Zeytin
Zeytin&Limon
size bir hikaye..
Onunla tanıstıgımızda daha 14 yasındaydım.. o ise benden oldukca yaslıydı. hayatına giren ilk kisi deildim biliyorum son kiside olmayacaktım.. herkes bu beraberlik icin yasımın kucuk oldugunu dusunuyordu.. aslında hicbir zaman yas uyumu olmaz boyle bir ilişkide..
ilk onceleri sadece yakın arkadaslarımla paylastım kucuk sırrımı.. sadece gonul eglendiriyordum onunla(ne kadar aptalmısım!)
aileme anlatamazdım. sanırım kıyamet kopmasın diye adlandırılan durum.. olanca gercekligiyle cıkardı karsıma.. gizledim.. gizledim..
baslangıcta cok seyrek bulustuk.. sonra bulusma sayılarımız arttı.. gonul eglendirmek demistim ya, palavra! cok zaman gecmesine gerek kalmadı hayatımda kapladıgı yeri anlamak icin.. evet onu seviyordum ama aklımda hep aynı dusunce vardı : "onun tutsagı deilim ve ne zaman istersem terk edebilirim.."
buyrun size 2. palavra . ne , hayatımın her safhasına girmesi yetti onu terk etmeme ne de annemin bizi yakalaması.. aslında bizi yakalaması demem yanlıs sadece izlerimi buldu.. ardında bıraktıklarını gordu.. kızmadı bagırmadı.. sadece kısa bi nasihat cekti.. biliyordu cunku bulusmamızı yasaklanmasının bisey ifade etmeyecegini.. o zamana kadar gizli devam ediyordu , yine gizli kalabilirdi..
zaman gectikce birbirimize baglandık(palavra 3!) ben ona baglandım, simdi geriye bakıyorumda 6 uzun yıl gecti ve hep veren taraf ben oldum.. o bana sadece sahte mutluluklar verdi.. bense herseyimi! herhalde hayatta canımı verecegim tek o oldu.. onun icin kavga ettim , onun icin hastalandım , ama hicbir zaman ayırmadım yanımdan ayrılamadım..
biliyordum nelere yol actıgını goruyordum.. once onu sevmeyi ogrendim. sonra nefret etmeyi.. beraber olmayı istemedigim anlarda bile yanımda oldugunu gordum.. irademi yerle bir ettigine , beni kendimle karsı karsıya getirdigine sahi oldum.. baskalarını kırdım onun yuzunden ve ben daha fazla kırıldım.. insanlarla arama girdi.. arkadaslarım ondan nefret etti cogu zaman.. ben bile tiksindim bazen , ondan , bedenime ve ruhuma sinen kokusundan.. dudaklarıma her dokunusunda ben onun ruhundan calıyorum.. o benim bedenimden.. o her seferinde yeniliyodu kendini.. bense gittikce kotulesiyordum.. ama bir turlu terk edemedim!
aslında bir kac kez denedim ayrılmayı.. hepsinde de donusum bir oncekinden guclu oldu.. yoklugunda kıvrandım hasretinden , alısmaya calıstım ama asla atamadım aklımdan.. uzun ve stresli gecelerde hep ev sahibim oldu.. tırnaklarımı yedim.. yetmedi kuruyemise basladım.. ayrılık kilo aldırdı.. ve ben hep geri dondum.. hatta suan bile yanımda.. ama yine de yemin ediyorum burada hepinizin onunde :
BIR GUN BIRAKACAGIM SU LANET OLASICA SIGARAYI!!!
Umarım gereken dersi alırsınız siz sigara icenler..
Onunla tanıstıgımızda daha 14 yasındaydım.. o ise benden oldukca yaslıydı. hayatına giren ilk kisi deildim biliyorum son kiside olmayacaktım.. herkes bu beraberlik icin yasımın kucuk oldugunu dusunuyordu.. aslında hicbir zaman yas uyumu olmaz boyle bir ilişkide..
ilk onceleri sadece yakın arkadaslarımla paylastım kucuk sırrımı.. sadece gonul eglendiriyordum onunla(ne kadar aptalmısım!)
aileme anlatamazdım. sanırım kıyamet kopmasın diye adlandırılan durum.. olanca gercekligiyle cıkardı karsıma.. gizledim.. gizledim..
baslangıcta cok seyrek bulustuk.. sonra bulusma sayılarımız arttı.. gonul eglendirmek demistim ya, palavra! cok zaman gecmesine gerek kalmadı hayatımda kapladıgı yeri anlamak icin.. evet onu seviyordum ama aklımda hep aynı dusunce vardı : "onun tutsagı deilim ve ne zaman istersem terk edebilirim.."
buyrun size 2. palavra . ne , hayatımın her safhasına girmesi yetti onu terk etmeme ne de annemin bizi yakalaması.. aslında bizi yakalaması demem yanlıs sadece izlerimi buldu.. ardında bıraktıklarını gordu.. kızmadı bagırmadı.. sadece kısa bi nasihat cekti.. biliyordu cunku bulusmamızı yasaklanmasının bisey ifade etmeyecegini.. o zamana kadar gizli devam ediyordu , yine gizli kalabilirdi..
zaman gectikce birbirimize baglandık(palavra 3!) ben ona baglandım, simdi geriye bakıyorumda 6 uzun yıl gecti ve hep veren taraf ben oldum.. o bana sadece sahte mutluluklar verdi.. bense herseyimi! herhalde hayatta canımı verecegim tek o oldu.. onun icin kavga ettim , onun icin hastalandım , ama hicbir zaman ayırmadım yanımdan ayrılamadım..
biliyordum nelere yol actıgını goruyordum.. once onu sevmeyi ogrendim. sonra nefret etmeyi.. beraber olmayı istemedigim anlarda bile yanımda oldugunu gordum.. irademi yerle bir ettigine , beni kendimle karsı karsıya getirdigine sahi oldum.. baskalarını kırdım onun yuzunden ve ben daha fazla kırıldım.. insanlarla arama girdi.. arkadaslarım ondan nefret etti cogu zaman.. ben bile tiksindim bazen , ondan , bedenime ve ruhuma sinen kokusundan.. dudaklarıma her dokunusunda ben onun ruhundan calıyorum.. o benim bedenimden.. o her seferinde yeniliyodu kendini.. bense gittikce kotulesiyordum.. ama bir turlu terk edemedim!
aslında bir kac kez denedim ayrılmayı.. hepsinde de donusum bir oncekinden guclu oldu.. yoklugunda kıvrandım hasretinden , alısmaya calıstım ama asla atamadım aklımdan.. uzun ve stresli gecelerde hep ev sahibim oldu.. tırnaklarımı yedim.. yetmedi kuruyemise basladım.. ayrılık kilo aldırdı.. ve ben hep geri dondum.. hatta suan bile yanımda.. ama yine de yemin ediyorum burada hepinizin onunde :
BIR GUN BIRAKACAGIM SU LANET OLASICA SIGARAYI!!!
Umarım gereken dersi alırsınız siz sigara icenler..
