fells2
Banned
T.C. YARGITAY
10.Ceza Dairesi
Esas: 2007/6338
Karar: 2009/115
Karar Tarihi: 19.01.2009
ÖZET: Uyuşturucu madde kullanmış olan sanık hakkında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirlerine hükmedilmesi gerekir. Ayrıca kanun değişikliğinin gözetilmesi gerekir. Diğer yandan çocuk sanığın ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilemeyeceğinin gözetilmesi gerekir.
(5237 S. K. m. 191) (5395 S. K. m. 24) (5275 S. K. m. 106)
Dava: Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan sanık Murat hakkında İskenderun İkinci Asliye Ceza Mahkemesi'nce yapılan yargılama sonunda, 29.11.2006 tarihinde 2003/902 esas, 2006/385 karar sayı ile mahkumiyet kararı verildiği; hükmün sanık müdafii tarafından süresi içinde temyiz edildiği; Yargıtay C. Başsavcılığı'nca bozma isteğiyle dava dosyasının tebliğname ekinde 17.04.2007 tarihinde Dairemize gönderildiği anlaşıldı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp düşünüldü:
Karar: Uzlaşma kurumunun uygulanabilmesi için ise, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun 24. maddesinde, kasten işlenen suçlarda alt sınırın, iki yılı aşmayan hapis veya adli para cezası olması gerektiği belirtilmiş olup, somut olayda, sanık hakkında verilen ve seçenek yaptırıma dönüştürülen hapis cezası ile birlikte <tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine> hükmedilmesinin gerekmesi, tedavinin ve denetimli serbestlik tedbirinin geciktirilmesinin bunların niteliği ve amacı ile bağdaşmayacak olması karşısında, tebliğnamedeki (3) numaralı bozma düşüncesi benimsenmemiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde tartışılan delillere ve dosya içeriğine uygun gerekçeye göre, yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine, ancak;
1- Uyuşturucu madde kullanmış olan sanık hakkında, 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesinin (2). fıkrası uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbirlerine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Hükümden sonra 19.12.2006 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanunla değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesinde, uyuşturucu madde kullanmış olan sanık hakkında, birinci fıkraya göre cezaya hükmedilmeden ikinci fıkra gereğince sadece tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilebileceği gibi, altıncı fıkranın yollaması uyarınca birinci fıkradaki ceza ile birlikte ikinci fıkradaki tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine de hükmedilebileceği öngörüldüğünden; sanığın hukuksal durumunun yeniden değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
3- Kabule göre; 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 106. maddesinin (4). fıkrası hükmü uyarınca, çocuk sanığın ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesinin olanaklı olmayıp, anılan maddenin (11). fıkrası uyarınca 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'a göre tahsil edilmesi gerektiği gözetilmeksizin, kararda, <ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin> belirtilmesi,
Sonuç: Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün istem gibi BOZULMASINA, 19.01.2009 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
10.Ceza Dairesi
Esas: 2007/6338
Karar: 2009/115
Karar Tarihi: 19.01.2009
ÖZET: Uyuşturucu madde kullanmış olan sanık hakkında tedavi ve denetimli serbestlik tedbirlerine hükmedilmesi gerekir. Ayrıca kanun değişikliğinin gözetilmesi gerekir. Diğer yandan çocuk sanığın ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilemeyeceğinin gözetilmesi gerekir.
(5237 S. K. m. 191) (5395 S. K. m. 24) (5275 S. K. m. 106)
Dava: Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan sanık Murat hakkında İskenderun İkinci Asliye Ceza Mahkemesi'nce yapılan yargılama sonunda, 29.11.2006 tarihinde 2003/902 esas, 2006/385 karar sayı ile mahkumiyet kararı verildiği; hükmün sanık müdafii tarafından süresi içinde temyiz edildiği; Yargıtay C. Başsavcılığı'nca bozma isteğiyle dava dosyasının tebliğname ekinde 17.04.2007 tarihinde Dairemize gönderildiği anlaşıldı. Dosya incelendi. Gereği görüşülüp düşünüldü:
Karar: Uzlaşma kurumunun uygulanabilmesi için ise, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5395 sayılı Çocuk Koruma Kanunu'nun 24. maddesinde, kasten işlenen suçlarda alt sınırın, iki yılı aşmayan hapis veya adli para cezası olması gerektiği belirtilmiş olup, somut olayda, sanık hakkında verilen ve seçenek yaptırıma dönüştürülen hapis cezası ile birlikte <tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine> hükmedilmesinin gerekmesi, tedavinin ve denetimli serbestlik tedbirinin geciktirilmesinin bunların niteliği ve amacı ile bağdaşmayacak olması karşısında, tebliğnamedeki (3) numaralı bozma düşüncesi benimsenmemiştir.
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde tartışılan delillere ve dosya içeriğine uygun gerekçeye göre, yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine, ancak;
1- Uyuşturucu madde kullanmış olan sanık hakkında, 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesinin (2). fıkrası uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbirlerine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2- Hükümden sonra 19.12.2006 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 5560 sayılı Kanunla değişik 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 191. maddesinde, uyuşturucu madde kullanmış olan sanık hakkında, birinci fıkraya göre cezaya hükmedilmeden ikinci fıkra gereğince sadece tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilebileceği gibi, altıncı fıkranın yollaması uyarınca birinci fıkradaki ceza ile birlikte ikinci fıkradaki tedaviye ve denetimli serbestlik tedbirine de hükmedilebileceği öngörüldüğünden; sanığın hukuksal durumunun yeniden değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
3- Kabule göre; 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 106. maddesinin (4). fıkrası hükmü uyarınca, çocuk sanığın ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesinin olanaklı olmayıp, anılan maddenin (11). fıkrası uyarınca 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun'a göre tahsil edilmesi gerektiği gözetilmeksizin, kararda, <ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin> belirtilmesi,
Sonuç: Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün istem gibi BOZULMASINA, 19.01.2009 tarihinde oybirliği ile karar verildi.