1001Design
330i ///M3 Design
Pardus 2009 ve Pardus Kurumsal 2 sürümlerinin heyecanı bir yana, Çanakkale 18 Mart Üniversitesi'nden gelen bir haber hepimizi mutlu etti.
Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği Bölümü Öğretim Görevlisi Necdet YÜCEL'in günlüğünde duyurduğu üzere, üniversitenin mevcut öğrenci ve mezunlarından oluşan bir ekip, 64bit Pardus sürümü için düğmeye bastı.
Özgürlükİçin topluluğunu çok heyecanlandıran bu güzel gelişme üzerine, sevgili hocamız Necdet YÜCEL ile kısa bir söyleşi yaptık. Severek okuyacağınızı düşünüyoruz...
Özgürlükİçin: Hocam, cüretimizi mazur görün, neden depo imzalama ya da daha basit bir iş değil de, 64bit Pardus?
Bilgisayar Mühendisliği bölümlerine üniversiteye gelen en başarılı çocuklar geliyor. Çoğunun bilgiden çok yönlendirilmeye ihtiyaçları oluyor. Ben elimden geldiği kadar her dönemden bir grup (4-5 kadar) öğrenciyle özel olarak ilgilenip onlara kendilerini gerçekleştirmeleri için fırsatlar sunmaya, yapabildiğim kadar yol göstermeye çalışıyorum. Elbette girdiğim derslerde de yönlendirmem özgür yazılım dünyasına doğru oluyor. Bugüne kadar her öğrenciyi kendi başına bir proje üzerine çalışmaya yönlendiriyordum. Bunun takım çalışmasıyla uğraşmama gibi bir kolaylığı var. Bunun yanında takımda bazılarının silikleşmesi gibi riskleri de ortadan kaldırıyor diye düşünüyordum.
Bu iyi yönlerinin yanı sıra öğrencilerin güçlerini birleştirememeleri sonucunda en fazla bir kişilik iş yapabiliyorlardı. Aradan geçen yıllarla ilgilendiğim öğrenci sayısı da arttı. Ben de (yaklaşık) 10 bilgisayar mühendisliği öğrencisine teker teker işler yaptırmak yerine 10 kaplan gücünde çalışabilecekleri, "daha zor" bir işi yaptırabilirim diye düşündüm.
Mezuniyetlerinden önce benimle çalışan öğrencilerin bir kısmının adlarını duymuşsunuzdur. Onların yanında doğrudan camiada adları bilinmeyen ama bizi gururlandıran öğrencilerimizin de çok olması, bana bu "daha zor" işin altından kalkabileceğimiz güvenini verdi.
Seçeneklerimizden biri bir özgür yazılım projesine baştan başlamaktı. Aslında önce aklımda olan da buydu. 10 kişi bir yılda sıkı çalışarak, bir canlılık yaratabilirdik.
İkinci seçeneğimiz ise zaten canlı olan bir projeye destek olmak olabilirdi. Pardus'ta geliştirici, testçi, paketçi olarak çalışmış eski öğrencilerimizin sayısının bu kadar fazla olması ve Pardus projesine en başından bu yana yakın durmaya çalışmamız bizi Pardus'la ilgili bir şey yapalım fikrine itti. Tam zamanlı Pardus çalışanlarının sayısının bile 2 tane 10 olmadığını hesaba katınca, gerçekten iyi bir destek olacağımızı düşündük (aslında buraları sadece ben düşündüm)..
Pardus'un i386 dışında bir mimariye portunu hazırlamak ilk düşüncemiz oldu ama bu mimari 64bit değil Sparc'tı. Bu fikri öğrencilerime açtığımda neredeyse hepsi ağızbirliği etmiş gibi "Sparc da neymiş, 64bit olsun" deyince, 64bit'te karar kıldık.
Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Bilgisayar Mühendisliği Bölümü Öğretim Görevlisi Necdet YÜCEL'in günlüğünde duyurduğu üzere, üniversitenin mevcut öğrenci ve mezunlarından oluşan bir ekip, 64bit Pardus sürümü için düğmeye bastı.
Özgürlükİçin topluluğunu çok heyecanlandıran bu güzel gelişme üzerine, sevgili hocamız Necdet YÜCEL ile kısa bir söyleşi yaptık. Severek okuyacağınızı düşünüyoruz...
Özgürlükİçin: Hocam, cüretimizi mazur görün, neden depo imzalama ya da daha basit bir iş değil de, 64bit Pardus?
Bilgisayar Mühendisliği bölümlerine üniversiteye gelen en başarılı çocuklar geliyor. Çoğunun bilgiden çok yönlendirilmeye ihtiyaçları oluyor. Ben elimden geldiği kadar her dönemden bir grup (4-5 kadar) öğrenciyle özel olarak ilgilenip onlara kendilerini gerçekleştirmeleri için fırsatlar sunmaya, yapabildiğim kadar yol göstermeye çalışıyorum. Elbette girdiğim derslerde de yönlendirmem özgür yazılım dünyasına doğru oluyor. Bugüne kadar her öğrenciyi kendi başına bir proje üzerine çalışmaya yönlendiriyordum. Bunun takım çalışmasıyla uğraşmama gibi bir kolaylığı var. Bunun yanında takımda bazılarının silikleşmesi gibi riskleri de ortadan kaldırıyor diye düşünüyordum.
Bu iyi yönlerinin yanı sıra öğrencilerin güçlerini birleştirememeleri sonucunda en fazla bir kişilik iş yapabiliyorlardı. Aradan geçen yıllarla ilgilendiğim öğrenci sayısı da arttı. Ben de (yaklaşık) 10 bilgisayar mühendisliği öğrencisine teker teker işler yaptırmak yerine 10 kaplan gücünde çalışabilecekleri, "daha zor" bir işi yaptırabilirim diye düşündüm.
Mezuniyetlerinden önce benimle çalışan öğrencilerin bir kısmının adlarını duymuşsunuzdur. Onların yanında doğrudan camiada adları bilinmeyen ama bizi gururlandıran öğrencilerimizin de çok olması, bana bu "daha zor" işin altından kalkabileceğimiz güvenini verdi.
Seçeneklerimizden biri bir özgür yazılım projesine baştan başlamaktı. Aslında önce aklımda olan da buydu. 10 kişi bir yılda sıkı çalışarak, bir canlılık yaratabilirdik.
İkinci seçeneğimiz ise zaten canlı olan bir projeye destek olmak olabilirdi. Pardus'ta geliştirici, testçi, paketçi olarak çalışmış eski öğrencilerimizin sayısının bu kadar fazla olması ve Pardus projesine en başından bu yana yakın durmaya çalışmamız bizi Pardus'la ilgili bir şey yapalım fikrine itti. Tam zamanlı Pardus çalışanlarının sayısının bile 2 tane 10 olmadığını hesaba katınca, gerçekten iyi bir destek olacağımızı düşündük (aslında buraları sadece ben düşündüm)..
Pardus'un i386 dışında bir mimariye portunu hazırlamak ilk düşüncemiz oldu ama bu mimari 64bit değil Sparc'tı. Bu fikri öğrencilerime açtığımda neredeyse hepsi ağızbirliği etmiş gibi "Sparc da neymiş, 64bit olsun" deyince, 64bit'te karar kıldık.