Newwave
Altın Üye
Bir zamanlar yazılarını yazmak üzere okyanus sahiline giden bir bilge kişi varmış. Çalışmaya başlamadan önce sabahları kumsalda yürüyüş yaparmış. Bir gün ileride, uzaklarda, dans eder gibi hareketler yaparak kendisine doğru gelen bir insan silueti fark etmiş. Başlayan günü dans ederek karşılayan biri olabileceğini düşünmüş. Ancak yaklaştıkça siluetin bir genç adam olduğunu görmüş. Genç adam, birkaç adımda bir, yerden bir şeyler alıyor ve okyanusa fırlatıyormuş. Sormuş ona bilge kişi:"Günaydın delikanlı. Hayrola, ne yapıyorsun böyle?
"Genç adam cevap vermiş: "Okyanusa deniz yıldızı atıyorum."
"Sanırım söyle sormalıydım" demiş bilge kişi; "Neden okyanusa deniz yıldızı atıyorsun?"
"Görmüyor musunuz, güneş yükseliyor ve sular çekiliyor. Onları suya atmazsan ölecekler."
"Ama delikanlı, baksana, kilometrelerce kumsal var ve bastan aşağı deniz yıldızıyla dolu. Sen bir kaç tane atmışsın ne fark eder ki?"
Genç adam kibarca dinledikten sonra eğilerek bir deniz yıldızı daha almış, dalgalanan okyanusa doğru fırlatmış ve; "Bakin" demiş bilge kişiye, "Bunun için çok şey fark etti."
Bilge kişi genç adamın cevabından pek bir şey anlamamış. Yazısının basına geçmek üzere kulübesine dönmüş. Gün boyunca bir şeyler yazmaya çalışırken genç adamın yaptığı bir türlü gözünün önünden gitmemiş. Koca bilim adamı, o yazar, o büyük sair, o bilge kişi, gencin davranışının özünü kavrayamamış. Geceyi de sıkıntılı, yari uyanık, ayni şeyleri düşünerek geçirmiş. Gözüne uyku girmeyeceğini anlayıp sabaha karsı daha gün ağarmadan kalktığında gencin yaptığını bir anda kavrayıvermiş ve bunu anlamakta geciktiğinden dolayı da mahcubiyet hissetmiş. Güneş görünmece baslar başlamaz sahile inmiş ve genci bularak bütün sabahı onunla okyanusa deniz yıldızı atarak geçirmiş.
Bir kapı açıp gitsem
Ben bu dünyaya yanlış gelmiş olacağım ben
Ben öyle her insandan, o kadar uzağım ben
Yine bu gözlerimdir okşanacak şey arar
Yoksa içimde başka bir dünya hasreti var
Uyanır gibi birden bir korkulu rüyadan
O içimden sevdiğim, benim olan dünyadan
Bir ses bana: 'Gel! ' dese, ben o sesi işitsem
Kimsecikler duymadan bir kapı açıp gitsem
Cahit Sıtkı Tarancı
