daredevil_off
PiS YoLuK
- Katılım
- 5 Kas 2005
- Mesajlar
- 4,140
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
pembe bir ışık huzmesinin büyüsüne kapıldım..hergün dolunay çıkan buzdan şehrimde,güneşin soluk ışığının uzaklaşarak yok olmasını bekliyorum..sonra gözyaşlarımda yakamozlar oluşturan,pembe ışığın altına uzanıyorum..ışık, benden habersiz, tenimde geziniyor..herşey daha hüzünlü, bu gizemli içedönük pembe ışığın altında..bana gerçekleştiremeyeceğim hayaller kurduruyor..her akşam inatla yeniden yarattığım ve gün doğduğunda eriyen buzdan heykeller gibi, ışığın boğduğu hayaller kuruyorum..gündüzün sivri dişleri canımı acıtıyor..dolunayın yüzeyindeki insan silüetleri benim umutsuzluğuma gülüyor..o kutsal pembe ışığın kaynağını arıyorum, ancak ışığa çıplak gözlerle bakınca kaynağını göremes ki insan..sadece gözlerim acıyor..körleştiriyor beni güzelliği..ve görmeyen gözlerimle sivri kayalıklarda yürüyorum..bir denge oyunuysa bu, kaybeden benim..buzdan yatağıma uzandığımda ellerim kollarım yaralara dolu oluyor..yine de, her gün beni körleştiren o ışığa yürüyorum, ışığın böcekleri cezbettiği gibi cezbediyor beni..onu görmekten daha kötü birşey varsa, onu görememek olucak bunu biliyorum..
alıntı..
