mustafadambasan
New member
- Katılım
- 31 Tem 2005
- Mesajlar
- 183
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
NAMAZ IN DEGERİ
Anneannesinin sözleri yankilandi kulaklarinda:
-OGlum,namaz hiç bu vakte birakilir mi?
Anneannesinin yasi yetmise dayanmisti,ama ezan okunduGu vakit yerinden
siçrar,yasindan beklenmeyecek bir hizla abdestini alir ve namazini kilardi.
Kendisi ise,nefsini bir türlü yenemiyordu.Hep ne oluyorsa?namaz son
dakikalara kaliyor,bu sebeple namazini alelacele edâ ediyordu.Bunu düsünerek
kalkti yerinden,gözü saate kaydi.Yatsi ezaninin okunmasina on bes dakika
kalmisti.Basini her iki yöne pismanlikla sallayarak,"Yine geciktirdim
namazi."dedi kendi kendine...
Kivrak hareketlerle abdestini aldi ve daha elini yüzünü tam kurulamadan
kendini odasina atti.Mecburen,hizli hareketlerle namazini edâ
etti.Tesbihatini yaparken anneannesini düsünmeden edemedi...
"Bu halimi görse,tatli-sert kizardi yine bana."dedi.Çok seviyordu onu...Hele
öyle bir namaz kilisi vardi ki,onu hep bir gökkusaGi hayranliGiyla
seyrederdi.Namazda öyle bir mahviyeti vardi ki,hicabindan renkten renge
girerdi.
O gün aksama kadar derse girmisti.Müthis bir aGirlik vardi
üzerinde...Duâsini yaparken,basini ellerinin arasina alip secdeye
durdu.Namazdan sonra bir süre bu sekilde tefekkür etmeyi severdi.Gözleri
kapanir gibi oldu.
"Ne kadar da yorulmusum"dedi.Daldi gitti öylece...
Kiyamet kopmustu.Mahseri bir kalabalik vardi.Her yön insanlarla doluydu.Kimi
dona kalmis,hareketsiz bir sekilde etrafi izliyor;kimi saGa sola
kosusturuyor,kimisi de diz çökmüs,basi ellerinin arasinda bekliyordu.
YüreGi,yerinden firlayacak gibi atiyor, adeta kafesinden kurtulmaya
çalisiyor,soGuk terler döküyordu.Hayattayken kiyamet,sorgu sual ve mizan
hakkinda çok sey duymus ve âhiret hayati adina bu kavramlar kendisi için
köse tasi olmuslardi.Ama mahser meydanindaki ürperti,korku ve bekleyisin bu
denli dehset vereceGini düsünmemisti.
Hesap ve sorgu devam ediyordu.Bu arada onun ismini de okudular.Hayretle bir
saGa,bir sola bakti."Benim ismimi mi
okudunuz?",dedi,dudaklari titreyerek...
Kalabalik birden yarilmis,bir yol olusmustu önünde...iki kisi kollarina
girdi.Mahser meydaninin vazifelileri olduklari belliydi.Kalabalik arasindan
saskin bakislarla yürüdü.Merkezi bir yere gelmislerdi.Melekler her iki
yanindan uzaklastilar.
Basi önündeydi.Bütün hayati,bir film seridi gibi geçiyordu gözlerinin
önünden...sükürler olsun dedi,kendi kendine ve devam etti;Gözlerimi dünyaya
açtim,hep hizmet eden insanlari gördüm.Babam sohbetlerden sohbetlere
kosturuyor,malini islâm yolunda harciyordu.Annem eve gelen misafirleri
aGirliyor,yemek sofralarinin biri kalkip,bir yenisi kuruluyordu.Ben ise,hep
bu yolda oldum.insanlara hizmete çalistim.Onlara Allah'i anlattim.Namazimi
kildim.Orucumu tuttum.Farz olan ne varsa yerine getirdim.Haramlardan
kaçindim.
Kirpiklerinden asaGiya gözyaslari dökülürken,"Rabbimi seviyorum,en azindan
sevdiGimi zannediyorum"diyordu.Ama bir yandan da "O'nun için ne yapsam
az,Cennet'i kazanmaya yetmez diye düsünüyordu.Tek siGinaGi Allah'in
rahmetiydi.
Hesap sürdükçe sürdü.Boncuk boncuk terliyor;sirilisiklam olmus,zangir zangir
titriyordu.Gözleri terazinin ibresindeki neticeyi bekliyordu.
Sonunda hüküm verilecekti.Vazifeli melekler ellerinde bir kâGit,mahser
meydanindaki kalabaliGa döndüler.Önce ismi okundu.Artik ayaklari tutmaz
olmustu.Neredeyse yiGilip kalacakti.Heyecandan gözlerini kapamis,okunacak
hükme kulak kesilmisti.
Mahseri kalabaliktan bir uGultu yükseldi.Kulaklari yanlis mi duyuyordu?ismi
Cehennemlikler listesindeydi.Dizlerinin üstüne yiGildi.Hayretten
donakalmisti.
"Olamaaaaz."diye baGirdi.SaGa-sola kosturdu.inanamiyordu."Ben nasil
Cehennemlik olurum?Hayatim boyunca hizmet eden insanlarla birlikte
oldum.Onlarla beraber kosturdum.Hep Rabbimi anlattim."diyordu.
Gözleri saGanak olmus,titrek vücudunu islatiyordu.Vazifeli iki melek
kollarindan tuttu.Ayaklarindan sürüyerek ve kalabaliGi yararak alevleri
göklere yükselen Cehennem'e doGru yürümeye basladilar.Çirpiniyordu.Medet yok
muydu?Bir yardim eden çikmayacak miydi?
Dudaklarindan kelimeler kirik dökük,yalvarmayla karisik döküldü.
"Hizmetlerim...Oruçlarim...OkuduGum Kur'an'lar...Namazim...Hiçbiri beni
kurtarmayacak mi?",diyordu...
BaGira baGira yalvariyordu.Cehennem melekleri onu hiç
dinlemediler,sürüklemeye devam ettiler.Alevlere çok yaklasmislardi.Basini
geriye çevirdi.Son çirpinislariydi.
Resûlullah(s.a.v)"Evinin önünde akan bir irmak içinde günde bes defa yikanan
bir insani o irmak nasil temizler,günde bes vakit namazda insani günâhlardan
öyle temizler"buyuruyordu."Oysa ki benim namazlarim da mi beni
kurtarmayacak?diye düsünüyordu.
"Namazlarim...Namazlarim...Namazlarim."diye diye hiçkirdi.Vazifeli melekler
hiç durmadilar.Yürümeye devam ettiler;Cehennem çukurunun basina
geldiler.Alevlerin hareketi yüzünü yakiyordu.Son bir defa dönüp geriye
bakti.Artik gözleri de kurumustu.Ümitleri sönmüstü.Basini öne eGdi.iki
büklüm oldu.
Kollarini sikan parmaklar çözüldü.Cehennem meleklerinden birisi onu
itiverdi.Vücudunu birdenbire havada buldu.Alevlere doGru düsüyordu.Tam iki
metre düsmüstü ki,bir el kolundan tuttu.Basini kaldirdi.Yukariya bakti.Uzun
beyaz sakalli bir ihtiyar onu düsmekten kurtarmisti.Kendisini yukariya
çekti.Üstündeki basindaki tozu silkerek ihtiyarin yüzüne bakti."Siz de
kimsiniz?dedi.
ihtiyar gülümsedi:
"Ben senin namazlarinim"
"Neden bu kadar geç kaldiniz?Son anda yetistiniz.Neredeyse
düsüyordum."dedi...ihtiyar yüzünü gererek,tekrar güldü;basini salladi;
"Sen beni hep son anda yetistirdin,hatirladin mi?..."
Secdeye kapandiGi yerden basini kaldirdi.Kan-ter içinde kalmisti.Disaridan
gelen sese kulak kabartti.Yatsi ezani okunuyordu.Bir ok gibi yerinden
firladi.Abdest almaya gidiyordu
son sayfayı bıraktım artık insallah ortalarda olmaya gayret edcem
Anneannesinin sözleri yankilandi kulaklarinda:
-OGlum,namaz hiç bu vakte birakilir mi?
Anneannesinin yasi yetmise dayanmisti,ama ezan okunduGu vakit yerinden
siçrar,yasindan beklenmeyecek bir hizla abdestini alir ve namazini kilardi.
Kendisi ise,nefsini bir türlü yenemiyordu.Hep ne oluyorsa?namaz son
dakikalara kaliyor,bu sebeple namazini alelacele edâ ediyordu.Bunu düsünerek
kalkti yerinden,gözü saate kaydi.Yatsi ezaninin okunmasina on bes dakika
kalmisti.Basini her iki yöne pismanlikla sallayarak,"Yine geciktirdim
namazi."dedi kendi kendine...
Kivrak hareketlerle abdestini aldi ve daha elini yüzünü tam kurulamadan
kendini odasina atti.Mecburen,hizli hareketlerle namazini edâ
etti.Tesbihatini yaparken anneannesini düsünmeden edemedi...
"Bu halimi görse,tatli-sert kizardi yine bana."dedi.Çok seviyordu onu...Hele
öyle bir namaz kilisi vardi ki,onu hep bir gökkusaGi hayranliGiyla
seyrederdi.Namazda öyle bir mahviyeti vardi ki,hicabindan renkten renge
girerdi.
O gün aksama kadar derse girmisti.Müthis bir aGirlik vardi
üzerinde...Duâsini yaparken,basini ellerinin arasina alip secdeye
durdu.Namazdan sonra bir süre bu sekilde tefekkür etmeyi severdi.Gözleri
kapanir gibi oldu.
"Ne kadar da yorulmusum"dedi.Daldi gitti öylece...
Kiyamet kopmustu.Mahseri bir kalabalik vardi.Her yön insanlarla doluydu.Kimi
dona kalmis,hareketsiz bir sekilde etrafi izliyor;kimi saGa sola
kosusturuyor,kimisi de diz çökmüs,basi ellerinin arasinda bekliyordu.
YüreGi,yerinden firlayacak gibi atiyor, adeta kafesinden kurtulmaya
çalisiyor,soGuk terler döküyordu.Hayattayken kiyamet,sorgu sual ve mizan
hakkinda çok sey duymus ve âhiret hayati adina bu kavramlar kendisi için
köse tasi olmuslardi.Ama mahser meydanindaki ürperti,korku ve bekleyisin bu
denli dehset vereceGini düsünmemisti.
Hesap ve sorgu devam ediyordu.Bu arada onun ismini de okudular.Hayretle bir
saGa,bir sola bakti."Benim ismimi mi
okudunuz?",dedi,dudaklari titreyerek...
Kalabalik birden yarilmis,bir yol olusmustu önünde...iki kisi kollarina
girdi.Mahser meydaninin vazifelileri olduklari belliydi.Kalabalik arasindan
saskin bakislarla yürüdü.Merkezi bir yere gelmislerdi.Melekler her iki
yanindan uzaklastilar.
Basi önündeydi.Bütün hayati,bir film seridi gibi geçiyordu gözlerinin
önünden...sükürler olsun dedi,kendi kendine ve devam etti;Gözlerimi dünyaya
açtim,hep hizmet eden insanlari gördüm.Babam sohbetlerden sohbetlere
kosturuyor,malini islâm yolunda harciyordu.Annem eve gelen misafirleri
aGirliyor,yemek sofralarinin biri kalkip,bir yenisi kuruluyordu.Ben ise,hep
bu yolda oldum.insanlara hizmete çalistim.Onlara Allah'i anlattim.Namazimi
kildim.Orucumu tuttum.Farz olan ne varsa yerine getirdim.Haramlardan
kaçindim.
Kirpiklerinden asaGiya gözyaslari dökülürken,"Rabbimi seviyorum,en azindan
sevdiGimi zannediyorum"diyordu.Ama bir yandan da "O'nun için ne yapsam
az,Cennet'i kazanmaya yetmez diye düsünüyordu.Tek siGinaGi Allah'in
rahmetiydi.
Hesap sürdükçe sürdü.Boncuk boncuk terliyor;sirilisiklam olmus,zangir zangir
titriyordu.Gözleri terazinin ibresindeki neticeyi bekliyordu.
Sonunda hüküm verilecekti.Vazifeli melekler ellerinde bir kâGit,mahser
meydanindaki kalabaliGa döndüler.Önce ismi okundu.Artik ayaklari tutmaz
olmustu.Neredeyse yiGilip kalacakti.Heyecandan gözlerini kapamis,okunacak
hükme kulak kesilmisti.
Mahseri kalabaliktan bir uGultu yükseldi.Kulaklari yanlis mi duyuyordu?ismi
Cehennemlikler listesindeydi.Dizlerinin üstüne yiGildi.Hayretten
donakalmisti.
"Olamaaaaz."diye baGirdi.SaGa-sola kosturdu.inanamiyordu."Ben nasil
Cehennemlik olurum?Hayatim boyunca hizmet eden insanlarla birlikte
oldum.Onlarla beraber kosturdum.Hep Rabbimi anlattim."diyordu.
Gözleri saGanak olmus,titrek vücudunu islatiyordu.Vazifeli iki melek
kollarindan tuttu.Ayaklarindan sürüyerek ve kalabaliGi yararak alevleri
göklere yükselen Cehennem'e doGru yürümeye basladilar.Çirpiniyordu.Medet yok
muydu?Bir yardim eden çikmayacak miydi?
Dudaklarindan kelimeler kirik dökük,yalvarmayla karisik döküldü.
"Hizmetlerim...Oruçlarim...OkuduGum Kur'an'lar...Namazim...Hiçbiri beni
kurtarmayacak mi?",diyordu...
BaGira baGira yalvariyordu.Cehennem melekleri onu hiç
dinlemediler,sürüklemeye devam ettiler.Alevlere çok yaklasmislardi.Basini
geriye çevirdi.Son çirpinislariydi.
Resûlullah(s.a.v)"Evinin önünde akan bir irmak içinde günde bes defa yikanan
bir insani o irmak nasil temizler,günde bes vakit namazda insani günâhlardan
öyle temizler"buyuruyordu."Oysa ki benim namazlarim da mi beni
kurtarmayacak?diye düsünüyordu.
"Namazlarim...Namazlarim...Namazlarim."diye diye hiçkirdi.Vazifeli melekler
hiç durmadilar.Yürümeye devam ettiler;Cehennem çukurunun basina
geldiler.Alevlerin hareketi yüzünü yakiyordu.Son bir defa dönüp geriye
bakti.Artik gözleri de kurumustu.Ümitleri sönmüstü.Basini öne eGdi.iki
büklüm oldu.
Kollarini sikan parmaklar çözüldü.Cehennem meleklerinden birisi onu
itiverdi.Vücudunu birdenbire havada buldu.Alevlere doGru düsüyordu.Tam iki
metre düsmüstü ki,bir el kolundan tuttu.Basini kaldirdi.Yukariya bakti.Uzun
beyaz sakalli bir ihtiyar onu düsmekten kurtarmisti.Kendisini yukariya
çekti.Üstündeki basindaki tozu silkerek ihtiyarin yüzüne bakti."Siz de
kimsiniz?dedi.
ihtiyar gülümsedi:
"Ben senin namazlarinim"
"Neden bu kadar geç kaldiniz?Son anda yetistiniz.Neredeyse
düsüyordum."dedi...ihtiyar yüzünü gererek,tekrar güldü;basini salladi;
"Sen beni hep son anda yetistirdin,hatirladin mi?..."
Secdeye kapandiGi yerden basini kaldirdi.Kan-ter içinde kalmisti.Disaridan
gelen sese kulak kabartti.Yatsi ezani okunuyordu.Bir ok gibi yerinden
firladi.Abdest almaya gidiyordu
son sayfayı bıraktım artık insallah ortalarda olmaya gayret edcem
