SAHRANİL
Altın Üye
Şizofren bakışların karanlık sanrılarında gün
Ardımda gölgesiz yalnızlık
Rüzgâr, esmer bir şafağa esiyor...
Ellerim yalnızlığın yalın avuçları
Kimse duymaz sesimi
Kırgınlığımı avutmaz yel
Gözler, can olur kâbuslarıma
Pişkin acılar savrukluğunda...
Hayat, bir kısır döngü
Çemberinde ölümün...
İsteksizce çırpınıyor kökleri göğün
Yatay bir acı saplıyor yangın gülüşlere
Ki, hep sevmekti yaşamın tadı
Anlamı hep sevilmek...
Ecel, kör bir çıkmaz
Sarmalında sevdânın...
Dostlar ırmaklar gibidir; kiminin suyu az kiminin çok, kiminde ellerin ıslanır sadece kiminde ruhun yıkanır boydan boya…
alıntı