нешет
ву.иєѕєт
"Masal"ların içindeyse şayet sevdalar, doyasıya yaşanabiliyor o zaman, demiş birileri...
Bende Boşver’dim ve Masal’ların içinde yaşadım sevdalarımı... Yazdığım her satırda sevdam vardı, sana dairdi her kelimem. Ya sen vardın, ya da senden ötesi yoktu zaten. Acılar geçiyordu ama yaralar kanıyordu hep...
Gözümün ucuyla bakardım ya
Hani kıyamazdım dokunmaya
Öyle kırık dökük bir başıma
Karar verdim bugün seni unutmaya
Bilirsin kalandır terk eden aslında
Yazdıkça çıldırıyorum. Biliyorum ki dokunmasam kaleme unutacağım. Isırmasam o kalemin arkasını susacağım. Yorulmayacak dudaklarım, daha kolay olacak başkası. Sessizlik olmayacak, sensizlik olmayacak. Dahası olmayacak, ötesi, yarası, izi kalmayacak...
Yoksun ve işte tek gerçek bu...
Gidişimi isteyen de, ardımdan boş gözlerle bakarken dur demeyen de sendin. Kasırgalardan koruduğum sevdamın, meltemlerde yok olmasını seyretmek ne kadar acı. Oysa o narin gelincik ne fırtınalar atlatmıştı. Ne anılar, ne acılar yaşamıştı...
Ne anılar, ne acılar
Bıraktım ardımda ne kırgın sabahlar
Ne sevgiler, ne sevdalar
Yaşarım gün doğdukça serde hayat var
Geride bıraktığın gözlerinin yeşili, nefesimi kesen sevdan yaşatıyor bedenimi. Bitmez dediğim aşkın kol değneklerim. Sonraları olmuyor biliyorum ama o umut can yoldaşım. Asla bırakmadı ellerimi...
Çok şey istemedim hayattan. Bir özür borcu vardı beklediğim. Olmazdı biliyorum, olmazı istedim… Tek beklediğim huzurdu, olmadı, bulamadım. Çok istedim olmadı...
Ne anılar, ne acılar
İncitmem incinsem de sonsuz umutlar
Ne kaygılar, ne kavgalar
Unutmam affetsem de sen de yaram var
Şimdi gitmek zamanı. Ardıma bakmadan, sonunu düşünmeden. "Masal"ların içindeyse şayet sevdalar, doyasıya yaşanabiliyor o zaman demişti ya birileri... Bende Boşver’dim ve Masal ların içinde yaşıyorum sevdamı...
Hoşça kal...
Bende Boşver’dim ve Masal’ların içinde yaşadım sevdalarımı... Yazdığım her satırda sevdam vardı, sana dairdi her kelimem. Ya sen vardın, ya da senden ötesi yoktu zaten. Acılar geçiyordu ama yaralar kanıyordu hep...
Gözümün ucuyla bakardım ya
Hani kıyamazdım dokunmaya
Öyle kırık dökük bir başıma
Karar verdim bugün seni unutmaya
Bilirsin kalandır terk eden aslında
Yazdıkça çıldırıyorum. Biliyorum ki dokunmasam kaleme unutacağım. Isırmasam o kalemin arkasını susacağım. Yorulmayacak dudaklarım, daha kolay olacak başkası. Sessizlik olmayacak, sensizlik olmayacak. Dahası olmayacak, ötesi, yarası, izi kalmayacak...
Yoksun ve işte tek gerçek bu...
Gidişimi isteyen de, ardımdan boş gözlerle bakarken dur demeyen de sendin. Kasırgalardan koruduğum sevdamın, meltemlerde yok olmasını seyretmek ne kadar acı. Oysa o narin gelincik ne fırtınalar atlatmıştı. Ne anılar, ne acılar yaşamıştı...
Ne anılar, ne acılar
Bıraktım ardımda ne kırgın sabahlar
Ne sevgiler, ne sevdalar
Yaşarım gün doğdukça serde hayat var
Geride bıraktığın gözlerinin yeşili, nefesimi kesen sevdan yaşatıyor bedenimi. Bitmez dediğim aşkın kol değneklerim. Sonraları olmuyor biliyorum ama o umut can yoldaşım. Asla bırakmadı ellerimi...
Çok şey istemedim hayattan. Bir özür borcu vardı beklediğim. Olmazdı biliyorum, olmazı istedim… Tek beklediğim huzurdu, olmadı, bulamadım. Çok istedim olmadı...
Ne anılar, ne acılar
İncitmem incinsem de sonsuz umutlar
Ne kaygılar, ne kavgalar
Unutmam affetsem de sen de yaram var
Şimdi gitmek zamanı. Ardıma bakmadan, sonunu düşünmeden. "Masal"ların içindeyse şayet sevdalar, doyasıya yaşanabiliyor o zaman demişti ya birileri... Bende Boşver’dim ve Masal ların içinde yaşıyorum sevdamı...
Hoşça kal...
ву.иєѕєт
