maybe_
New member
> Güldüm ve Aldattım <Senin kadar yalnızdım. Sevdalara uzaktım. Aşka küskünlüğümü bilen var mıydı acaba? Hem bilseler bile kimin umurundaydı? Mutluluk maskesini takıp sahte bir yüzle aldatmak o kadar kolaydı ki onları Güldüm ve aldattım. Oysa yüreğim ezberlediği hüzün şarkısını bilmem kaçıncı bin kez tekrar ediyordu sessiz ve derinden. Delice bir aşka tutulmuş muydum hiç. Kaç zamandır terlemiyordu ellerim, kaç zamandır heyecanla çarpmıyordu yüreğim; hatırlamıyordum. Günleri böyle, amaçsızca, umutsuzca tüketip gideceğimi düşünüyordum. O güne kadar Sıradan bir gündü, diğerlerinden hiç farklı değildi. Bir önceki gün gibi tüketilecek ve ertesi sabaha yine yalnız uyanılacaktı. Olmadı. Gün sönmeyen bir ateşe döndü birden. Sana baktığımda gözlerinde başka hiç kimsede olmayan pırıltıyı gördüm. Sanki yeniden hayata döndüm. Sen de bir şey vardı ve ben o şey in peşine düştüm. Soluğum kesiliyordu, sesim titriyordu. Bu şey bedenimi esir alıyor, beni acizleştiriyordu. Buydu işte, beklediğim buydu. Bir hayat gibi geçip gideceğini düşünüyordum önce. Öyle ya, bu kadar yabancıyken, bir gecede teslim olabilir miydi yüreğim? Oldu. Üstelik beynimden önce teslim oldu yüreğim. Ve sen hayal değildin, en gerçekten daha gerçektin. Şimdi bir başka yaşıyorum hayatı. Böylesine keyif doluysam bu senin sayendedir. Yediğim yemeğin, içtiğim suyun tadını daha iyi alabiliyorum artık. Her güne seninle başlıyorum, her geceyi seninle tamamlıyorum. Pencereden güneşle birlikte evime giren sensin. Bir yıldız kaysa gökyüzünde, dilek tutmak yerine senin adını söylüyorum. Adını söylerken sanki en güzel aşk şiirini okuyormuşum gibi hissediyorum
(alıntı)