Samuraylar Japon Savaşçı Geleneği

[Tunyukuk]

Mağrur savaşçı Edo'da, geleceğin Tokyo'sunda, kalabalık bir sokakta uzun adımlarla yürürken gözler kaçırılıyor ve insanlar birer adım geri çekiliyor. Dönem 18. yüzyıl başları, ancak yüz yıl öncesi ya da sonrası da olabilirdi: Feodal törelerine sadık Japonya'da bu sahne hiç değişmiyor.

Samuray için yollar açılıyor.

bir samurayı tanımamak ise olanaksız. Biri uzun biri kısa iki kılıç belinde sallanıyor. Sadece, Japonya'nın en yüksek –savaşçı– sınıfının üyesi olan samuray, otoritesinin dehşet saçan simgeleri olan bu iki kılıcı bir arada taşıyabilir.

Samuray kimono üzerine dökümlü, etek benzeri bir pantolon ve kısa, bol bir gömlek giyer. Kafasının tepesi kazınır; iki yanda ve arkada kalan saçlarla gösterişli bir topuz yapılır. Samurayın hiç acelesi yoktur. Yönetim çalışmasını beklemez ancak samuray, pirinçle ödenen yıllık maaşını desteklemek için bir iş yapabilir. Samuraydan sadece savaşa hazır olması ve sorun çıktığında yöneticileri koruması istenir. Ve halktan biri ona saygısızlık etmeye cüret ederse –emrine uymaz ya da kılıcına çarparsa– samurayın o nankör kişiyi oracıkta öldürme hakkı vardır (ancak bu hak nadiren kullanılır).
Kibir, samurayın doğuştan hakkıdır.

Samurayların savaşçı sınıfı 1185'ten 1867'ye kadar yaklaşık 700 yıl boyunca Japon tarihine hükmetti; bu kadar zalim –ve kültürel açıdan zengin– bir iktidar ne erken Roma'da ne de ortaçağ Avrupası'nda vardı. Aslında ortaçağ Avrupası'nın şövalyeleri samurayın tarihteki en yakın akrabaları olabilirdi. Şövalyeler gibi samuraylar da (sözcük anlamı “hizmete adanmış”) savaş çetelerinin liderleri ya da savaş ağaları ve onlar için savaşan sadık askerlerden oluşan bir seçkinler sınıfı yarattı. Japonya'da geleneksel olarak en yüksek düzeyde bağlılık imparatora gösterilirdi. Ancak samuraylar güçlendikçe imparator gücünü yitirmeye başladı ve şogun –ya da başkumandan– olarak adlandırılan askeri diktatörün gölgesinde kaldı. Şogun unvanı yeni samuray iktidarına işaret ediyordu.


Samuray ve şövalye savaş alanında karşılaşsaydı birbirini tanıyabilirdi. İkisi de zırh giyiyor, at üstünde saldırıyor, kılıç ve mızrakla savaşıyor, kaleleri kuşatıyor ve onur kuralları çerçevesinde yaşıyordu. Ancak samuray ve şövalyenin farklılaştığı nokta iktidar süreleriydi.

Japon savaşçı sınıfı, Amerikan savaş gemileri Japonya limanlarına gidip şogunun ülkesini savunmadaki yetersizliğini gösterene kadar şaşırtıcı bir süre iktidarda kaldı. Yeni bir imparatorun çevresinde toplanan güçler şogunun ordusunu kolayca devirdi. Samuray iktidarı sona erdi.