Bir Şeyin imkânsız olduğuna inanırsanız, aklınız
bunun neden imkânsız olduğunu size ispatlamak üzere
çalışmaya başlar. Ama bir Şeyi yapabileceğinize
inandığınızda, gerçekten inandığınızda, aklınız
yapmak üzere çözümler bulma konusunda size
yardım etmek için çalışmaya başlar"
Dr. David J. Schwartz
Bilim adamları pirelerin farklı yükseklikte
zıplayabildiklerini görürler.Birkaçını toplayıp 30 cm
yüksekliğindeki bir cam fanusun içine koyarlar.
Metal zemin ısıtılır. Sıcaktan rahatsız olan
pireler zıplayarak kaçmaya çalışırlar ama başlarını
tavandaki cama çarparak düşerler.Zemin de sıcak
olduğu için tekrar zıplarlar, tekrar başlarını
cama vururlar.Pireler camın ne olduğunu
bilmediklerinden, kendilerini neyin engellediğini
anlamakta zorluk çekerler.
Defalarca kafalarını cama vuran pireler sonunda o
zeminde 30 santimden fazla zıpla(ya)mamayı öğrenirler.
Artık hepsinin 30 cm zıpladığı görülünce deneyin
ikinci aşamasına geçilir ve tavandaki cam kaldırılır.
Zemin tekrar ısıtılır. Tüm pireler eşit yükseklikte,
30 cm zıplarlar! Üzerlerinde cam engeli yoktur, daha
yükseğe zıplama imkânları vardır ama buna hiç cesaret
edemezler.Kafalarını cama vura vura öğrendikleri bu
sınırlayıcı 'hayat dersi'ne sadık halde yaşarlar.
Pirelerin isterlerse kaçma imkânları vardır ama
kaçamazlar.
Çünkü engel artık zihinlerindedir. Onları sınırlayan
dış engel (cam) kalkmıştır ama kafalarındaki iç engel
(burada 30cm'den fazla zıplanamaz inancı) varlığını
sürdürmektedir.
Bu deney canlıların neyi başaramayacaklarını nasıl
öğrendiklerini göstermektedir.
Bu pirelerin yaşadıklarına 'cam tavan sendromu' denir.
Bir insanın gelebileceğine inandığı en üst nokta,
onun cam tavanıdır.
Cam tavanınız hayallerinizin tavan yüksekliğini gösterir.
İnsan inandığına denktir.
Yapabileceğini düşündüğü kadardır.
bunun neden imkânsız olduğunu size ispatlamak üzere
çalışmaya başlar. Ama bir Şeyi yapabileceğinize
inandığınızda, gerçekten inandığınızda, aklınız
yapmak üzere çözümler bulma konusunda size
yardım etmek için çalışmaya başlar"
Dr. David J. Schwartz
Bilim adamları pirelerin farklı yükseklikte
zıplayabildiklerini görürler.Birkaçını toplayıp 30 cm
yüksekliğindeki bir cam fanusun içine koyarlar.
Metal zemin ısıtılır. Sıcaktan rahatsız olan
pireler zıplayarak kaçmaya çalışırlar ama başlarını
tavandaki cama çarparak düşerler.Zemin de sıcak
olduğu için tekrar zıplarlar, tekrar başlarını
cama vururlar.Pireler camın ne olduğunu
bilmediklerinden, kendilerini neyin engellediğini
anlamakta zorluk çekerler.
Defalarca kafalarını cama vuran pireler sonunda o
zeminde 30 santimden fazla zıpla(ya)mamayı öğrenirler.
Artık hepsinin 30 cm zıpladığı görülünce deneyin
ikinci aşamasına geçilir ve tavandaki cam kaldırılır.
Zemin tekrar ısıtılır. Tüm pireler eşit yükseklikte,
30 cm zıplarlar! Üzerlerinde cam engeli yoktur, daha
yükseğe zıplama imkânları vardır ama buna hiç cesaret
edemezler.Kafalarını cama vura vura öğrendikleri bu
sınırlayıcı 'hayat dersi'ne sadık halde yaşarlar.
Pirelerin isterlerse kaçma imkânları vardır ama
kaçamazlar.
Çünkü engel artık zihinlerindedir. Onları sınırlayan
dış engel (cam) kalkmıştır ama kafalarındaki iç engel
(burada 30cm'den fazla zıplanamaz inancı) varlığını
sürdürmektedir.
Bu deney canlıların neyi başaramayacaklarını nasıl
öğrendiklerini göstermektedir.
Bu pirelerin yaşadıklarına 'cam tavan sendromu' denir.
Bir insanın gelebileceğine inandığı en üst nokta,
onun cam tavanıdır.
Cam tavanınız hayallerinizin tavan yüksekliğini gösterir.
İnsan inandığına denktir.
Yapabileceğini düşündüğü kadardır.
) 
