ykn
New member
Yine uzak denizlerden döndü yelkenlim
Yine karakış sonrası gökkubene indim,
Ben yaralıydım sen bilmezdin.
Her bahar esrarlı perdesini sıyırıp bakardım hayatına ,
Varılamaz bilirdim geçtiğin yollar,
Ardından içimde ne güller solardı,
Ben kanardım sen bilmezdin......
Hüznün duyulunca sonsuzluktan,
Yağmurunda ağlardı gökyüzü,gözpınarlarının,
Sırılsıklam olurdum her gece sen bilmezdin....
Matemim olurdu uykusuz geçen tek bir gecen,
Oysa bilirim,gözlerinin buğulu karasından alırdı rengini,
İçimin dehlizlerinde demlenen gecenin karanlığı,
Benim canım yanardı sen bilmezdin...
Masumlaşınca gece,alınırdı yalnızlığın,
Kalabalık odaların yabancı seslerinden kaçıp,
İçinde biriktirdiğin bir dünyaya taşınırdın,
Sırça bir saraydı odandaki dört duvar,
Yaşamdan habersiz alemi seyrettiğin,
Kavanozda kendini deryada sanan balık,
Ne kavonozun ne de dünyanın farkındaydın...
Sen benim dünyamdın sen bilmezdin.....
Ay ışığı vurgundu ay yüzüne,
Telaş vede hasretle eserdi başında meltem,
Dukunabilmek için bir kez olsun saçının bir tek teline,
Ay sana vurgundu,kıskanırdım,
Sen bilmezdin.....
Heyacandan titrerdi bir mum alevi gibi güneş,
Senin gözlerine hasret,vuslata varabilmek için ilk seherde ....
Hiç uyumadan hiç uyanmadan yolunu beklerdi,
Ben var olduğum günden beri uykusuz...
Sen bilmezdin.....
alıntı
