......::kutayre::......

baal

Fırtına tanrısı
kutayre
Kutayre güneşin bağrına ilk ateşin düştüğü an
Birgülün en narin yerine konduruvermiş seni yaradan
Ve toprağın can evine düştüğün zaman başladı o hiç bitmek bilmeyen ebedül zaman
Kutayre denizin en derin yerinde karanlığı aydınlatan inci tanesi
Gönlümün hiç ulaşamadığım derinliğine ilk ulaşan çiğ tanesi
Gökyüzü ağlamaya topraklar ıslanmaya başladığında özüyle ilk kucaklaşan yağmur damlası
Beni güneşe götür kutayre bu ateş yüreğimde hep yansın
Yağmur altında yürürken kendimden çok sakındığım sigaram vardı onsuz yapamazdın çünki
Artık sigaramdan çok seni sakınıyorum çünki sensiz yapamıyorum
Keşke şimdi gözlerindeki mavi derinliğe dalsam boğulsam
Sonra karaya vursa cansız bedenim yanagındaki gamze mezarım olsa
Kutayre ben artık sensiz yapamıyorum hayalini kurmak güzel ama ellerine dokunamıyorum
Beraberce düşemiyoruz toprağın cansız bedenine can veremiyoruz
Elele güneşe gidemiyoruz aydınlık gözlerimizle bakamıyoruz karanlığa
Ama belkide hiç dokunamadığım ellerindi beni sana bağlayan
Hiç bakamadığım deniz gözlerindi boğulmak istediğim
Ve hiç öpemediğim gamzelerindi öldüğümde gömülmek istediğim


06/09/2000 kocaeli baal
 

karizma_5

karizmatik
kardeşim emeğine sağlık,
paylaşımlarının devamını beklerim,
şiirin kime ait olduğunu yazarsan sevinirim
saygılarımla
 

HTML

Üst