Mayhoş
mayhoş
Yaşamda Bazı Şeylere Nokta Koyup
Son Verdiğini Düşünenlere..’
Her derdin dermanını veren bir Rabbimiz varken yüreğimizde; nokta koymak niye?
Hayatta insan hep kendiyle körebe oynuyor..
Ne kırdığını farkediyor ebeykenne kırıldığını asıl sebebini farkediyor sobelenirken..
“Ah”lar yerleşiyor dudaklara kimi zaman.
Rabbim iyiki dertli gönüller vermiş bizlere esasen..
Gamsızduygusuzdertsız gönülleri ne yapalım ki..
Dertlerimizle Rabbimize daha cok yakınlaşmıyormuyuz oysa..
Neden arzumuz dertsiz gönüllere sahip olmak ki..
Bu yüzden nokta koyma çabamiz kendimizden kaçısımız olabilir mi acaba?
Bize derdi yakıştıranbizi dertlerle huzunlerle olgunlaştıran Derdi veren Rabbimizin dermanıda verecek olduğunu bilmiyormuyuz sanki..yüreğimizin merhemi olacak yürekleri karşımıza çıkaracak “O” değil mi? Bunu bilip nasıl nokta koyuyoruz cümle sonularına nokta koymak insanoğluna yakışmaz ki bir kere biz virgüllerin ve uç noktaların sahibiyiz !
Yaşanılan şeye ne hata demek düşer bize nede doğru..
Rabbim taktir edecek neyse hakkımızda en doğru..
Bize dua ve tevekkülden gayri ne var..
Yüreklerin kısmeti varsa bir yerde o er geç bulacak nasılsa..
Bizim olana olma deme hakkımız yok..
Taktir Rabbimizin her zaman..
Hüzne tercüman olan gözyaşlarımız anlatıyor bazen herşeyi..
Onuda tek anlayan yürekten bir derya olup akan sevgidir bence..
Seviyorsak anlayışlı olmalıseviyorsak hüküm koymamalıyız bizler..
seviyorsak seviyor gibi davranmalıyız..
Bu yüzden hiç bir zaman suçu işleyeni bulma çabasında olmamalıyız..
Buraya kadarmış diyip bitirmek bir şeye noktayı koymak bizim işimiz değil..
O Rabbimimizin işi !
Hiç bir şeyin sonunu Ondan başkası bilemez.
Her Daim Dua Ve Ümit İle...
Son Verdiğini Düşünenlere..’
Her derdin dermanını veren bir Rabbimiz varken yüreğimizde; nokta koymak niye?
Hayatta insan hep kendiyle körebe oynuyor..
Ne kırdığını farkediyor ebeykenne kırıldığını asıl sebebini farkediyor sobelenirken..
“Ah”lar yerleşiyor dudaklara kimi zaman.
Rabbim iyiki dertli gönüller vermiş bizlere esasen..
Gamsızduygusuzdertsız gönülleri ne yapalım ki..
Dertlerimizle Rabbimize daha cok yakınlaşmıyormuyuz oysa..
Neden arzumuz dertsiz gönüllere sahip olmak ki..
Bu yüzden nokta koyma çabamiz kendimizden kaçısımız olabilir mi acaba?
Bize derdi yakıştıranbizi dertlerle huzunlerle olgunlaştıran Derdi veren Rabbimizin dermanıda verecek olduğunu bilmiyormuyuz sanki..yüreğimizin merhemi olacak yürekleri karşımıza çıkaracak “O” değil mi? Bunu bilip nasıl nokta koyuyoruz cümle sonularına nokta koymak insanoğluna yakışmaz ki bir kere biz virgüllerin ve uç noktaların sahibiyiz !
Yaşanılan şeye ne hata demek düşer bize nede doğru..
Rabbim taktir edecek neyse hakkımızda en doğru..
Bize dua ve tevekkülden gayri ne var..
Yüreklerin kısmeti varsa bir yerde o er geç bulacak nasılsa..
Bizim olana olma deme hakkımız yok..
Taktir Rabbimizin her zaman..
Hüzne tercüman olan gözyaşlarımız anlatıyor bazen herşeyi..
Onuda tek anlayan yürekten bir derya olup akan sevgidir bence..
Seviyorsak anlayışlı olmalıseviyorsak hüküm koymamalıyız bizler..
seviyorsak seviyor gibi davranmalıyız..
Bu yüzden hiç bir zaman suçu işleyeni bulma çabasında olmamalıyız..
Buraya kadarmış diyip bitirmek bir şeye noktayı koymak bizim işimiz değil..
O Rabbimimizin işi !
Hiç bir şeyin sonunu Ondan başkası bilemez.
Her Daim Dua Ve Ümit İle...
