PişmanLık

Kopuk Dadı

Moderatör
Moderatör
Katılım
18 Eyl 2006
Mesajlar
12,388
Reaction score
0
Puanları
0
Konum
Görelim Mevlam Neyler / Neylerse Güzel Eyler!

16_04_2008_0276352001208337038_zemotion.jpg


Topladım kendimi yine.
Deneyeyim dedim olmadı.
Aynı pencereden bakmak hayata,
Baktığını sanmak yada,
Birken iki yapmadı.

Zamanım kaldı geri dönüşsüz,
Tutunmuşluğum kaldı.
Tasalarım, şımarıklığım,
Özlemlerim kaldı.

Kalbim kendi diline söyler gibi söyledi oysa.
O kadar bende, bana yakın.
O kadar kendinde, uzak.
Ve o kadar anlamsız.

Ve ilk defa pişmanlık kapımda.
Daha önce çalmalıydı son ders zili aslında.

Kendini kandırmak yaşanan.
Haksızlık belkide,
Hep önce kendini düşünürken yalnızlık gitsin diye rol kesmek.
Mış gibi yapıp, sonra mış’sız kalmak.

Ve hazin son, ağır darbe…
Duygunun olmadığı yerde mantık aramak!

Topladım kendimi yine,
Ne çok istemiştim kalmak.
Hatta mücadele ettim.
İnsanlığa sığınarak…

İnsanlık kalmamış ne çare, ölçülür değerler hep kendince
Bencillik taşmış yollara, ahlak onur hak getire
Yalnızlık hepimizin dilinde, yorgunluk bedenlerde
İnsan olmak taşımaktır hepsini, kırmadan dilinle



ALıntı​
 
Geri
Üst