Nasıl kendisi olabilirdi insan?

[Kyriel]

Nasıl kendisi olabilirdi insan? öğrendim: Lambalar söndürüp soyundum Utancı çıkarıp attım...

​

Nasıl kendisi olabilirdi insan? öğrendim: Lambaları
söndürüp soyundum Utancı çıkarıp attım
Saata baktım Sabah ne yedimse unuttum
Günden kalan ne varsa üzerimde çıkarıp
attım Kaç zamandır bir ıhlamur kokusu
sinmişti üzerime Çıkarıp attım Dudağımda
bir ruj, avcumda bir meme izi vardı Çıkarıp
attım Kaç gün önce bir yumruk yemiştim
böğrüme Çıkarıp attım Saata baktım;
Akrep yüzünü dönmüş ve çırılçıplak
geceyarısını gösteriyordu Zaman hep böyle
üryan kalacak sandım Çıkarıp attım

Bir öpüşün gölgesine uzandım,,, hepsi bu

Nasıl kendisi kalabilirdi insan? öğrendim: Demli bir
çayın buğusuna sığındım Düşümün tozlarını
silmeden uyudum Terli giysilerle dolaştım
Kokmuş dolaştım Kuzu postuna bürünmüş
kurtlar arasında yalnızlığıma baktım;
Yalnızca baktım Komadaydı Kendine
yakışan kını da yoktu İyi ki yoktu Güldüm
Bir tenin çırpıntısına tutunacaktım Güldüm
Hem de kahkahalarla Yoksa ağladım mı?
Sizin de hiç yakmadı mı gözünüzü
yalnızlığın dumanı?..

Gece kırbacını uzatmış ve sırtını dönmüştün
Gece zincirini uzatmış ve elini silmiştin
Gece bıçağını uzatmış ve yüzünü germiştin

Ensenden öpebilmiş miydim geçmişi?​

​

(Nuh Ömer Çetinay)​

 

[Kopuk Dadı]

emeğine yüreğine sağlık Kyriel