Her yer artık soğuk!!!

Blue_Fire

New member
Her yer artık soğuk, eskiden ne kadar da sıcaktı bu oda,bu ev.. Artık sensizlik farkedilir biçimde gösteriyor kendini.. Duvarda kalan son sıcaklığında eriyor . Duvarlar ne kadar da soğuk , belki diyorum kendi kendime, burası zaten soğuktu ve gerçekte burayı bana sıcak hissettiren de sendin..Evet bu bir gerçekti ama ya ruhum..Ruhum neden bu kadar karamsar artık. Senin gittğinden mi yoksa yokluğunun açtığı çatlaklalardan sızan sevgimin tamamı tükendi mi?..Yavaş yavaş anımsıyorum beni bu kadar yıpratan şeyi..Beni ezen şeyin ve takatsiz bırakacak kadar emen şeyin senin bana olan uzaklığın olduğunu anlıyorum onca geçen senenin ardından..Gözlerim bomboş bakıyorum odanın ortasında..tavana yoğunlaşıyorum..ve bir ip hayal ediyorum..soğuk bir odaya soğuk bir ölüm layık olabilir diye sayıklıyorum kendi kendime..Saçmalıyorsun diyorum kendime ama bu düşüncemi benimsiyorum..Bilinç altım artık bilinmez ve görünmez değil..Artık her düşüncem ve fiilim şeffaf.Ve gerçeğe en çok yakın olan senin odadaki hayalin..Herşey anlamsız geliyor ama farkettiğim bir şey var..Ya sen seviyorsan ve benim gibi düşlüyorsan beni..Ve istiyorsan ölesiye sevgimi..Beni engelleyen işte bu ümit.Bir zincir gibi dizginliyor öfkemi..Bir çocuk kadar savunmasızım her şeye karşı..Her şey ürkütüyor bu odada beni..Kendimi rahat hissettiğim tek yer senin yattığın kilim ve yastık.Sıkı sıkı tutuyorum elimde sanki kaybetmekten korkar gibi tekrar tekrar kontrol ediyorum yerlerini..
Son anlarda farkettiğim bir şey var..İp tavanda zaten asılmış ve boğaz düğümü çoktan atılmış..Daha ürpertici olanı ise ipin soğukluğunu boğzımda hissettiğim..Ayaklarım sandalyenin üzerinde titriyor ve başım çatlarcasına ağrıyor..Gözlerim kapalı ve tek şey hakim bedenime ...SEN..Sandalyeyi ayaklarımdan sıyıracağım o anda bir kapı zili..Umursamıyorum ilk önce ama bu kadar ısrarlı çalan bir zilim olmamıştı senden önce ve sonra..İpi yavaş yavaş sıyırıyorum boynumdan ve kapının asık yüzlü suratına bakarak titrek ellerimi kapı kulpuna atıyorum...soğukluğu vucudumu sıyırıyor sanki ruhumdan..Ve işte açıyorum fersiz gözlerle bakıyorum kapıdakine..Sanki uzun bir rüyanın baş rol oyuncusunu hatırlatan bir sima çarpıyor gözüme ama göremiyorum ..detaylar göz merceklerimde dağılıyor bulanık görüntüsünü anımsayamıyorum..Ve o ses geliyor tanıdık ritmiyle..BEN GELDİM.. Ve bir kaç saniyelik bir şaşkınlıkla bakıyorum yüzüne ama yüzünü değil gönlünü görüyorum şimdi..Şaşkınlıkla karışık anlamsız bir cümle çıkıveriyor ağzımdan..Nereye geldin diyorum .. Artık unutmaya yüz tutan gülümsemesi beliriyor yüzünde..Gamzeleri yanaklarını kaplıyor baştan başa.Ve bir inci tanesi düşüyor ayak uçlarına kızaran gözlerinden..Bir anda kollarımda buluyorum bedenini ve gözleri hasret gideriyor gözlerimin içinde ,kalp atışları sarsıyor ellerimi.. Uzun bir kışın ardından gelen yağmurun anımsattığı papatya gibi kokuyor yüreğin..Ve dudaklarından tek bir söz dökülüveriyor gözyaşlarıyla karışık;

SENSİZLİK ÇOK ZOR BİTANEM!!!

BLUE_FİRE
 

HTML

Üst