azadgirl
New member
Konuşmam gereken yerde hep sustum ve bu suskunluklarım öyle büyüdü ki ,birgün konuşmaya karar verdiğimde boğazıma takılıp beni boğdular...
Gözlerimin içine yumuşacık bakıyordu ve elleri ellerimin arasındaydı.''Ne çok özlemişim seni '' diye fısıldadı saçlarımı okşarken kulağıma...Şimdi hopluyordum ben bir çocuk parkında,salıncakta sallanıyor,tahteravalliye biniyor ve tüm bunları yaparken sevinç çığlıkları atıyordum.Sımsıkı sarıldım içime sokarcasına,canını bedeninden ayırırcasına,yüzlerce yıllık hasretle bir sözün hatrına,bir sözün bahanesine ...Kokusunu içime çektim.Sarhoştum artık,şuursuz gibi konuşuyordum canımsın,balımsın,herşeyimsin diye.Sanki gelişigüzel gibi ama yüreğimden parçalarla birlikte çıkıyordu sözcükler.Oysa ben konuşmak istiyordum onunla.Ama yüreğimde uçuşan duygular bir kelime kalıbına girmiyordu ki cümle olup çıksınlar..Sevişiyorduk..Sevişmeyi seviyorduk...Tenlerimiz birbirine değdiği anda başka bir boyuta geçiyor,sanki dumanlar arasında,bulutlar üstünde ,dünyadan çıkıp başka bir katmana geçiyorduk kimsenin bilmediği,gelemeyeceği yerlere erişiyorduk.Teni tenimde kendini buluyor ve tenim teninde anlam ifade ediyordu.Dudaklarını seviyordum.Öylesine tutkuyla bağlanıyordum ki ona hiç bitmesin,hep bana o kadar yakın,ruhumun içinde yaşasın, ayrılmasın istiyordum.Sevişen sadece bedenlerimiz olmuyordu.Konuşamadığımız öfkelerimiz çarpışıyor,yaralanıyor ve onarılıyordu.Ruhlarımızı tarıyor ve dokunmadığımız yerlere dokunuyorduk.Birbirimizi çok iyi tanıyorduk.Sonra yorgun bir şekilde sarılıp uyuyorduk.Güneş yüzüne vuruyordu,günüm aydınlanıyordu....
Hep ondan önce uyanır onu izlerdim.Saçlarını okşar,seyreder,koklar sonra dayanamaz gözünü,burnunu,çenesini öpmeye başlardım...Bu kadar melek gibi uyuyan bir insan..En güzel haliydi,en teslim olmuş,en sahiplenmiş haliydi uyku hali onun.Asla hain olmasını kabul edemedim.Biliyordum,içinde bir yerlerde bir çocuk vardı.Sevgi dolu,sevecen,sıkı sıkıya bağlı biri vardı belki onun bile farkında olmadığı... Konuşmak istiyordum ama boş kalıyordu bütün kelimeler.Ona sarılıp uyumaya devam ediyordum arınmış olarak...
Hiçbirzaman konuşamadım onunla..Alacağım yanıtların dünyamı harap edebileceği korkunun gölgesinde dilimin ucunda kaldı tüm duygularım.Asla seni seviyorum diyemedim karşılık alıp alamayacağımı bilemediğim için..Özgür müydük ,esir mi bilemedim...Söylemek istediğim hiçbirşeyi söyleyemedim...Laldim..
Oysa şimdi yüzünün aydınlığında bir sabaha uyanmak için neler vermezdim
Simsiyah Bir Uçurum Gözlerin....
Simsiyah Bir Uçurum Gözlerin....
düşman ettin beni şarkılara
şöyle gönül rahatlığıyla.. şüphesiz....
sevemedim seni
elime kalem almamak için bu günlerde
kendime direniyorum...
başlasam sana dair bir şiire
sonu gelmeyecek biliyorum
caddeler.. yollar..
bu şehrin buluştuğumuz her yerinde
şimdi vefasızlık var
artık bu sokaklar yabancı bana
ve ben nerde görsem
küfür edip tükürüyorum
duraklara... kaldırımlara.....
hayır olmayacak
her köşede bir sevgili
ve her adımda rastladığım
yalan hatıralar kaldı bana
bu şehre bir sevda daha sığmayacak
gitmeliyim...
sen istiyorsan kal sevgilim......
hadi bitsin bu aşk
daha öncekiler gibi sessiz sedasız
birazdan ikimiz de yalnızız
ayrılıklar diyorsun.. hüzün diyorsun
onlar benim vazgeçilmezim...
demiştim sana
sonu gelmeyen geceler gibi
simsiyah bir uçurumdu gözlerin...
şimdi canını sıkan bu dertler
gün gelir unutulur
inan bana
zamana güven sevgilim
o bazı şeyleri siler......
daha önceki ayrılıkları düşünüyorum da
bu seferki zor olacak
çünkü gözlerin ayrılırken daha güzel.....
SANA DUSKUNLUGUM KENDIME UZAKLIGIMDAN...
Yaşamayı haketmediğin,
Bir mevsim gibiydim bakışlarında...
Senin için yeşermiştim ben.
Acılarda kaldığın belli,
incinmiş bir öpüş duruyordu dudaklarında....
Aldırma,
Caddelere düşüyorsam saat onikiyi vurduğunda!
Aslında aradığım sen değilsin,
Ben kendimi izimi sürüyorum yollarında? !
Beni çaldın,
Başka bir ben verdin akşamlarıma...
Sana düşkünlüğüm kendime uzaklığımdan?
Sarhoşsam; varlığın şımarmasın!
Benden sana türeyen ne varsa
Bil ki yokluğundan....
Gözlerimin içine yumuşacık bakıyordu ve elleri ellerimin arasındaydı.''Ne çok özlemişim seni '' diye fısıldadı saçlarımı okşarken kulağıma...Şimdi hopluyordum ben bir çocuk parkında,salıncakta sallanıyor,tahteravalliye biniyor ve tüm bunları yaparken sevinç çığlıkları atıyordum.Sımsıkı sarıldım içime sokarcasına,canını bedeninden ayırırcasına,yüzlerce yıllık hasretle bir sözün hatrına,bir sözün bahanesine ...Kokusunu içime çektim.Sarhoştum artık,şuursuz gibi konuşuyordum canımsın,balımsın,herşeyimsin diye.Sanki gelişigüzel gibi ama yüreğimden parçalarla birlikte çıkıyordu sözcükler.Oysa ben konuşmak istiyordum onunla.Ama yüreğimde uçuşan duygular bir kelime kalıbına girmiyordu ki cümle olup çıksınlar..Sevişiyorduk..Sevişmeyi seviyorduk...Tenlerimiz birbirine değdiği anda başka bir boyuta geçiyor,sanki dumanlar arasında,bulutlar üstünde ,dünyadan çıkıp başka bir katmana geçiyorduk kimsenin bilmediği,gelemeyeceği yerlere erişiyorduk.Teni tenimde kendini buluyor ve tenim teninde anlam ifade ediyordu.Dudaklarını seviyordum.Öylesine tutkuyla bağlanıyordum ki ona hiç bitmesin,hep bana o kadar yakın,ruhumun içinde yaşasın, ayrılmasın istiyordum.Sevişen sadece bedenlerimiz olmuyordu.Konuşamadığımız öfkelerimiz çarpışıyor,yaralanıyor ve onarılıyordu.Ruhlarımızı tarıyor ve dokunmadığımız yerlere dokunuyorduk.Birbirimizi çok iyi tanıyorduk.Sonra yorgun bir şekilde sarılıp uyuyorduk.Güneş yüzüne vuruyordu,günüm aydınlanıyordu....
Hep ondan önce uyanır onu izlerdim.Saçlarını okşar,seyreder,koklar sonra dayanamaz gözünü,burnunu,çenesini öpmeye başlardım...Bu kadar melek gibi uyuyan bir insan..En güzel haliydi,en teslim olmuş,en sahiplenmiş haliydi uyku hali onun.Asla hain olmasını kabul edemedim.Biliyordum,içinde bir yerlerde bir çocuk vardı.Sevgi dolu,sevecen,sıkı sıkıya bağlı biri vardı belki onun bile farkında olmadığı... Konuşmak istiyordum ama boş kalıyordu bütün kelimeler.Ona sarılıp uyumaya devam ediyordum arınmış olarak...
Hiçbirzaman konuşamadım onunla..Alacağım yanıtların dünyamı harap edebileceği korkunun gölgesinde dilimin ucunda kaldı tüm duygularım.Asla seni seviyorum diyemedim karşılık alıp alamayacağımı bilemediğim için..Özgür müydük ,esir mi bilemedim...Söylemek istediğim hiçbirşeyi söyleyemedim...Laldim..
Oysa şimdi yüzünün aydınlığında bir sabaha uyanmak için neler vermezdim
Simsiyah Bir Uçurum Gözlerin....
Simsiyah Bir Uçurum Gözlerin....
düşman ettin beni şarkılara
şöyle gönül rahatlığıyla.. şüphesiz....
sevemedim seni
elime kalem almamak için bu günlerde
kendime direniyorum...
başlasam sana dair bir şiire
sonu gelmeyecek biliyorum
caddeler.. yollar..
bu şehrin buluştuğumuz her yerinde
şimdi vefasızlık var
artık bu sokaklar yabancı bana
ve ben nerde görsem
küfür edip tükürüyorum
duraklara... kaldırımlara.....
hayır olmayacak
her köşede bir sevgili
ve her adımda rastladığım
yalan hatıralar kaldı bana
bu şehre bir sevda daha sığmayacak
gitmeliyim...
sen istiyorsan kal sevgilim......
hadi bitsin bu aşk
daha öncekiler gibi sessiz sedasız
birazdan ikimiz de yalnızız
ayrılıklar diyorsun.. hüzün diyorsun
onlar benim vazgeçilmezim...
demiştim sana
sonu gelmeyen geceler gibi
simsiyah bir uçurumdu gözlerin...
şimdi canını sıkan bu dertler
gün gelir unutulur
inan bana
zamana güven sevgilim
o bazı şeyleri siler......
daha önceki ayrılıkları düşünüyorum da
bu seferki zor olacak
çünkü gözlerin ayrılırken daha güzel.....
SANA DUSKUNLUGUM KENDIME UZAKLIGIMDAN...
Yaşamayı haketmediğin,
Bir mevsim gibiydim bakışlarında...
Senin için yeşermiştim ben.
Acılarda kaldığın belli,
incinmiş bir öpüş duruyordu dudaklarında....
Aldırma,
Caddelere düşüyorsam saat onikiyi vurduğunda!
Aslında aradığım sen değilsin,
Ben kendimi izimi sürüyorum yollarında? !
Beni çaldın,
Başka bir ben verdin akşamlarıma...
Sana düşkünlüğüm kendime uzaklığımdan?
Sarhoşsam; varlığın şımarmasın!
Benden sana türeyen ne varsa
Bil ki yokluğundan....
