seni saklayacağım inan
yazdıklarımda, çizdiklerimde
şarkılarımda, sözlerimde.
sen kalacaksın kimse bilmeyecek
ve kimseler görmeyecek seni,
yaşayacaksın gözlerimde.
sen göreceksin duyacaksın
parıldayan bir sevi sıcaklığı,
uyuyacak, uyanacaksın.
bakacaksın, benzemiyor
gelen günler geçenlere,
dalacaksın.
bir seviyi anlamak
bir yaşam harcamaktır,
harcayacaksın.
seni yaşayacağım, anlatılmaz,
yaşayacağım gözlerimde;
gözlerimde saklayacağım.
bir gün, tam anlatmaya...
bakacaksın,
gözlerimi kapayacağım...
anlayacaksın.
Sevgılıye . . .
yazdıklarımda, çizdiklerimde
şarkılarımda, sözlerimde.
sen kalacaksın kimse bilmeyecek
ve kimseler görmeyecek seni,
yaşayacaksın gözlerimde.
sen göreceksin duyacaksın
parıldayan bir sevi sıcaklığı,
uyuyacak, uyanacaksın.
bakacaksın, benzemiyor
gelen günler geçenlere,
dalacaksın.
bir seviyi anlamak
bir yaşam harcamaktır,
harcayacaksın.
seni yaşayacağım, anlatılmaz,
yaşayacağım gözlerimde;
gözlerimde saklayacağım.
bir gün, tam anlatmaya...
bakacaksın,
gözlerimi kapayacağım...
anlayacaksın.
Sevgılıye . . .
Olmaman gereken tek yerin benim yanım olduğunu anladığında unutmanın bukadar çabuk sürmesini,arkana bakmadan giderken bile hoşçakal demezken şimdi olmayışının özlemini çekmek bana kalıyor,kalıcı ve kesin cümleler kurmaktan bu kadar korkar olmuşken hayatımı bir anda değiştirme çabasındayım artık,her yeni başlangıcıma senide dahil ederken bugüne kadar artık anlamını yitirmişliğin çarpar oldu gözüme,belkide sırf bu yüzden boşaltıyorum kafamı senden boş kalan yerleriyle doldurabiliceme inandığım için hayatımın,her son bir başlangıç dediklerine inandığım içinde bu çabam aslında nedenler ve niçinlerin içinde zorlanmaktansa artık uyanmak vakti gelmiş habersiz ve ansız bi halde,gözümü tekrar açıyorum dünyama ve sanırım uyanıyorum rüyamdan hiç görmemişçesine kalkıyorum bu sabah yataktan,
neden bilmeliyimki bugun canının yandığını,başaramadıklarının arkasında olmamın ne önemi olabilirki,başardıklarımızın bi manası yokken kayıplarımıza önem vermenin mantığı nerde,akıp giden herşeyin arkasından bukadar zorlayamamki sonuçlarını,yoruldum dediğimde anlamalıydın sevginin beni hangi kentten alıp nereye bıraktığını
çünkü tanıyordun sen beni ve biliyodun aslında başıma gelicekleri her kaçışımın ardında mutlak bi sebeb gerektiğini,sen güçlüsün dediğinde gücümünde asıl nerden geldiğini,
ve farkındayım sende bırakıyosun kendini aslının ardında yatan aslın gerçekten zorlanıyor gün geçtikçe ve inanasın gelmiyor senin bile,kabul etmek zorundayız
hayat hiçte bizim pencerelerimizden baktığımız gibi değilmiş ve bilinen her gerçek kendi yalanıyla karşımızda yüzümüze gülermiş...
Ask butun dunyayı yoksayıp sadece onun var oldugunu kabullenebılmektır ...
