Ben;
Çok eskilerde bir hayatın gölgesindeydim. Yaşım 14 'tü. Renkler gökkuşağıydı ve ben o renklerin içindeydim. Sonra renklerim yavaş yavaş anlamını yitirmeye başladı. Ne olduğunu anlamamıştım. Bir tek gökyüzündeki derin maviliğim kaldı şimdi. Arada bir beni seyreden gökyüzüne derin derin dalarım.Nerde gökkuşağım diye; sessizliğini gecedeki yıldızlarıyla bana iletir. Ben de ona…
Şimdilerde ne gecenin sessizliği ne de gökkuşağının o güzel renkleri kaldı...Hayat anlamını yitirince, herşey yalan olunca, ne kaldı geriye sadece karanlık...
alıntıdır
