vapur ve motorlarda İnebolu' ya çıkarılan silev ve cephane Kastamonu üzerinden Ankara'ya ordan da cepheye gönderiliyordu 1921 yılı Aralık ayında birden bire bastıran kar yolları kaplamıştı.
İnebolu'dan Kastamonuya hareket eden ve her nasılsa yolda kafileden geri kalmış genç bir kadın fırtınalı bir gecede sabaha kadar yağan kar altında yoluna devam etmişti Cephane yüklü kağnısı ile yorgun argın bir halde ancak kastamonu kışlası önüne kadar gelebilmiş şehir'e girmek nasip olmadan kağnı arabası yol kenarında durmuştu.
Arabanın yanına gidenlerin gördüğü manzara yürekler acısı idi Bu vatansever kadın bu kiymetli yükü korumak için yorganlarını top mermilerinin üzerine örtmüş kendisi de bir elinde üvendire kollarını açarak yorganın üzerine abanmış ve o durumda sabaha karşı donduğu anlaşılmıştır Olay yerine gönderilen cemil ve rıfat çavuşlar gözyaşları dökerek şehid'in üzerindeki karları süpürüp arabadan indirirken yorganın altından birdenbire çığlığı basarak ağlayan bir çocuk sesi işitince şaşırdılar ve şehid anayı yana çekip yorganı kaldırınca gördükleri şaheser tablo şu olmuştu: otlara sarılı top mermileri arasana yerleştirilmiş çulların içinde kundaklı bir koz çocuğunun donmaktan kurtulduğu ve müdahale üzerine uyanarak meme için ağlamaya başladığıdır
Cephanesi ve yavrusu uğruna kendisini feda eden bu kahraman türk anasının acıklı hikayesini bu vatan topraklarında yaşayan herkesin, özellikle genç nesillerin iyi değerlendirmesi gerekir.(Nurettin Peker 1918 İstiklal Savaşının inebolu ve Kastamonu havalisi S 396)
Evlenmeye Hazırlanan fakir bir kız gelinliğinin satılıp karşılığının yaralı gazilere verilmesini istemiş gelinlik Satılmış kendisi basma bir entari giyerek düğününü yapmıştır(fevziye Abdullah Tansel istiklal Harbinde Mücahit kadınlarımız S.65)
Kurmay Albay Hulusi Atak anlatıyor:
(cepheye Silah Taşıyan) Kağnı kollarının çoğunu kadınlar idare ediyordu bu kafillerir birinde hafif bir çığlık duyduk bunun bepinden bir duraklama ve telaş eseri görüldü
Bir müddet sonra güzel bir müjde ile karşılaştık Cephane kollarında bulunan hamile bir kadın bir erkek çocuk doğurmuştu bu kadını hastaneye yatırmak için geriye çevirmek istediler.
Fakat yorgunluktan ve çektiği acılarla benzi solmuş olan hasta kadın "Cephedeki Silahlar" dedi. " Cephane bekliyor: oraya cephane yetiştirmeliyim geri dönemem" demiştir
İnebolu'dan Kastamonuya hareket eden ve her nasılsa yolda kafileden geri kalmış genç bir kadın fırtınalı bir gecede sabaha kadar yağan kar altında yoluna devam etmişti Cephane yüklü kağnısı ile yorgun argın bir halde ancak kastamonu kışlası önüne kadar gelebilmiş şehir'e girmek nasip olmadan kağnı arabası yol kenarında durmuştu.
Arabanın yanına gidenlerin gördüğü manzara yürekler acısı idi Bu vatansever kadın bu kiymetli yükü korumak için yorganlarını top mermilerinin üzerine örtmüş kendisi de bir elinde üvendire kollarını açarak yorganın üzerine abanmış ve o durumda sabaha karşı donduğu anlaşılmıştır Olay yerine gönderilen cemil ve rıfat çavuşlar gözyaşları dökerek şehid'in üzerindeki karları süpürüp arabadan indirirken yorganın altından birdenbire çığlığı basarak ağlayan bir çocuk sesi işitince şaşırdılar ve şehid anayı yana çekip yorganı kaldırınca gördükleri şaheser tablo şu olmuştu: otlara sarılı top mermileri arasana yerleştirilmiş çulların içinde kundaklı bir koz çocuğunun donmaktan kurtulduğu ve müdahale üzerine uyanarak meme için ağlamaya başladığıdır
Cephanesi ve yavrusu uğruna kendisini feda eden bu kahraman türk anasının acıklı hikayesini bu vatan topraklarında yaşayan herkesin, özellikle genç nesillerin iyi değerlendirmesi gerekir.(Nurettin Peker 1918 İstiklal Savaşının inebolu ve Kastamonu havalisi S 396)
Evlenmeye Hazırlanan fakir bir kız gelinliğinin satılıp karşılığının yaralı gazilere verilmesini istemiş gelinlik Satılmış kendisi basma bir entari giyerek düğününü yapmıştır(fevziye Abdullah Tansel istiklal Harbinde Mücahit kadınlarımız S.65)
Kurmay Albay Hulusi Atak anlatıyor:
(cepheye Silah Taşıyan) Kağnı kollarının çoğunu kadınlar idare ediyordu bu kafillerir birinde hafif bir çığlık duyduk bunun bepinden bir duraklama ve telaş eseri görüldü
Bir müddet sonra güzel bir müjde ile karşılaştık Cephane kollarında bulunan hamile bir kadın bir erkek çocuk doğurmuştu bu kadını hastaneye yatırmak için geriye çevirmek istediler.
Fakat yorgunluktan ve çektiği acılarla benzi solmuş olan hasta kadın "Cephedeki Silahlar" dedi. " Cephane bekliyor: oraya cephane yetiştirmeliyim geri dönemem" demiştir
