innfnnty
мα¢αкızı
Küçük bir çocuğun masumluğunu taşıyordu yüreğim..
Öyle sevmişti ki..Öyle sevilmeye muhtaçtı ki..Herkese inanırdı kolaylıkla..İnanmıştı..!
Oynadığı oyunlardan ayrı tutmuştu seni..Ne oyuncak olacaktı, ne de oyunbozanlık yapacaktı..!
Olmadık şeylere küserdik çocukken, sonra bir bakmışız yine kaldığımızyerden oynamaya başlamışız bile..O kadar kısa sürerdi kikırılganlıklar, alınmalar..Oysa şimdi ardına bakmadan gitmeleri tercihediyoruz..Kırılmışlıkları içimizde tutarak en ağırındangitmeleri...Senin yaptığın gibi..!
Saklambaçlarımın adı sen oldu..Sen saklanırdın ben seni bulurdum yahani..Artık bulamıyorum..! Artık duvara dönüp, kapamıyorumgözlerimi..Biliyorum saklandığın yerden çıkmayacaksın..Biliyorum....!
Anladım büyümüşüz,
Anladım masumluğumuzu yitirmişiz..
Ben oyun oynamayı bıraktım, hayat bana oynamaya başladı artık..En çokta bunu anladım..!
Toz pembe gelen hayat, artık başka renklere gebe kaldı..Herşey siyaha döndü, gözlerimin rengi bile..!
Gözlerimdeki ışıltı, yerini hüzne bıraktı..Kelimelerim çarpık..! hecelemelerim çoğaldı..
Ağlamak hiç yabancı değil artık..
alıntı:melek
