belkide kader...
sen başka yerlerdeydin...
hayata küskün...
insanlara küskün...
ben yıkık dökük sevdalardan çıkmıştım...
benliğimi kaybetmiş..
güvenimi kaybetmiş...
ve yalnızlığımın üzerine geldin...
yaşamadığımız aşkı..
mutluluğu...
üç günde aşkı..
on günde on yılı yaşadık...
benki yokluğunda bile seni yaşadım..
sen hep imkanlar aradın...
ve kaybolduk... sonra yeniden bulduk...
iki ayrı bedende
tek yürek.. tek nefes olduk..
her güne benim olduğunu düşenerek başladım..
ben şanslıydım bikere.. sen vardın.. daha neydi..
senden hiç gitmeyeceğim... unutma...
hep benimle ol..
benim kal..
sen istersen eğer...
pes edersen...
ayağa kalkamazsan git...
gidersende birgün...
ben bilmeyeyim gittiğini...
ellerini... dudaklarını
bende bırak ne olur...
....ve sonrada yine;
...bu can sensiz yaşarmı sanıyorsun....
diyerek... hemen dön olmaz mı?
yalandı...
şakaydı...
gitmem...
gidemem...
de....
diyebilir misin?
sen benden hiç gitmeyebilirmisin?
