıp bilmediğim
yollara gidiyorum şimdilerde.
Uzakta ki martıların seslerini arayacak belkide benliğim ve senden arınmış
şelalelerin altında ıslanacağım..
Saniyeler süren yorgunluğum saatler sürecek biliyorum...
Kalan yorgunluğuma sevdamıda katık edip solan bir yedivereni sulayacağım kahkahayla ve kaybedenden kalan ganimetlerin hayata dönüşünü şaşkınlıkla izleyeceğim...
Belkide suan yaşamak için yeni sebepler arıyorsundur kendine ve her gece başını yastığa koyduğun anda benden kalan parçaları içindeki ateşle yakıp uyuyorsundur.
Tanırım seni hemde çok iyi tanırım her zerreni her hücreni her nefesini...
Sana dair yazmak istemiyorum aslında...
Öfkeyi, eksikliği, çelişkiyi, yani sana dair ne varsa içimde yaşıyorum.
Bir zamanlar yakınım bildiğim, sevdiğim dediğim bir yabancı da kalan
parçalarımı yeniden kazanıp, kendime dönmem ne kadar sürecek bilmiyorum...
Yaşadığım bu soğuk kentte, aldanışlarımın ve suskunluğumun bedelini ödemek düşüyor bana... Kendimi tamamlamaya çalışırken birçok inancımda kopup gidiyor içimden...
Yanında olmayışım seni kahredecek biliyorum. Kimsenin kimse olmadığını
büyümeye niyetlendikçe ve mecburi duygularını dibe vuran her hüzün kavramını öğretisinde de başkasının olamayacağını daha iyi kavrıyorum.
Böyle yaşamak insanı öldürmekten beter eder bilirim.
Susarak her geceyi bir öncekinin üzerine kapatıyorum. Kayıp olan bir zamanın kazanılmamış bir serüveninde senin yerine sensiz olarak nefes tüketiyorum.
Hatıralar sabahları benim kadar sevemez. Ben yaşanılmamış her sabahı ezbere biliyorum.
Oysa hep yolculuklardı sakladığım kendime.. vakit geldi...
İstanbul' un nemli gecelerinde şimdi hayatı her şeye rağmen sevmeye çalışan bir ben var...
Yalnızlıklara inat; sevdama gülümsemeye çalışan bir ben...
Hayallerini, umutlarını, yarınlarını ve hatta tüm sevinçlerini kendi
bedenime dolduran bir ben...
Bir ben...
Bir yokluk...
Bir...
Buralarda baştan aşağı yalnızlık var...
Şimdi emanet ediyorum başka bir bedene seni. Sen yalnızca sen gibi
anılacaksın, dilimden dudağıma geçen ifadelerimde ve ben artık hiç ben
olmayacağım sevdalarında..
Senin için tüm iyi dileklerim, yüreğimin en derinlerinden sesleniyor sana..
Mutlu ve güzel yaşa...
Oysa hep yolculuklardı sakladığım kendime..
Yüreğimde adını sevda koyduğumdan arta kalanları sırtlanıp bilmediğim
yollara gidiyorum şimdilerde.
Uzakta ki martıların seslerini arayacak belkide benliğim ve senden arınmış
şelalelerin altında ıslanacağım..
Saniyeler süren yorgunluğum saatler sürecek biliyorum...
Kalan yorgunluğuma sevdamıda katık edip solan bir yedivereni sulayacağım kahkahayla ve kaybedenden kalan ganimetlerin hayata dönüşünü şaşkınlıkla izleyeceğim...
Belkide suan yaşamak için yeni sebepler arıyorsundur kendine ve her gece başını yastığa koyduğun anda benden kalan parçaları içindeki ateşle yakıp uyuyorsundur.
Tanırım seni hemde çok iyi tanırım her zerreni her hücreni her nefesini...
Sana dair yazmak istemiyorum aslında...
Öfkeyi, eksikliği, çelişkiyi, yani sana dair ne varsa içimde yaşıyorum.
Bir zamanlar yakınım bildiğim, sevdiğim dediğim bir yabancı da kalan
parçalarımı yeniden kazanıp, kendime dönmem ne kadar sürecek bilmiyorum...
Yaşadığım bu soğuk kentte, aldanışlarımın ve suskunluğumun bedelini ödemek düşüyor bana... Kendimi tamamlamaya çalışırken birçok inancımda kopup gidiyor içimden...
Yanında olmayışım seni kahredecek biliyorum. Kimsenin kimse olmadığını
büyümeye niyetlendikçe ve mecburi duygularını dibe vuran her hüzün kavramını öğretisinde de başkasının olamayacağını daha iyi kavrıyorum.
Böyle yaşamak insanı öldürmekten beter eder bilirim.
Susarak her geceyi bir öncekinin üzerine kapatıyorum. Kayıp olan bir zamanın kazanılmamış bir serüveninde senin yerine sensiz olarak nefes tüketiyorum.
Hatıralar sabahları benim kadar sevemez. Ben yaşanılmamış her sabahı ezbere biliyorum.
Oysa hep yolculuklardı sakladığım kendime.. vakit geldi...
İstanbul' un nemli gecelerinde şimdi hayatı her şeye rağmen sevmeye çalışan bir ben var...
Yalnızlıklara inat; sevdama gülümsemeye çalışan bir ben...
Hayallerini, umutlarını, yarınlarını ve hatta tüm sevinçlerini kendi
bedenime dolduran bir ben...
Bir ben...
Bir yokluk...
Bir...
Buralarda baştan aşağı yalnızlık var...
Şimdi emanet ediyorum başka bir bedene seni. Sen yalnızca sen gibi
anılacaksın, dilimden dudağıma geçen ifadelerimde ve ben artık hiç ben
olmayacağım sevdalarında..
Senin için tüm iyi dileklerim, yüreğimin en derinlerinden sesleniyor sana..
Mutlu ve güzel yaşa...
