Sahilim
New member
Anlasana!
Sesim bakışlarımdan daha da titrek şimdilerde
Kalemimde inadına çetrefil bir sancı
Tedirgin türküler yapışıyor hançereme
Fasılasız gidişlerin yolcusuyum ya yine
Her dönüşümde -kırpıp kırpıp- yolları dolduruyorum ceplerime
Bir sonraki gelişimde düğümlemek için
An be an devriliyorum işte
Doğunun akşamlarına akıyorum sımsıcak
Alev kesiliyor yıkamadığım duvarlar
Yine de
Anla/sana! ..
Okusana!
Yazıyorum… Hep yazıyorum..
Devasa bir uçurum oluyor iki mısraın arası
Yazdıkça, kalem lime lime ediyor kelamı
Biliyorum, harflerin arasına yıkılıyorum
Hoyrat sözcükler tırmalarken kâğıdın ak göğsünü
Tarumar şiirlere gebe kalıyor gecenin laciverdi
Yine düğüm düğüm çözülüyorum
Ki; Belki bu şiir de günahkâr olacak
Son noktası konulduğunda
Kim bilir, belki de tılsımı bozulacak okuduğunda
Yine de
Oku/sana! ..
Baksana!
Nefsim ilmek ilmek boğazlıyor nefesimi
Bir ferman ki; kılıçtan keskin
Bir rıza ki; kıldan ince
Söylesene,
Bu bıçağa hangi kemik dayanır
Hangi ayak kötürüm olmaz bu cebri yürüyüşte
Alın mı dayanır bu secdeye
Her dua, sonuçta kifayetsiz bir iltica
Yine de
Bak/sana! ..
Kalsana!
Ne bir parça bulut koparabiliyorum sana
Ne de bir damla yağmur olabiliyorum avuçlarına
Sen hep giden, ben hep kalakalan
Sen ki, gül yaprağında mahzun bir gamze
Ben Mavera’da yalnız ölen bir çınar
Her dönüşte girdabına tutulan
Belki de, bilinmez kıyılara vurmuş bir gemi enkazı
“yok” hükmünde bir nazar
Oysa kalmak,
Sadece bir tutam tebessüm kadar
Yine de
Kal/sana! ..
