Hasretleri bitirmek

[maybe_]

Hasretleri bitirmek



Sevgi sılası çekmek nedir bilirmisin?
Hiç sevgiyi tatmamış olmak......
Gurbette olan anlar derler
Burnunuzda tüter.......
Yemek boğazına düğümlenir
Göz yaşları ilmek ilmek akar
Geceler hiç bitmez.....
Yıldızlar yorganınız olur...
Hep üşürsünüz....

Hayat anlamsızdır....
Yaşamak bir pranga...
Bir yetim yalnızlığı nedir bilirmisin?
Hiç sevgi sözü duymamak
Hep itilmişlik....
Hep horlanmak
Ana kucağına hasret...

Kimse kalmasın sevgiye hasret
Çocuklar kalmasın anaya hasret
Bense sana hasret.....
Hasretleri bitirmek
karanlığı yitirmek üzere...
Gel canım...........
​

(İstanbul....12/12/2005) alıntı

 

[maybe_]

Bir Sevda Var Yüreğimde




Bir sevda var yüreğimde
İçinde pınarların aktığı
Ayın selamladığı
Yıldızın şarkı söylediği
Güneşin çocuklarının olduğu

Bir sevda var yüreğimde
Saflığın, mertliğin
Kitabının yazıldığı
Namerdin
Defterinin dürüldüğü
Adaletin
Hüküm sürdüğü

Bir sevda var yüreğimde
Acı vermeyen hep büyüyen
Büyüdükçe filizlenen
Dikenleri olmayan
Sevdiğime pişman etmeyen

Bir sevda var yüreğimde
Bahçesinde kırmızı
Beyaz güllerin açtığı
Rüzgarın ilahlaştırdığı
Tanrının ölümsüzleştirdiği

Bir sevda var yüreğimde
Ölümüne sevdalandığım
Acem kılıcına gardımı aldığım
Abıhayattan içmişcesine
Göğsümü siper ettiğim

Bir sevda var yüreğimde
Öyle bir sevda ki
Bitip tükenmeyen
Hasreti olmayan
Ve sonsuza kadar
Ben o sevdaya vatanım diyorum
Şebnem Gürsel

 

[maybe_]

Bende Olduğundan Beri

Bende olduğundan beri
ne zaman aynaya baksam; kendimi bulamıyorum.
Gözlerimde gözlerini, dudaklarımda gülüşünü görüyorum.
Hep nefesini soluyorum, tenimde bir ürperti beliriyor.
Koca şehir susuyor sadece sesin çınlıyor kulaklarımda.
Bakabildiğim kadar ileride, dokunabildiğimce yakındasın
ama hasret kalıyorum bebek yüzlüm gülüşüne.
İstanbul gibi bakıyorsun bana, gizemli ve buğulu.
Hem içinde olup, hem yalnız yaşamak bilsen ne kadar zor geliyor.
Hayat kavgasını sürdürüyor sevdam.
Aşk can çekişiyor gecelerimde.
Tenine susuyorum Marmara’nın derinliklerinde.
Yeditepe çalıyor sanki seni benden, yavaş yavaş tüketiyor.
Gökyüzüne yıldızlarla tutunan peçesini çıkarıyorum karanlığın.
Pencereden yatağına süzülen ay ışığı olmak,
yüzünü sürdüğün yastık olup düşlerine avuç açmak için.
Bedeninde serilmeliyim gece gibi.
Meleklerin uyurken bıraktığı gülüşü seyretmeliyim başucunda.
Kalmamı istermisin, yıldızlar bir bir gömülürken sabaha?
dokunmamı istermisin ayaz düşen tenine?
Hani utanmazlığın koynunda
kendinle sevişmelerinde yanında olmamı istermisin ?
Kuruyan teninde terden boncuklar yapabilirim,
güzel bir melodideki piyano tuşları gibi dokunabilirim vücuduna,
kıvrımlarınla ahenkli yaşayabilirim seni.
Rüzgârın dağlarla kucaklaşmasını,
dalgaların kıyılara cilvelerini getir aklına.
Önce, süzülmelerini hisset kumlara köpüklerinin,
sonra kızışan rüzgârla tut ellerimi.
Tüm gücünle sarıl biçare kimliğime.
Açlığımı, susuzluğumu, sırlarımı bitir gecede.
İçimde kıpırdanışların, yüreğimde sıcaklığın, dudaklarımda
titreyişleri sevdanın, tenimin ürpertisinde nefesin olmalı...
Dağıt, hazan düşen yatağımı. Güneşim ol eylül gözlüm.
‘Seni istiyorum’ diye yutkunduğum nefesimi al dudaklarımdan,
sırlarımı çöz öpüşlerinle. Ay gibi yum gözlerini geceye,
yıldız gibi kay geç düşlerimden. Tadını bilmediğim,
tenine düşmediğim hayal olmaktan çık, dökül şehvetinle.
Söyleyemem sana yanan tenimi, kıvılcımı düştü bir kez içime.
Kıvranışlarım kadar sessiz uykusuzluğum.
Her dokunuşumda kendime, haykırışlarım suskunluğum aslında.
Kendime sarılıp yatağın bir ucunda tüm ürkekliğimle gelişini beklerim.
İçimden akan ılıklığı, sıcak sevdayı sana sunmak,
sadece hayalinle bütünleşerek yaşamak çok zor be aşkım...
‘SEN’ bendeysen, benimsen.. Neden gecelere isyanım?
Kirpikten bulutlarını arala artık, güneş gözlerinde kapalı kalmasın,
Uyan! Dünya güneşe, ben sana kavuşayım!!!
Seni seviyorum eylül bakışlım.....