ASIL EKSİKLİK
Asil eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti.
>Asil eksiklik, careyi baskasinda aramakti.
>Hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca bir etmiyor.
>insan tek basina mutsuzsa
>baska biriyle de mutlu olamiyor.
>once yalnizdik.
>9 ay boyunca karanlik bir yerde disari cikmayi
>bekledik ve
>dunyaya aglayarak geldik. Pisman gibiydik.
>Ya da mecburen gelmis gibi.
>Biraz buyudukten sonra, kendimizi bildigimiz anda,
>icimizi kemiren,
>kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik:
>Bir yerde bir eksik var.
>Korktuk. "Bunun sebebi ne?" diye sorduk kendimize.
>Cevabi yapistirdik:
>Demek ki sahip olmadigimiz bir seyler var.
>O yuzden eksiklik hissediyoruz."
>Peki, neye sahip olmamiz gerekiyor?
>cocukken,"yasimiz kucuk" diye dusunduk.
>Her istedigimizi yapamiyoruz.
>Kurallar, yasaklar var. Buyuyunce her sey yoluna
>girecek.
>Buyudukce Bir sey degismedi.
>Yine huzursuzduk. icimizden bir ses ayni sozcukleri
>fisildiyordu:
>"Bir eksik var."
>Kafamiz karisti.
>Nasil kurtulacagiz bu igrenc duygudan? Nasil gececek
>bu?
>Aklimiza yeni cevaplar geldi: Okulu bitirince gececek.
>
>Ise girince gececek.
>Para kazaninca gececek.
>Tatile gidince gececek.
>Okulu bitirdik. Diploma aldik. ise girdik. Kartvizit
>aldik.
>Calistik. Para kazandik. Tasindik. Araba aldik.
>Calistik.
>Eve yeni esyalar aldik.
>Tatile gittik. Dans ettik. Terfi ettik. Kartviziti
>degistirdik.
>Daha cok calistik. Daha cok para
>kazandik.Calistik.Calistik .
>Gecmedi. "Bir yerde bir eksik var" hissi, hala orada
>duruyordu.
>Bu sefer de "Sevgilimiz olunca gececek" dedik.
>"Yalnizligimiz sona erince bu illetten kurtulacagiz."
>Beklemeye basladik.
>Derken, biri cikti karsimiza. asik olduk. Ve aninda
>baska biri olduk.
>Daha guclu, daha guzel, daha akilli biri. Hesap
>cuzdanlari,
>kartvizitler,hatta ilaclar bile boyle hissetmemizi
>saglamamisti.
>Sevgilimizin gozlerinde, daha once bize verilmemis
>kadar buyuk sevgi ve hayranlik gorduk.
>Sevgilimizin gozlerinde Tanri' yi gorduk.
>Isigi gorduk. "Tunelin ucundaki isik bu olmali" diye
>dusunduk "kurtulduk."
>Sonra bir gun, daha dun bize deli gibi asik olan insan
>cekip gidiverdi.
>Ya da artik eskisi gibi sevmedigini soyledi.
>Ya da baska birine asik oldugunu soyledi.
>Ya da daha kotusu, baska birine asik oldu ama
>soylemedi.
>Telefonu acmamasindan, elimizi tutmamasindan,
>sevismemesine
>bahane bulmak zorunda kalmamak icin biz uyuduktan
>sonra yataga gelmesinden anladik,
>bir terslik oldugunu.....
>Belki de sevmekten vazgecen veya terk eden sevgilimiz
>degildi, bizdik.
>Fark etmez.
>Sonucta ask bitti.
>Simdi her yer bombos. Simdi tekrar yalniziz.
>Basladigimiz yere donduk.
>Yillarca ugrastik, eksigin ne oldugunu bulamadik.
>Halbuki her seyi denedik, her yere baktik.
>oyle mi?
>Bakmadigimiz bir yer kaldi. Icimize bakmadik.
>Eksik parcayi disarda aradik ama
>icimizde sakli olabilecegini akil etmedik.
>Birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye ugrastik
>ama kendimizi sevmedik.
>Sasiracak bir sey yok, tabi ki sevmedik.
>Kendimizi sevsek bu kadar kosturur muyduk?
>Canimiz yanmasin diye duvarlarin ardina saklanir
>miydik?
>Kendimizi bos sanip doldurmaya ugrasir miydik?
>Terk edilmekten korkar miydik?
>Asil eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti.
>Asil eksiklik, careyi baskasinda aramakti.
>Hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca bir
>etmiyor.
>Insan tek basina mutsuzsa baska biriyle de mutlu
>olamiyor.
>Herkes beni sevsin" diye ugrasinca kimse gercekten
>sevmiyor, herkes
>sevgisine sart koyuyor, sinir koyuyor.
>Oysa "kendime duydugum sevgi bana yeter" diye dusununce,
>kendimizi oldugumuz gibi kabullenince yarim tamamlaniyor.
>Her sey bir oluyor.
>iste o zaman perde aralaniyor. Aci diniyor.
>iste o zaman baska 'bir' iyle bir
>araya gelerek, hesabin kitabin,
>korkunun kayginin
>hukum surdugu sahte bir sevgi yerine,
>gercek bir sevgi yaratilabiliyor.
>Sonsuz Sevgilerimle.....
can Dündardan
verilmişşse sorry ben bu romantızıme fazla takılmamda hosuma gıttı paylasayım dedım
Asil eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti.
>Asil eksiklik, careyi baskasinda aramakti.
>Hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca bir etmiyor.
>insan tek basina mutsuzsa
>baska biriyle de mutlu olamiyor.
>once yalnizdik.
>9 ay boyunca karanlik bir yerde disari cikmayi
>bekledik ve
>dunyaya aglayarak geldik. Pisman gibiydik.
>Ya da mecburen gelmis gibi.
>Biraz buyudukten sonra, kendimizi bildigimiz anda,
>icimizi kemiren,
>kalbimizi kurcalayan o tuhaf duyguyu hissettik:
>Bir yerde bir eksik var.
>Korktuk. "Bunun sebebi ne?" diye sorduk kendimize.
>Cevabi yapistirdik:
>Demek ki sahip olmadigimiz bir seyler var.
>O yuzden eksiklik hissediyoruz."
>Peki, neye sahip olmamiz gerekiyor?
>cocukken,"yasimiz kucuk" diye dusunduk.
>Her istedigimizi yapamiyoruz.
>Kurallar, yasaklar var. Buyuyunce her sey yoluna
>girecek.
>Buyudukce Bir sey degismedi.
>Yine huzursuzduk. icimizden bir ses ayni sozcukleri
>fisildiyordu:
>"Bir eksik var."
>Kafamiz karisti.
>Nasil kurtulacagiz bu igrenc duygudan? Nasil gececek
>bu?
>Aklimiza yeni cevaplar geldi: Okulu bitirince gececek.
>
>Ise girince gececek.
>Para kazaninca gececek.
>Tatile gidince gececek.
>Okulu bitirdik. Diploma aldik. ise girdik. Kartvizit
>aldik.
>Calistik. Para kazandik. Tasindik. Araba aldik.
>Calistik.
>Eve yeni esyalar aldik.
>Tatile gittik. Dans ettik. Terfi ettik. Kartviziti
>degistirdik.
>Daha cok calistik. Daha cok para
>kazandik.Calistik.Calistik .
>Gecmedi. "Bir yerde bir eksik var" hissi, hala orada
>duruyordu.
>Bu sefer de "Sevgilimiz olunca gececek" dedik.
>"Yalnizligimiz sona erince bu illetten kurtulacagiz."
>Beklemeye basladik.
>Derken, biri cikti karsimiza. asik olduk. Ve aninda
>baska biri olduk.
>Daha guclu, daha guzel, daha akilli biri. Hesap
>cuzdanlari,
>kartvizitler,hatta ilaclar bile boyle hissetmemizi
>saglamamisti.
>Sevgilimizin gozlerinde, daha once bize verilmemis
>kadar buyuk sevgi ve hayranlik gorduk.
>Sevgilimizin gozlerinde Tanri' yi gorduk.
>Isigi gorduk. "Tunelin ucundaki isik bu olmali" diye
>dusunduk "kurtulduk."
>Sonra bir gun, daha dun bize deli gibi asik olan insan
>cekip gidiverdi.
>Ya da artik eskisi gibi sevmedigini soyledi.
>Ya da baska birine asik oldugunu soyledi.
>Ya da daha kotusu, baska birine asik oldu ama
>soylemedi.
>Telefonu acmamasindan, elimizi tutmamasindan,
>sevismemesine
>bahane bulmak zorunda kalmamak icin biz uyuduktan
>sonra yataga gelmesinden anladik,
>bir terslik oldugunu.....
>Belki de sevmekten vazgecen veya terk eden sevgilimiz
>degildi, bizdik.
>Fark etmez.
>Sonucta ask bitti.
>Simdi her yer bombos. Simdi tekrar yalniziz.
>Basladigimiz yere donduk.
>Yillarca ugrastik, eksigin ne oldugunu bulamadik.
>Halbuki her seyi denedik, her yere baktik.
>oyle mi?
>Bakmadigimiz bir yer kaldi. Icimize bakmadik.
>Eksik parcayi disarda aradik ama
>icimizde sakli olabilecegini akil etmedik.
>Birilerini sevdik, birileri bizi sevsin diye ugrastik
>ama kendimizi sevmedik.
>Sasiracak bir sey yok, tabi ki sevmedik.
>Kendimizi sevsek bu kadar kosturur muyduk?
>Canimiz yanmasin diye duvarlarin ardina saklanir
>miydik?
>Kendimizi bos sanip doldurmaya ugrasir miydik?
>Terk edilmekten korkar miydik?
>Asil eksiklik, eksik oldugumuzu dusunmekti.
>Asil eksiklik, careyi baskasinda aramakti.
>Hayatin matematigi farkli; iki yarimi toplayinca bir
>etmiyor.
>Insan tek basina mutsuzsa baska biriyle de mutlu
>olamiyor.
>Herkes beni sevsin" diye ugrasinca kimse gercekten
>sevmiyor, herkes
>sevgisine sart koyuyor, sinir koyuyor.
>Oysa "kendime duydugum sevgi bana yeter" diye dusununce,
>kendimizi oldugumuz gibi kabullenince yarim tamamlaniyor.
>Her sey bir oluyor.
>iste o zaman perde aralaniyor. Aci diniyor.
>iste o zaman baska 'bir' iyle bir
>araya gelerek, hesabin kitabin,
>korkunun kayginin
>hukum surdugu sahte bir sevgi yerine,
>gercek bir sevgi yaratilabiliyor.
>Sonsuz Sevgilerimle.....
can Dündardan
verilmişşse sorry ben bu romantızıme fazla takılmamda hosuma gıttı paylasayım dedım
