2nisan
New member
İki Yahudi arkadaş, piyasayı araştırmışlar ve o
sene haki renkli kumaşın
moda olacağını öğrenmişlerdi. Bütün varlıklarını paraya
çevirdiler.Piyasadaki bütün haki kumaşları satın aldılar. Depoları bu
renkteki kumaşlarla doldu ancak kimsenin bu kumaşlara talip olmadığı
görüldü. İki kafadar artık iflasın eşiğine gelmişlerdi. Moiz ve Aron dertli
dertli oturuyorlardı. Artık bıçağın kemiğe dayandığı bir gün kapı çalındı ve
içeriye bir albay girdi:
"Sizde dedi haki renkte kumaş var mı?" Kulaklarına inanamadılar. Hemen
atıldılar: "Evet albayım var, gösterelim" dediler. Albay, dikkatle kumaşları
inceledi. "Çok beğendim", dedi. "Bu sene askerlere 200.000, subaylara 50.000
adet haki renkte elbise yaptıracağız. Ancak tabii ki benim tek basıma
beğenmem yetmez. Generalimin de oluru lazım. Bana bir parça numune verin.
Yarın öğlen 12`ye kadar telgraf çekersem iptal ederim. Eğer telgraf gelmezse
kumaşları kesip imalata başlayabilirsiniz."
O gece bitmek bilmedi. Kimi zaman ümitlendiler, kimi zaman "ya iptal
olursa" diye düşündüler. Ertesi gün saat 11, 11.30, 11.45, gözleri yolda,
korku ile postacıyı beklediler. Gelmesin diye dua ederek. 12`ye 5 kala
postacı sokağın kösesinden gözüktü. "Belki bize gelmiyordur" diye
ümitlendiler. Ancak postacı gelip kapılarını çaldı.
Moiz, büyük bir kederle koltuğa çöktü. Aron da çaresiz kapıyı açtı.
Postacının elinde bir telgraf vardı. Aron titreyen elleri ile telgrafı açtı,
okudu ve sevinçle seslendi: "Müjde Moiz, baban ölmüş!.."
sene haki renkli kumaşın
moda olacağını öğrenmişlerdi. Bütün varlıklarını paraya
çevirdiler.Piyasadaki bütün haki kumaşları satın aldılar. Depoları bu
renkteki kumaşlarla doldu ancak kimsenin bu kumaşlara talip olmadığı
görüldü. İki kafadar artık iflasın eşiğine gelmişlerdi. Moiz ve Aron dertli
dertli oturuyorlardı. Artık bıçağın kemiğe dayandığı bir gün kapı çalındı ve
içeriye bir albay girdi:
"Sizde dedi haki renkte kumaş var mı?" Kulaklarına inanamadılar. Hemen
atıldılar: "Evet albayım var, gösterelim" dediler. Albay, dikkatle kumaşları
inceledi. "Çok beğendim", dedi. "Bu sene askerlere 200.000, subaylara 50.000
adet haki renkte elbise yaptıracağız. Ancak tabii ki benim tek basıma
beğenmem yetmez. Generalimin de oluru lazım. Bana bir parça numune verin.
Yarın öğlen 12`ye kadar telgraf çekersem iptal ederim. Eğer telgraf gelmezse
kumaşları kesip imalata başlayabilirsiniz."
O gece bitmek bilmedi. Kimi zaman ümitlendiler, kimi zaman "ya iptal
olursa" diye düşündüler. Ertesi gün saat 11, 11.30, 11.45, gözleri yolda,
korku ile postacıyı beklediler. Gelmesin diye dua ederek. 12`ye 5 kala
postacı sokağın kösesinden gözüktü. "Belki bize gelmiyordur" diye
ümitlendiler. Ancak postacı gelip kapılarını çaldı.
Moiz, büyük bir kederle koltuğa çöktü. Aron da çaresiz kapıyı açtı.
Postacının elinde bir telgraf vardı. Aron titreyen elleri ile telgrafı açtı,
okudu ve sevinçle seslendi: "Müjde Moiz, baban ölmüş!.."
