hanince darbeydi kelimelerimiz
kalemimizden damlayan kandı mürekkebimiz
bu kadar zor muydu aşka sevgiye inanmak
zor muydu mutlu birlikteliğe beraber başlamak
nolurdu bir damla gözyaşına bu canı vereydim
nolurdu bir inat ugruna gitmeyeydin...
hayatta ne varsa eksik , yoklugunla başladı
gün ışığı solar mı hiç soldu yoklugunda
nefes almak zor gelmemişti hiç bu kadar
son yazmıştın, son demiştin bu!
bir daha yazmam adına
bir daha cıkmam inan karşına
söylesene neydi yazmanı gerektiren
kaleminden damlayan kan mıydı mürekkebin..!
<<<maniaq>>>