D!$GU$T
New member
OLmaDI
Yıllar bir kalemde sildi bizi...
Dağın zirvesine düşen bir kar tanesi olsaydım keşke,önce eriseydim Güneşin sıcaklığıyla,berrak ve temiz bir damla su olsaydım keşke,dağın zirvesinden süzülseydim ahenkle ,derelerle kavuşup ırmaklarla buluşsaydım keşke,sonra o engin ucu bucağı görünmeyen okyanuslarla özgürlüğümü pekiştirseydim keşke,açılsaydım sonsuzluğa yeni ufuklara..keşkeler hayaller hepsi mutluluk kadar uzak aslında,olmadı olmayacakmışcasına zor.........
söylemesi zor ama aşk bizden uzaklaşmıştı artık,kilit vurulmuştu gönül kapımıza belki bir daha hiç açılmayacaktı o kapı...
Aşkla sevdayla yollarımız hiç kesişmedi,hiç karşılaşmadık hayatta;diledikleri gerçekleşirmişcesine mutlu olmak,sevgiliye kavuşmak ve gülmeleeer!!yaşanması zordu sanki bizim için.çölde bir serap oldular birdenbire kaybolan ve öylece uluorta kalıverdiğin çaresizce;uykusuz bir gecenin sabah ezanına denk gelen uykusunda tatlı bir rüya oldular ,mutlu sonunu hiç göremediğin ,uyandığında ellerin yine bomboş ve umutların
yine yarınlarda saklı perişansın sefil halde..onun için hayat hiç tozpembe olmadı ,rüyalar ve seraplar hariç onlarda kursakta kaldılar yarım yamalak hayali!!bir gün bile gerçekleşse ve tozpembe olsa gam yemiyecektim,gözlerim açık gitmeyecektim belki ecel kapımı çalarken!ama yine olmadı her zaman ki gibi..........dertle kederle hüzünle yoğrulmuş bir ekmek misali buram buram kokacağımız yerde bayatladık hayatta küflendik.halbuki yeni döğülmüş değirmende bir buğday tanesiydik,el değmememiş.gün ışığını görme şansı yakalayamamıştık oysa,belkide küflenmek kaderde yazılıydı..........takvim yaprakları birer birer koptu ,yıllar bizi bir kalemde silercesine fırlattı attı sanki ...bu kadar kolaymıydı ,soruyorum bu kadar basit ve kolaysa benim ben olmama sebep ,yedi cihan,mavi gök,deniz,ucsuz bucaksız ovalar,ormanlar,kuşlar ,bütün varlıklar ve bütün insanları yaradan beni onlara neden tanıttı?daha doyamamıştım ki onlara ben,bana mutluluğun tarifini yapacaklardı onlar söz vermişlerdi bana,gözlerimi n ağlamaktan başka işlerede yaradığını göstereceklerdi mesela gülmeyi severek bakmayı;ama olmadı dinlemedi yine hayat beni ,zaten hiç dinelememişti ki ,dilsizdim ben sağırdım tüm sevgi sözcüklerine , duyamazdım sevgilinin seni seviyorum sözünü,tutamazdım sevgilinin elinden ,dokunamazdım;dokunmak hayallerde ölümlerde biterdi.ama yine tutamadım olmadı.hayalde kar etmedi sevgilim ölümde..yine bırakmadı hayat tutamadım elinden olmadı yapamadım,başaramadım.bir kar tanesi kadar olup yanağında eriyip dudaklarına kavuşamadım.beceremedim olmadı....birileri umutlarımı çalmıştı sanki umutlarımı alıp gidenlere
Alıntı
Yıllar bir kalemde sildi bizi...
Dağın zirvesine düşen bir kar tanesi olsaydım keşke,önce eriseydim Güneşin sıcaklığıyla,berrak ve temiz bir damla su olsaydım keşke,dağın zirvesinden süzülseydim ahenkle ,derelerle kavuşup ırmaklarla buluşsaydım keşke,sonra o engin ucu bucağı görünmeyen okyanuslarla özgürlüğümü pekiştirseydim keşke,açılsaydım sonsuzluğa yeni ufuklara..keşkeler hayaller hepsi mutluluk kadar uzak aslında,olmadı olmayacakmışcasına zor.........
söylemesi zor ama aşk bizden uzaklaşmıştı artık,kilit vurulmuştu gönül kapımıza belki bir daha hiç açılmayacaktı o kapı...
Aşkla sevdayla yollarımız hiç kesişmedi,hiç karşılaşmadık hayatta;diledikleri gerçekleşirmişcesine mutlu olmak,sevgiliye kavuşmak ve gülmeleeer!!yaşanması zordu sanki bizim için.çölde bir serap oldular birdenbire kaybolan ve öylece uluorta kalıverdiğin çaresizce;uykusuz bir gecenin sabah ezanına denk gelen uykusunda tatlı bir rüya oldular ,mutlu sonunu hiç göremediğin ,uyandığında ellerin yine bomboş ve umutların
yine yarınlarda saklı perişansın sefil halde..onun için hayat hiç tozpembe olmadı ,rüyalar ve seraplar hariç onlarda kursakta kaldılar yarım yamalak hayali!!bir gün bile gerçekleşse ve tozpembe olsa gam yemiyecektim,gözlerim açık gitmeyecektim belki ecel kapımı çalarken!ama yine olmadı her zaman ki gibi..........dertle kederle hüzünle yoğrulmuş bir ekmek misali buram buram kokacağımız yerde bayatladık hayatta küflendik.halbuki yeni döğülmüş değirmende bir buğday tanesiydik,el değmememiş.gün ışığını görme şansı yakalayamamıştık oysa,belkide küflenmek kaderde yazılıydı..........takvim yaprakları birer birer koptu ,yıllar bizi bir kalemde silercesine fırlattı attı sanki ...bu kadar kolaymıydı ,soruyorum bu kadar basit ve kolaysa benim ben olmama sebep ,yedi cihan,mavi gök,deniz,ucsuz bucaksız ovalar,ormanlar,kuşlar ,bütün varlıklar ve bütün insanları yaradan beni onlara neden tanıttı?daha doyamamıştım ki onlara ben,bana mutluluğun tarifini yapacaklardı onlar söz vermişlerdi bana,gözlerimi n ağlamaktan başka işlerede yaradığını göstereceklerdi mesela gülmeyi severek bakmayı;ama olmadı dinlemedi yine hayat beni ,zaten hiç dinelememişti ki ,dilsizdim ben sağırdım tüm sevgi sözcüklerine , duyamazdım sevgilinin seni seviyorum sözünü,tutamazdım sevgilinin elinden ,dokunamazdım;dokunmak hayallerde ölümlerde biterdi.ama yine tutamadım olmadı.hayalde kar etmedi sevgilim ölümde..yine bırakmadı hayat tutamadım elinden olmadı yapamadım,başaramadım.bir kar tanesi kadar olup yanağında eriyip dudaklarına kavuşamadım.beceremedim olmadı....birileri umutlarımı çalmıştı sanki umutlarımı alıp gidenlere
Alıntı
