Orda durup öylece O'na baktım...
Ne kadar da değişmişti.Sürekli bir şeylerle uğraşıyordu.Bir ara düşündüm neyiydim onun?Birden
-Sen ne istersin?dedi.
Ankarada Samanpazarında bir fast food'daydık.Cola,patates kızartması...İstediğim çok şey vardı.Hepsini söyleyemezdim.Belki de son defa bir şeyler yapacaktı benim için, ya da son yemeğimizdi beraber.Ve tek çift laf etmeden masaya oturduk.Onlar konuştu ben dinledim.O an içim içimi yiyordu.Bundan önce ne yapmııştım ve bundan sonra ne yapacaktım.Onsuz kalmıştım.Ne kolaydı her şeyi silip atmak.Belki de ben yanlış düşünüyordum.O hep bensizdi zaten.Peki şimdi nasıl böyle oldu,bu koca şehir mi onu bu hale getirdi?Kasabada kalsa böyle olur muydu?Ya da ne kadar sürerdi orda da?Hepsi içimde bende saklı sorulardı.Benle ilgilenmiyordu.Etrafa laf yetiştiriyordu.Bir ara hamburger uzattı.
-Sen de yesene, dedi.
Orda durup öylece O'na baktım...
Artık çok geçti belki de.Bir daha bir araya gelebilir miydik.Tartışma olmadı ama ayrılmıştık.Yarın dönecektim Karaman'a.Yeni bir hayat bekliyordu beni.Daha doğrusu cehennem vari günler..
-Burası Ankara'nın en güzel semti, dedi biri.
Rüyaydı tabiki.Birden
-Ne kadar kötü olursa olsun, dedim.
-Aşk, dedi gene biri.
Bilemezlerdi ki halimizi.Hiç böyle bir durum yaşamamıştım.Fırtınalı,kavgalı olmalıydı ayrılık dediğin.El ele bitmemeliydi.Yeni yol çizecek biri geçmişi silmeliydi.Ya da silmeye çalışmalıydı.O orda mutluydu.Etrafında yeni arkadaşları,dostları vardı.Kimseye ihtiyacı yoktu...Benim gibi birini kolay unutabilirdi.Benden görmediği ilgiyi başkasında bulmuştu.Neden direkt beni terk etmedi?Neden mektuplaşalım,mesajlaşalım dedi?Ben de istedim.Bir anda kopamadım O'ndan.Alışmıştım hem varlığına hem yokluğuna..Ama O yokken bile varolduğunu biliyordum.Tamamen bittiğnde artık olmayacaktı.Hiç göremeyecektim O'nu.Mutlu olsaydı bari.O'nun mutluluğu bile avutur beni.O olmadığında bazen düşünürdüm O'nu ama aramazdım.Nedeni yok..Belki de bir cezadır bu bana.Sanki ölen birisini göremediğim gibi O'nu da göremeyecektim bir daha.Buna şuan dayanamazdım,bundan sonra da dayanamam tabi..
Orda durup öylece O'na baktım...
Nasıl da dolamıştı diline başkalarının adını.Ne çok mutluydu onlarla.Bir an sevindim aslında,en azından rahattı.Yalnız değildi en önemlisi.Bu büyük şehirde bir çok seçeneği vardı.İstediği gibi gezebilirdi her yerini,istediğini yapabilirdi.Ey özgürlük....İşte özgürdü artık,benden de kurtulmuştu.Gerçi birlikteyken de pek farkı yoktu.
Orda durup öylece O'na baktım...
O eskisi gibiydi...
Hiç değişmemişti aslında...
O eski Sezen'di... ve hep öyle kalacaktı...
Ne kadar da değişmişti.Sürekli bir şeylerle uğraşıyordu.Bir ara düşündüm neyiydim onun?Birden
-Sen ne istersin?dedi.
Ankarada Samanpazarında bir fast food'daydık.Cola,patates kızartması...İstediğim çok şey vardı.Hepsini söyleyemezdim.Belki de son defa bir şeyler yapacaktı benim için, ya da son yemeğimizdi beraber.Ve tek çift laf etmeden masaya oturduk.Onlar konuştu ben dinledim.O an içim içimi yiyordu.Bundan önce ne yapmııştım ve bundan sonra ne yapacaktım.Onsuz kalmıştım.Ne kolaydı her şeyi silip atmak.Belki de ben yanlış düşünüyordum.O hep bensizdi zaten.Peki şimdi nasıl böyle oldu,bu koca şehir mi onu bu hale getirdi?Kasabada kalsa böyle olur muydu?Ya da ne kadar sürerdi orda da?Hepsi içimde bende saklı sorulardı.Benle ilgilenmiyordu.Etrafa laf yetiştiriyordu.Bir ara hamburger uzattı.
-Sen de yesene, dedi.
Orda durup öylece O'na baktım...
Artık çok geçti belki de.Bir daha bir araya gelebilir miydik.Tartışma olmadı ama ayrılmıştık.Yarın dönecektim Karaman'a.Yeni bir hayat bekliyordu beni.Daha doğrusu cehennem vari günler..
-Burası Ankara'nın en güzel semti, dedi biri.
Rüyaydı tabiki.Birden
-Ne kadar kötü olursa olsun, dedim.
-Aşk, dedi gene biri.
Bilemezlerdi ki halimizi.Hiç böyle bir durum yaşamamıştım.Fırtınalı,kavgalı olmalıydı ayrılık dediğin.El ele bitmemeliydi.Yeni yol çizecek biri geçmişi silmeliydi.Ya da silmeye çalışmalıydı.O orda mutluydu.Etrafında yeni arkadaşları,dostları vardı.Kimseye ihtiyacı yoktu...Benim gibi birini kolay unutabilirdi.Benden görmediği ilgiyi başkasında bulmuştu.Neden direkt beni terk etmedi?Neden mektuplaşalım,mesajlaşalım dedi?Ben de istedim.Bir anda kopamadım O'ndan.Alışmıştım hem varlığına hem yokluğuna..Ama O yokken bile varolduğunu biliyordum.Tamamen bittiğnde artık olmayacaktı.Hiç göremeyecektim O'nu.Mutlu olsaydı bari.O'nun mutluluğu bile avutur beni.O olmadığında bazen düşünürdüm O'nu ama aramazdım.Nedeni yok..Belki de bir cezadır bu bana.Sanki ölen birisini göremediğim gibi O'nu da göremeyecektim bir daha.Buna şuan dayanamazdım,bundan sonra da dayanamam tabi..
Orda durup öylece O'na baktım...
Nasıl da dolamıştı diline başkalarının adını.Ne çok mutluydu onlarla.Bir an sevindim aslında,en azından rahattı.Yalnız değildi en önemlisi.Bu büyük şehirde bir çok seçeneği vardı.İstediği gibi gezebilirdi her yerini,istediğini yapabilirdi.Ey özgürlük....İşte özgürdü artık,benden de kurtulmuştu.Gerçi birlikteyken de pek farkı yoktu.
Orda durup öylece O'na baktım...
O eskisi gibiydi...
Hiç değişmemişti aslında...
O eski Sezen'di... ve hep öyle kalacaktı...
