2 ördek kavga ederse -ki bu hiç uzun sürmez- bir süre sonra ayrılıp farklı yönlere uçarlar. Sonra iki ördek de kanatlarını bir kaç kere güçlü şekilde çırparak kavgada topladıkları aşırı enerjiyi atarlar. Kanatlarını çırptıktan sonra hiç bir şey olmamış gibi huzurlu şekilde süzülürler. Ördekler insan zihnine sahip olsalardı kavgayı düşüncelerinde canlı tutar, hikayeler kurarlardı.
Bir ördeğin hikayesi muhtemelen şöyle olurdu: '' Az önce yaptığına inanamıyorum! 10 cm. yanıma yaklaştı. Sanki gölün sahibi oymuş gibi davranıyor. Özel alanıma hiç saygısı yok. Ona bir daha asla güvenmeyeceğim! Bir dahaki sefere beni kızdırmak için başka bir şey yapacak. Şimdiden komplo planlamaya başladığından eminim. Ama buna daha fazla izin vermeyeceğim!'' Böylelikle zihin bir sürü hikayeler kurup durur ve aradan günler, aylar, hatta yıllar geçmesine rağmen öfke ilk günkü gibi devam eder. İnsan zihni olsaydı ördeğin hayatının ne kadar karmaşık bir hal alabileceğini görüyor musunuz? Ne yazık ki, çoğu insan hep bu şekilde yaşıyor. Hiç bir durum ya da olay gerçekten bitmiyor.
Ördeğin bize verdiği ders şudur: Kanatlarını çırp, yani ''hikaye''yi bırak ve tek güç yerine geri dön: Şimdiye!
Eckhart Tolle
