Vtnsvr
New member
Mustafa YILDIRIM
Büyük bir şebeke kurmuşlardı: Orduya, “sivil toplum örgütleri”ne, emniyete sızmayı başarmışlar; yeni “sivil toplum örgütleri” kurmuşlar, özellikle gençliği hükümete karşı örgütlemişler, bir medya ağı oluşturmuşlar; gösteriler düzenlemişler. Yürüyüşçülerin arasına giren taraftarları, gençlere ateş ederek birkaçını vurmuş. Ateş açan katiller medya ağı tarafından hükümetin polisiymiş gibi gösterilmiş.
Şebeke sendikalara sızarak, işçileri hükümete karşı isyana yönlendirmiş; grevler başlatmış. Ticaret Odası’na sızmışlar. Şebeke üst yönetimi ülkede “kaotik” bir ortam yaratarak toplumu terörize etme ve hükümeti zayıf düşürme kararı almış ve seçime gidilirken güvensizlik ortamı oluşturmak için hükümete karşı karalama kampanyası başlatmışlar; devlet elden gidiyormuş gibi göstermişler. Özellikle Ticaret Odası Başkanı’nın yönetimindeki medya sıkı bir çalışma yürütmüş.
Hükümet karşıtı eylemleri için yurtdışıyla işbirliğine giden şebeke, hükümeti demokrasiyi yıkıyor, rejimin temelleriyle oynuyor, diye ihbarlarda bulunmuş; hükümeti devirmeleri için dışardan yardım istemiş ve şebekeyi beslemek üzere yüklüce finans sağlamış.
Hükümet genel seçimlerde ve referandumlarda oyların büyük çoğunluğunu alınca, şebeke üst yönetimi bir toplantı düzenlemiş ve bazı muvazzaf subaylarla ilişkiye geçerek darbe kararı almış.
Aradaki olayları şimdilik geçerek işin sonuna gelelim: Devleti korumakla görevli savcı, hiç kimseden emir almadan, doğal görevini yerine getirmiş. Soruşturma iki yıl sürmüş. Savcı, özellikle yüzerlerce yıldır dışarıyla derin ilişki geçmişi olan darbecileri birer birer saptamış. Hiçbir zanlıyı ya da tanığı sorgulamamış; çünkü darbe eylemi gerçekmiş ve tüm kanıtlar yazılı ve görüntü kayıtlıymış. Daha ilginç olanıysa, savcının hiç ama hiç telefon dinlettirmemiş olmasıymış; çünkü bu tür kayıtlar kanıt sayılmazmış.
Bunun yerine savcı, yabancı devletin istihbaratıyla ve yan kuruluşlarıyla (parasal ve yönlendirici) bağlantılarını, hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak biçimde, şebekenin kendi raporlarına dayanarak iddianamesini hazırlamış.
400 zanlıyı, eylemli olarak hükümeti devirme ve devleti yıkmaya girişmekten mahkemeye vermek üzereymiş.
Savcı’ya ne olduğunu sonraya bırakalım da darbecilerin o iki yıl önceki eylemini, yani “suçun nasıl sübuta” erdiğini anımsayalım: İşadamı, asker, gençlik, sendikacı, medyacılardan oluşan şebeke parlamentoyu basarak yönetime el koymuşlardı. Bunun üzerine halk “demokratik” eyleme girişerek parlamentoyu kuşattı ve darbecileri alaşağı etti. Darbeci muvazzaflar ve işadamı yurtdışına kaçtı; para veren ülkeye sığındı.
İşte bağımsız ve bağlantısız Savcı bu darbecileri, iç-dış bağlantılarını açığa çıkararak davayı açıyordu ki…
Bir akşamüzeri otomobilinin şasisine yapıştırılan C4 bombanın uzaktan patlatılmasıyla öldürüldü.
Neden öldürüldüğü açık; çünkü o 38 yaşındaki yalnız adamın dosyası sağlamdı; ülkesindeki CIA’nın muteber adamlarını listelemişti. Savcı o denli dürüst idi ki, hükümeti bile sorguluyordu. Bu yüzden cenazesine halk katıldı; ama meslektaşlarının çoğu katılmadı. Onun dosyalarından iz süren bazı dürüst savcılar, işe emniyetteki darbeci uzantılarından, organize suç şebekelerinden, yargı kurumundaki yolsuzluklardan başladılar.
Uzaklardaki ülkenin savcısıydı Danilo Anderson. Ülkesindeki “sivil örümcek ağı”nı dosyalayan adamdı.
Ülkemize gelince uzun boylu dinlemeye gerek yok; çünkü asıl darbeciler toplantılarını (yurtdışından gelenlerle birlikte) açık açık yapıyorlar; ülkeyi etnik azınlık-dinsel gruplar olarak ayrıştırıyorlar, federasyonlar kuruyorlar. Şimdi “CIA’sız gladio olur mu” ve “Darbecilerin bağlantılarıyla eylemleri, yorum gerektirmeyecek denli, apaçık değil mi” diye sormamalı mı ? ..
Yoksa CIA’sız “gladio” ya da CIA bağlantısız zorlama bir “derin devlet” senaryosu yazılarak hükümetler ve Amerika mı korunuyor ?
Not: Savcı’nın dosyasına esas oluşturan temel bilgi için bkz. S. Örümceğin Ağında. Anahtar sözcükler: Danilo Anderson, Venezuela
Büyük bir şebeke kurmuşlardı: Orduya, “sivil toplum örgütleri”ne, emniyete sızmayı başarmışlar; yeni “sivil toplum örgütleri” kurmuşlar, özellikle gençliği hükümete karşı örgütlemişler, bir medya ağı oluşturmuşlar; gösteriler düzenlemişler. Yürüyüşçülerin arasına giren taraftarları, gençlere ateş ederek birkaçını vurmuş. Ateş açan katiller medya ağı tarafından hükümetin polisiymiş gibi gösterilmiş.
Şebeke sendikalara sızarak, işçileri hükümete karşı isyana yönlendirmiş; grevler başlatmış. Ticaret Odası’na sızmışlar. Şebeke üst yönetimi ülkede “kaotik” bir ortam yaratarak toplumu terörize etme ve hükümeti zayıf düşürme kararı almış ve seçime gidilirken güvensizlik ortamı oluşturmak için hükümete karşı karalama kampanyası başlatmışlar; devlet elden gidiyormuş gibi göstermişler. Özellikle Ticaret Odası Başkanı’nın yönetimindeki medya sıkı bir çalışma yürütmüş.
Hükümet karşıtı eylemleri için yurtdışıyla işbirliğine giden şebeke, hükümeti demokrasiyi yıkıyor, rejimin temelleriyle oynuyor, diye ihbarlarda bulunmuş; hükümeti devirmeleri için dışardan yardım istemiş ve şebekeyi beslemek üzere yüklüce finans sağlamış.
Hükümet genel seçimlerde ve referandumlarda oyların büyük çoğunluğunu alınca, şebeke üst yönetimi bir toplantı düzenlemiş ve bazı muvazzaf subaylarla ilişkiye geçerek darbe kararı almış.
Aradaki olayları şimdilik geçerek işin sonuna gelelim: Devleti korumakla görevli savcı, hiç kimseden emir almadan, doğal görevini yerine getirmiş. Soruşturma iki yıl sürmüş. Savcı, özellikle yüzerlerce yıldır dışarıyla derin ilişki geçmişi olan darbecileri birer birer saptamış. Hiçbir zanlıyı ya da tanığı sorgulamamış; çünkü darbe eylemi gerçekmiş ve tüm kanıtlar yazılı ve görüntü kayıtlıymış. Daha ilginç olanıysa, savcının hiç ama hiç telefon dinlettirmemiş olmasıymış; çünkü bu tür kayıtlar kanıt sayılmazmış.
Bunun yerine savcı, yabancı devletin istihbaratıyla ve yan kuruluşlarıyla (parasal ve yönlendirici) bağlantılarını, hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak biçimde, şebekenin kendi raporlarına dayanarak iddianamesini hazırlamış.
400 zanlıyı, eylemli olarak hükümeti devirme ve devleti yıkmaya girişmekten mahkemeye vermek üzereymiş.
Savcı’ya ne olduğunu sonraya bırakalım da darbecilerin o iki yıl önceki eylemini, yani “suçun nasıl sübuta” erdiğini anımsayalım: İşadamı, asker, gençlik, sendikacı, medyacılardan oluşan şebeke parlamentoyu basarak yönetime el koymuşlardı. Bunun üzerine halk “demokratik” eyleme girişerek parlamentoyu kuşattı ve darbecileri alaşağı etti. Darbeci muvazzaflar ve işadamı yurtdışına kaçtı; para veren ülkeye sığındı.
İşte bağımsız ve bağlantısız Savcı bu darbecileri, iç-dış bağlantılarını açığa çıkararak davayı açıyordu ki…
Bir akşamüzeri otomobilinin şasisine yapıştırılan C4 bombanın uzaktan patlatılmasıyla öldürüldü.
Neden öldürüldüğü açık; çünkü o 38 yaşındaki yalnız adamın dosyası sağlamdı; ülkesindeki CIA’nın muteber adamlarını listelemişti. Savcı o denli dürüst idi ki, hükümeti bile sorguluyordu. Bu yüzden cenazesine halk katıldı; ama meslektaşlarının çoğu katılmadı. Onun dosyalarından iz süren bazı dürüst savcılar, işe emniyetteki darbeci uzantılarından, organize suç şebekelerinden, yargı kurumundaki yolsuzluklardan başladılar.
Uzaklardaki ülkenin savcısıydı Danilo Anderson. Ülkesindeki “sivil örümcek ağı”nı dosyalayan adamdı.
Ülkemize gelince uzun boylu dinlemeye gerek yok; çünkü asıl darbeciler toplantılarını (yurtdışından gelenlerle birlikte) açık açık yapıyorlar; ülkeyi etnik azınlık-dinsel gruplar olarak ayrıştırıyorlar, federasyonlar kuruyorlar. Şimdi “CIA’sız gladio olur mu” ve “Darbecilerin bağlantılarıyla eylemleri, yorum gerektirmeyecek denli, apaçık değil mi” diye sormamalı mı ? ..
Yoksa CIA’sız “gladio” ya da CIA bağlantısız zorlama bir “derin devlet” senaryosu yazılarak hükümetler ve Amerika mı korunuyor ?
Not: Savcı’nın dosyasına esas oluşturan temel bilgi için bkz. S. Örümceğin Ağında. Anahtar sözcükler: Danilo Anderson, Venezuela