mfe41
M|F|E~41
Kalbimi Astım Bu Gece!!!
Kalbimi astım bu gece!
Hiç korkmadan,
Gözlerimi kapatmadan ve seni son bir kez daha bile düşünmeden astım bu gece!!!
Ellerimi kalbime buladım...Gözlerimi sana boyadım son kez!Siyahtan başka bir renk yakıştıramadım gözlerine... En derin,en soğuk en içli renk artık benim için siyah...Belki bir inci kadar saf değil,belki bir bulut kadar ferahta değil bakışların bu yüzden olabilir..Ve bildiğimiz bütün diğer renkler senin gözlerinde solabilir!!!
...Ben beyazdım
Kapkaranlık bir geceye sarılmış,kalbimi asmış ve siyaha bulanmış bulundum sabaha karşı evimde... Soranlar oldu,anlamsız bulundu...Kalbimi aradılar önce(senden gayri herkes oradaydı)... Herşey bulundu...En çabuk karanlığı buldular odamda...Sonra bir beyaz mendil ve gözlerimden akmış siyah boyalar!!!
..Ben beyazdım...Kalbim kapkara..Kalın bir halatta,dününe küsmüş,yarını düşleyen gözleri vardı...Bir damla yaş gördüler siyahtan çalma!!
Düşlerimi astım ben bu gece...Umudum yitti,yokolup gitti!!!Ellerime baktılar sonra..olamazdı.. Aldığın güller hala kıpkıkırmızı... Neden solmamışlardı?Neden hala nefret,duygular,gözlerim,sözlerim,umutlarım,hayall erim simsiyahken güller kıpkırmızıydı?Bir anlamı olmalıydı!!!
Yavaş yavaş döküldü ellerimden yapraklar...Hayır olamazdı..Ben böyle karanlıklar içindeyken güller kırmızı kalamazdı..sonra bir kaç kelime söylediler!!!
Yaprakların ucunda yazılar belirmeye başladı!
Sen içini kaprkara zindanlarda tutarsın belki..
Yüreğini hiç acımadan darağacına asabilirsin...
Benim nefes almak için sana ihtiyacım var!!
Sen yüreksizken ben de yaşayamam ki!!!
İşte bu satırlar hayata dönmemin tek sebebi olabilirdi!
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Sus dilim, kanatma dudağı daha fazla, yaralanma
Sus dilim, kanatma dudağı daha fazla, yaralanma. Kayıplar töreninden geçiyoruz,
alkışsız yürüyüşler ayağımızda. Şiir uzun yola çıktı, sevilen kırgın ve sessiz.
Bitirdim diyor, bizde nelerin başladığını bilmeden. Sus dilim, herkes
susarken konuşmak acıtıyor değerleri.
İşte bir şarkı daha yanaştı gözyaşına. Bir gece daha yalnız ve uykusuz. Bir
ayrılık daha kapıda, eli kolu dolu, güler yüzlü, duygusuz. Bir tek vedalar
seviyor bizi, çok seviyor hem de, terk etmiyor. Onlarla yaşamaya alıştığımız
için belki de. Bak işte, bir kadeh daha boşalıyor, devriliyor şişeler, anason
kokulu ve zil zurna umutsuz.
ah dilim! Ben sana seviyorum deme demiştim.
Gidelim ne olur, kalmayı beceremiyoruz işte. Nedendir bu ısrar ve inat. Kalk
gidelim, biz gitmeyi biliyoruz, çok güzel biliyoruz, en güzel biliyoruz. Yürü
gidelim, kalınca dağlanıyoruz, üstümüze yapışıyor bize ait olmayan
suskunluklar. Duyuyor musun dilim, davran gidelim. Kalmayı istesek de, tek
taraflı istekler doyurmuyor yüreği. Hadi diyorum sana, gidelim. Topla ucunda
biriken sevgileri, yalnızlığı, sarılmaları. Neyi bekliyorsun, herkes kal
diyemeyecek kadar meşgul, acelesi var öpüşmelerin. Seven affeder, diyorsun,
demek ki sevilmemişiz. Yürüsene dilim...
of dilim! Nereye gideceğiz?
Elde avuçta kalan sevgiyi şiirlere ayırdım. Hüznüm uyandırdı bu sabah, alnımdan
öptü. Demli bir yalnızlıkla karşıladım günü. Telefonuma baktım, ne mesaj ne de
cevapsız arama, süs eşyası olarak büfeye kaldırdım. Geceyi
benimle geçiren bir şarkının dudaklarına asıldım, kanattım. İçimde incinmiş bir
çocuk, boş gözlerle bakıyor etrafına. Hatasını kabullenen bir yürek daha kaç
zaman yaşayabilir sessizlik içinde? ..Ve hatalar insanlara mahsusken, çocuklar
neden cezalandırılır sadece sevgi bekleyen yüreklerin gözünde? ...
aman dilim! Bir daha hiç konuşmasan diyorum.
Şehir suskun ve mavi. Sokakların telaşı insanların yüzüne vurmuş. Ne çok insan
var, ne çok yalnızlık, ne çok yetişmeme korkusu, ne çok acı...Hiçbir şeye
inanmıyoruz artık. İnançları zedelenen ne çok insan var. En ufak bir hatada,
silip atıyoruz değer verdiklerimizi. Paylaşılan onca zaman ve sevgi bile
görünmez oluyor. Sevgi, artık tek başına birleştiremiyor ayrılan elleri.
Şehir...suskun ve mavi. Her şeye rağmen sevgiden korkma diyor. Şehirler acımızı
hisseder gibi kollamaya çalışıyor
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ßitmiş ßiR Rüyasın ARtık...
''Bile bile özlediğimi gecelerce aramadın
Sen;bir daha nasıl döneceksin...''
Başladı gidiyor bir çürüme,içimden sana doğru
Aşk eskidi,kaybolup yitti gözlerimin önünde...durduramadım
Sen ise;bunun için hiç çabalamadın...
Sen kaçtın,ben...kovaladım
Sen çağırdın,ben...hep yanındaydım
Ve sen gittin,ben...ardından bakakaldım
Öyle bittim ki,ben bile kalmadım kendimde.Yaşamadan bilemezsin,sen de ben gibi yanmadan,halimi göremezsin!!!
''Unutmak için kokunu,ellerini söküp attım ben kalbimi
Hangi yüzle yeniden sev diyeceksin...'
-
'Nasıl bir duygusuzluk,nasıl bir yüzsüzlük inan,anlamıyorum...
Hep anlamaya çalışan ben olduğum halde,bu seferki farklı galiba,artık anlamak da istemiyorum...
Gelme artık benden yana...Baksana,gözümde yaş bile kalmadı senden yana!!!
Sadece kırık aşk satırlarımı istiyorum senden,bir de baharımı...
Mısralarımdan aşk kanadı,baharlarımda döke döke yaprak kalmadı
.Ne senden bana,ne benden sana hayır yok artık,bu kalp farkına vardı...
''Kalbimi yaktığın gün gibi
Sende yan,gör nar-ı aşkı
Kendini unuttuğun gün,beni anlayacaksın...''
Baştan beri aynıydı...
Masallarım öksüz,bir yarım hep eksik kalmıştı
Saat senle beni bir arada tutamayacak kadar geç artık
Ve sen benim için,geçmiş zamanların buğusunda,
bitmiş bir rüyasın artık...
M|F|E
yürek dayanmıyor artık acılara
