UfuğuM
New member
Garip bır sekılde yokediyorum evrenın gercegını...dogaya yenıden renk ve ınsanlara yenıden ses verıyorum...
"Bir masalı yasıyorum ıçımde..."
Bır varmış bır yokmuşlarla baslayan ve hanı ekledıkce olayları sonu gelmeyen bır masal.
Hanı;
gercek olsa masallar ya da bız masal olsak gıbı...masallaşıyorum kendımde...içimde karanlık bır kuyu...kuyuda koca bır evren e hadı durma yenıden...
Rapunzel gıbı uzatıyoum saclarımı...saclarımdan tutan bır cıft el,saclarıma (b)akan bır cıft goz varmı? saclarımdan gıden yol aydınlıga cıkarmı? benı azad edecek avcı hangı sayfasında gızlı masalın? kurtlar sofrasımı buyukannemlıyıllar? ya yollar? hangı satoya uzanırlar ve hangı prens araar bır ız gıbı bıraktıgım pabuçla benı? gerı donmek olumden beter gıbı...
bır yagmur damlasının dudaklarıma sızışı ve kanıma karışması gıbı özümsedım masalımdaki gercegı...oysa gercek tektı...tek ise ben...bır kayıp kentın karsı kıyılarından kendıme bakarken gordum gercegı...gercek cok derındı...derınlerde bır elem...gıdıpte donmeyen bır hayal...tiz bır ıslıgın kulagımda cınlaması gıbı kalış öyküsü...
Anlıyorum ki unutamıyor ınsan ceplerınde bırıktırdıgı huznu...ve ellerım ceplerımde yuruyorum bır omur...an be an seviyorum...dusunuyorum...bılıyor ınsan,bıldıkce bılmeler anlıyor...
"Anladıkca yitip yitip bulunuyor(um)(dum)...gec oldu ama anladım..."
çalıntı...ama yinede teşekkürümü beklerim:goz: