ExpeRt`
Counter Strıke
Ne Olur!
Benim bir oğlum var, küçük,
Daha on yaşında.
Ama, gerçekte, bir tane,
Değil onlarca, yüzlerce,
Oğlum var.
Siz askere bir oğul uğurlarsınız,
Ama ben, her yıl,
Onlarcasını uğurlarım.
Sizin, bir oğlunuz, şehit düşer.
Benimse, onlarcası.
Şehit düşmese de oğlunuz,
Teskere alıp geri gelmişse,
Eğer,
Sizler, anneler, babalar,
Oğlunuz, askerden gelince,
Bir kere seviniyorsunuzdur.
Bense, onlarca oğlumun,
Teskeresini beklerim.
Her yıl.
Ben askere, davulla, zurnayla,
Gitmedim.
Ama benim, onlarca, yüzlerce
Oğlum, davulla, zurnayla,
Askere gitti,
Ve de gidecek daha.
Daha onlarcası.
Bir anne, şehit annesi,
Askerlerin, üniformasını kokluyordu,
İşte bu benim oğlumun kokusu,
Diye.
Ben ise,
Her gün, her saat,
Televizyonumdan,
Şehit haber görüntülerinden,
Onlarca kez o kokuyu alıyorum,
Sanki o şehit kokusu,
Televizyonun hoparlöründen,
Televizyonun arkasındaki ufacık deliklerinden,
Bir duman gibi çıkıyor.
Sanki tütsü yakmışsınız da,
Onun dumanı çıkıyor, üstelik tüm,
Evi,
Evin tüm odalarını,
Şehit tütsünün kokularını hissediyorum.
Neden mi?
Çünkü,
Ben oğlan babasıyım.
Üstelik, öğretmenim.
Yirmi yıldan beri, onlarca,
Ama yüzlerce oğlum,
Oldu benim.
Şimdiye kadar, dayandım.
Dayandım, diyorum,
Zira, televizyon ekranlarına,
Çıkan şehit babaları,
“Vatan sağ olsun diyen”
Şehit babalarından biri,
Ben değildim.
Ekrana çıkıp da,
Oğlunu şehit vermiş babaların,
“Vatan sağ olsun” deyişlerini,
Ben ne zaman mı anladım?
Ne zaman mı hissettim?
Biliyor musunuz?
Şehit olan,
Bir öğrencimin,
Cenaze namazını kılarken,
Cenazesini yıkarken.
İmamın cenaze namazında,
Kılanlara sorduğunda:
“Hakkınızı helal ediyor musunuz? ”
“Helal olsun? ” üç defa,
Söylendiğinde, anladım bunu.
Ne zaman mı anladım,
Terörün ne olduğunu?
Çanakkale Şehitliği’ni ziyaret,
Ettiğimde anladım.
Sağ – Sol,
Kavgasının boş,
Hem de öyle bir boşluk olduğunu,
Anladım ki,
Zümrüt Oteli’ndeki Siirtli,
Kürt Hayrettin’in,
Askerliğini yine Siirt’te,
Yaparken,
Teröristlerce öldürüldüğü an,
Anladım bunu.
Ben,
Dostlarını, öğrencilerini,
Köken olarak ayırmayan,
Bir öğretmen,
Olarak, HAKKIMI,
Evet. HAKKIMI,
Bu ülkede yaşayan, Türk, Kürt, Laz,
Göçmen, çerkez,
Bulgar göçmeni, Yugoslav göçmeni,
Yunan göçmeni,
Milyonların biri olan,
Ben,
Hiç kimseden HAKKIMI,
HELAL ETMEYECEĞİM!
Sayın Yılmaz Erdoğan gibi,
Büyük insanların,
Şiirleri gibi,
Öyle manalı şiirlerinden,
Sonra, hala,
Şehit haberlerinin,
Televizyonda yayınlanmasını,
İçime sindiremiyorum.
Benim yaptığım gibi, siz de,
Yapamadınız mı?
Benim, Gediz Köprüsü’nden,
Attığım köpeğin cesedi gibi,
Atamadınız mı, bir köpek leşi?
Ben,
Bulgar göçmeni olarak,
Kürt Ahmet’i nasıl kurtardıysam,
Kurtaramadınız mı,
Arkadaşınızı?
Hacırahmanlı Kürt Ahmet’i,
Bir okuyuverin,
Ne olur,
Okuyuverin beşinci ve altıncı,
Bölümleri,
Ne olur...
Beşinci ve altıncı bölümleri,
Okuyuverin,
Oğlum, Can’ın hatırına.
Çatışmalarda, mırınlarda kaybettiğiniz,
Arkadaşlarınızın hatırına,
Şehit düşen askerlerin hatırına,
Okuyun ki benim nasıl,
Hacırahmanlı Kürt Ahmet’i,
Nasıl kurtardığımı.
Bir Bulgar Göçmeni’nin,
Bir Kürt Ahmet ile,
Nasıl arkadaş, nasıl kardeş,
Nasıl kan kardeş,
Olabildiğini,
Anlarsanız eğer,
Gerçekten anlarsanız,
O zaman, işte o zaman...
Yılmaz Erdoğan’ın şiirindeki gibi,
Mırın’ların bir çözüm olmadığını.
Sizin yok etmediğiniz,
Yok edemediğiniz,
Mırın’ı ben daha 1981’de,
Gediz Köprüsü’ne attım.
Neyle mi?
Bir köpek cesediyle...
Evet bir köpek leşiyle.
Bırakın insan cesedini,
O köpek leşi bile, aylarca,
Rüyama girdiydi.
Hatta yıllarca,
Kürt Ahmet’in canına karşılık,
Bir köpek leşi.
Canımı alabilirsiniz, ama...
Eğer...
Can’ımı alırsanız,
Ben o köpek leşini, geriye,
Evet geriye isterim,
Sizden.
Hem de öyle bir köpek ki,
Sivas Kangal’ın canını,
İsteyeceğim, hem de,
Diri halini.
Bana onun ölmemiş,
Halini, verebilirseniz eğer,
Siz de benim Can’ımı alırsınız.
Yutturamadınız mı,
Köpek leşini?
Benim canımı alın,
Ama Can’ıma bir şey olursa,
Eğer askere yolladığım Can’ıma,
Canımdan çok sevdiğim Can’ıma,
Bir şey olursa,
..........................
Diyeceğim ki o zaman,
O ZAMAN BUYURUN,
ALIN MIRIN’INIZI,
TEBANIZ İLE BİRLİKTE,
GİDİN...
Ama, buna gönlüm el vermiyor,
Vermeyecek de.
Çünkü, hiç kimsenin gideceği,
Başka bir yer yok.
Eğer olsaydı.
Ben şimdi Türkiye’de ikamet eden,
Şehit haberleri okuyan biri değildim.
Ama ben,
Ezan sesi dedim,
Türkiye’m dedim.
Vatan dedim, Millet dedim.
Gediz’de rahmetli olan,
Sivas Kangalın hatırına,
Hacırahmanlı Ahmet’in hatırına,
Kardeşliğin hatırına,
Bu teröre ne olur,
Bir son verin.
S O N...
Benim bir oğlum var, küçük,
Daha on yaşında.
Ama, gerçekte, bir tane,
Değil onlarca, yüzlerce,
Oğlum var.
Siz askere bir oğul uğurlarsınız,
Ama ben, her yıl,
Onlarcasını uğurlarım.
Sizin, bir oğlunuz, şehit düşer.
Benimse, onlarcası.
Şehit düşmese de oğlunuz,
Teskere alıp geri gelmişse,
Eğer,
Sizler, anneler, babalar,
Oğlunuz, askerden gelince,
Bir kere seviniyorsunuzdur.
Bense, onlarca oğlumun,
Teskeresini beklerim.
Her yıl.
Ben askere, davulla, zurnayla,
Gitmedim.
Ama benim, onlarca, yüzlerce
Oğlum, davulla, zurnayla,
Askere gitti,
Ve de gidecek daha.
Daha onlarcası.
Bir anne, şehit annesi,
Askerlerin, üniformasını kokluyordu,
İşte bu benim oğlumun kokusu,
Diye.
Ben ise,
Her gün, her saat,
Televizyonumdan,
Şehit haber görüntülerinden,
Onlarca kez o kokuyu alıyorum,
Sanki o şehit kokusu,
Televizyonun hoparlöründen,
Televizyonun arkasındaki ufacık deliklerinden,
Bir duman gibi çıkıyor.
Sanki tütsü yakmışsınız da,
Onun dumanı çıkıyor, üstelik tüm,
Evi,
Evin tüm odalarını,
Şehit tütsünün kokularını hissediyorum.
Neden mi?
Çünkü,
Ben oğlan babasıyım.
Üstelik, öğretmenim.
Yirmi yıldan beri, onlarca,
Ama yüzlerce oğlum,
Oldu benim.
Şimdiye kadar, dayandım.
Dayandım, diyorum,
Zira, televizyon ekranlarına,
Çıkan şehit babaları,
“Vatan sağ olsun diyen”
Şehit babalarından biri,
Ben değildim.
Ekrana çıkıp da,
Oğlunu şehit vermiş babaların,
“Vatan sağ olsun” deyişlerini,
Ben ne zaman mı anladım?
Ne zaman mı hissettim?
Biliyor musunuz?
Şehit olan,
Bir öğrencimin,
Cenaze namazını kılarken,
Cenazesini yıkarken.
İmamın cenaze namazında,
Kılanlara sorduğunda:
“Hakkınızı helal ediyor musunuz? ”
“Helal olsun? ” üç defa,
Söylendiğinde, anladım bunu.
Ne zaman mı anladım,
Terörün ne olduğunu?
Çanakkale Şehitliği’ni ziyaret,
Ettiğimde anladım.
Sağ – Sol,
Kavgasının boş,
Hem de öyle bir boşluk olduğunu,
Anladım ki,
Zümrüt Oteli’ndeki Siirtli,
Kürt Hayrettin’in,
Askerliğini yine Siirt’te,
Yaparken,
Teröristlerce öldürüldüğü an,
Anladım bunu.
Ben,
Dostlarını, öğrencilerini,
Köken olarak ayırmayan,
Bir öğretmen,
Olarak, HAKKIMI,
Evet. HAKKIMI,
Bu ülkede yaşayan, Türk, Kürt, Laz,
Göçmen, çerkez,
Bulgar göçmeni, Yugoslav göçmeni,
Yunan göçmeni,
Milyonların biri olan,
Ben,
Hiç kimseden HAKKIMI,
HELAL ETMEYECEĞİM!
Sayın Yılmaz Erdoğan gibi,
Büyük insanların,
Şiirleri gibi,
Öyle manalı şiirlerinden,
Sonra, hala,
Şehit haberlerinin,
Televizyonda yayınlanmasını,
İçime sindiremiyorum.
Benim yaptığım gibi, siz de,
Yapamadınız mı?
Benim, Gediz Köprüsü’nden,
Attığım köpeğin cesedi gibi,
Atamadınız mı, bir köpek leşi?
Ben,
Bulgar göçmeni olarak,
Kürt Ahmet’i nasıl kurtardıysam,
Kurtaramadınız mı,
Arkadaşınızı?
Hacırahmanlı Kürt Ahmet’i,
Bir okuyuverin,
Ne olur,
Okuyuverin beşinci ve altıncı,
Bölümleri,
Ne olur...
Beşinci ve altıncı bölümleri,
Okuyuverin,
Oğlum, Can’ın hatırına.
Çatışmalarda, mırınlarda kaybettiğiniz,
Arkadaşlarınızın hatırına,
Şehit düşen askerlerin hatırına,
Okuyun ki benim nasıl,
Hacırahmanlı Kürt Ahmet’i,
Nasıl kurtardığımı.
Bir Bulgar Göçmeni’nin,
Bir Kürt Ahmet ile,
Nasıl arkadaş, nasıl kardeş,
Nasıl kan kardeş,
Olabildiğini,
Anlarsanız eğer,
Gerçekten anlarsanız,
O zaman, işte o zaman...
Yılmaz Erdoğan’ın şiirindeki gibi,
Mırın’ların bir çözüm olmadığını.
Sizin yok etmediğiniz,
Yok edemediğiniz,
Mırın’ı ben daha 1981’de,
Gediz Köprüsü’ne attım.
Neyle mi?
Bir köpek cesediyle...
Evet bir köpek leşiyle.
Bırakın insan cesedini,
O köpek leşi bile, aylarca,
Rüyama girdiydi.
Hatta yıllarca,
Kürt Ahmet’in canına karşılık,
Bir köpek leşi.
Canımı alabilirsiniz, ama...
Eğer...
Can’ımı alırsanız,
Ben o köpek leşini, geriye,
Evet geriye isterim,
Sizden.
Hem de öyle bir köpek ki,
Sivas Kangal’ın canını,
İsteyeceğim, hem de,
Diri halini.
Bana onun ölmemiş,
Halini, verebilirseniz eğer,
Siz de benim Can’ımı alırsınız.
Yutturamadınız mı,
Köpek leşini?
Benim canımı alın,
Ama Can’ıma bir şey olursa,
Eğer askere yolladığım Can’ıma,
Canımdan çok sevdiğim Can’ıma,
Bir şey olursa,
..........................
Diyeceğim ki o zaman,
O ZAMAN BUYURUN,
ALIN MIRIN’INIZI,
TEBANIZ İLE BİRLİKTE,
GİDİN...
Ama, buna gönlüm el vermiyor,
Vermeyecek de.
Çünkü, hiç kimsenin gideceği,
Başka bir yer yok.
Eğer olsaydı.
Ben şimdi Türkiye’de ikamet eden,
Şehit haberleri okuyan biri değildim.
Ama ben,
Ezan sesi dedim,
Türkiye’m dedim.
Vatan dedim, Millet dedim.
Gediz’de rahmetli olan,
Sivas Kangalın hatırına,
Hacırahmanlı Ahmet’in hatırına,
Kardeşliğin hatırına,
Bu teröre ne olur,
Bir son verin.
S O N...
