kuzay
Pesimist
- Katılım
- 2 Nis 2007
- Mesajlar
- 28,387
- Reaction score
- 0
- Puanları
- 0
gitme..
beni öldürme
ruhum dayanmaz bu sessizliğe
gitme..
beni öldürme
kalbim dayanmaz bu gidişe
giderken söyleyemez insan arkasından. gururu artık daha fazla küçülmeye izin veremez uğruna, uğruna küçüleceği değer ona değer vermiş olsaydı bambaşka olabilecekken...hala değerli belki, canının yanmasını istemezsin, aşk geçmiştir bi kere dudaklarından.. insan aşık olduğu insandan her gün nasıl daha fazla nefret etmek istediğine anlam veremeyip üzülürken içinden geçebilecek en standart dilek gitme yerine gitmeseydin olur..gitmeseydin keşke..içimdeki saflığı da alıp götürmeseydin be..hani canının istediğini yaparsın, sen bambaşkasın...ama yapmasaydın keşke, o çocukluğu öldürmeseydin...kötü insan yapmasaydın gözünde o çocuğun kendini...ama o çocuk yok artık, sen de haklısın...giderken "iyi" dilekler bıraksaydın da olurdu..gitme demeyi ne çok isterken bile gözlerin dolmasını engelleyebilirdin son sözlerle,yapmadın..cümlelerimin başı sonu yok, sonunda her daim olan noktalarımın sonunda..nokta koyamamamdan kaynaklanır, bilirsin..naparsın..artık bişeyler bitmiştir..bitirilmiştir hem de en güzel zamanları bile geçirememişken , daha öpüp koklayamadan...şimdi son görevlerimi yerine getiriyorum ben..acıyı hakkıyla yaşamak yaptığım, sonuna kadar gidişine ağladım, saflığımı öldürdüm seninle, kırıntıları varsa attım kelebeklerimin kanatlarından..ben de o kanatlarda değilim artık, mutlu değilim ki, mutluluk sonsuz acı gibi gelir, sen ki sonsuz acıyı benden iyi bilirken, dayanamazsın bazen, kendi nefesinde boğulursun deliler gibi seviyorum diyecek olursun artık çıkmaz ağzından, boğuldun, boğdu seni, öldürdü..bi kere ölmüştün zaten..tahammül edemediğin "kötülükler" öldürmüştü bi kere, çok değişmiştin..şimdi "hep yanında olsam da tahammül etsem" dediğin "kötülük" öldürdü..ölmek ne de kolaymış..sonsuzluğun noktalar kümesi değil bunlar..nasıl desem..bütün anılarımı- henüz sayısı on parmağımı geçmezken- ,acılarımı, arzularımı gömdüğüm cenaze töreninin, gidenin arkasından ettiğim son duanın da sonları..bitecek yakında...şimdi gelsen başını göğsüme dayasan..nefes alsan, hissetsem "güzel" olurdu..ama olmaz. beden buz gibidir. içi yanıp tutuşurken hem de..artık ağlama..ölenle ölünmez..
ama ölen her gün daha da acır..fotoğraflara poz verir, arkadaşlarıyla gülümser, bakar..ne fayda..ne gerek var artık yalan söylemeye..gülmezki o fotoğraftaki, gülerken bile onu ağlatanı düşünürken..nefret etsem..ediyorum galiba..en azından tamamen yeninlenince edeceğim..son sözün olmadı senin, bu benim son sözüm olsun..oldu bile..
boğulur insan..içim yanar..gitmeseydin..saflığımı da yanında götürmeseydin..benden kötülükler yaratmasaydın..yeni bir hayat başlıyor..başlamalı, çünkü anladım;
gitme..beni öldürme
ama gittin
beni öldürdün...şimdi yeni bi ben var..ama orada sen yoksun..
( büyüklere masallar küçüklere gerçekler )
beni öldürme
ruhum dayanmaz bu sessizliğe
gitme..
beni öldürme
kalbim dayanmaz bu gidişe
giderken söyleyemez insan arkasından. gururu artık daha fazla küçülmeye izin veremez uğruna, uğruna küçüleceği değer ona değer vermiş olsaydı bambaşka olabilecekken...hala değerli belki, canının yanmasını istemezsin, aşk geçmiştir bi kere dudaklarından.. insan aşık olduğu insandan her gün nasıl daha fazla nefret etmek istediğine anlam veremeyip üzülürken içinden geçebilecek en standart dilek gitme yerine gitmeseydin olur..gitmeseydin keşke..içimdeki saflığı da alıp götürmeseydin be..hani canının istediğini yaparsın, sen bambaşkasın...ama yapmasaydın keşke, o çocukluğu öldürmeseydin...kötü insan yapmasaydın gözünde o çocuğun kendini...ama o çocuk yok artık, sen de haklısın...giderken "iyi" dilekler bıraksaydın da olurdu..gitme demeyi ne çok isterken bile gözlerin dolmasını engelleyebilirdin son sözlerle,yapmadın..cümlelerimin başı sonu yok, sonunda her daim olan noktalarımın sonunda..nokta koyamamamdan kaynaklanır, bilirsin..naparsın..artık bişeyler bitmiştir..bitirilmiştir hem de en güzel zamanları bile geçirememişken , daha öpüp koklayamadan...şimdi son görevlerimi yerine getiriyorum ben..acıyı hakkıyla yaşamak yaptığım, sonuna kadar gidişine ağladım, saflığımı öldürdüm seninle, kırıntıları varsa attım kelebeklerimin kanatlarından..ben de o kanatlarda değilim artık, mutlu değilim ki, mutluluk sonsuz acı gibi gelir, sen ki sonsuz acıyı benden iyi bilirken, dayanamazsın bazen, kendi nefesinde boğulursun deliler gibi seviyorum diyecek olursun artık çıkmaz ağzından, boğuldun, boğdu seni, öldürdü..bi kere ölmüştün zaten..tahammül edemediğin "kötülükler" öldürmüştü bi kere, çok değişmiştin..şimdi "hep yanında olsam da tahammül etsem" dediğin "kötülük" öldürdü..ölmek ne de kolaymış..sonsuzluğun noktalar kümesi değil bunlar..nasıl desem..bütün anılarımı- henüz sayısı on parmağımı geçmezken- ,acılarımı, arzularımı gömdüğüm cenaze töreninin, gidenin arkasından ettiğim son duanın da sonları..bitecek yakında...şimdi gelsen başını göğsüme dayasan..nefes alsan, hissetsem "güzel" olurdu..ama olmaz. beden buz gibidir. içi yanıp tutuşurken hem de..artık ağlama..ölenle ölünmez..
ama ölen her gün daha da acır..fotoğraflara poz verir, arkadaşlarıyla gülümser, bakar..ne fayda..ne gerek var artık yalan söylemeye..gülmezki o fotoğraftaki, gülerken bile onu ağlatanı düşünürken..nefret etsem..ediyorum galiba..en azından tamamen yeninlenince edeceğim..son sözün olmadı senin, bu benim son sözüm olsun..oldu bile..
boğulur insan..içim yanar..gitmeseydin..saflığımı da yanında götürmeseydin..benden kötülükler yaratmasaydın..yeni bir hayat başlıyor..başlamalı, çünkü anladım;
gitme..beni öldürme
ama gittin
beni öldürdün...şimdi yeni bi ben var..ama orada sen yoksun..
( büyüklere masallar küçüklere gerçekler )
