Kül Olduktan Sonra Anladım...

[kuzay]

Hep kaçtım !
Bir tek kendimden kurtulamadım
​

​

En çok Kendimi kanattım
Her İnsan yangınını içinde taşırdı
Ve hiçbir Kent'e ait değildi hiçbir Acı
Çok geç anladım​

​

Yalnız bu Şehrin Ayrılıklar'ı mı vurur'du İnsan'ı
Sadece bu Şehir'de mi uykusuz kalır'dı İnsan Aşk Acısın'dan​

​

Hep aradım !
Bir tek kendimi bulamadım​

​

Hiçbir sokak'ta,
Hiçbir şarkı'da,
Hiçbir ayna'da,
Gülen yüzüme rastlamadım​

​

Hep savaş'tım !
Bir tek Kendi'me yenildim​

​

En büyük kavga'sı İnsan'ın Yüreğiyleydi
Kendimden başka herkesi suçladım​

​

Oysa hiçbir Ken'te ait değil'di hiçbir Acı​

​

Ve herkes içinde taşır'dı yangınını​

​

Kül olduktan sonra anladım...​

​