otlupeynir
Çǿκ کε√díκ طę ∂طí
Senin gözlerine şiir mi değdi?
Yoksa ben mi değdirdim şiirime gözlerini?
İçimde kaç çocuk büyüttün sormadım
Bakışların yıktı hep çıkacak sözlerimi dudaklarımda
Bir kere olsun değmez mi yağmurlar sana
Hep gökkuşağımı besler sahi hayallerin
Gök mavisi çam yeşili mi gelecek senin için?
Anlatmaya çalışsam cümlelerime kuraklık bulaşır
Gönlüm yıkıntılarda savaşır
Mutluluğu ceplerimde değil de sende aramak başka
Söylesene senin gözlerin mi bulaştı aşka
Yoksa bu kadar dalmaz insan
Soluklanıp resim gibi izlemek istesem seni
Birkaç yaprak dökülür hep içimden
Kıyıya çarpıp geri gelir kalbim,bedenim,her şeyim..
Sonra dalar susarım sana
Birkaç söz fısıldasam bir bakışına
Aşkı anlatmaya çalışsam mesela
Boş ver der bilirim ellerim
Sanki hani sanki
Bir martı uçar kirpiklerine
İzlerim bir mavi denizi denizin içinde
Uzanmak isterim
Sanki
İmkansızlıkta sırlar saklamış gözlerin..
Korkarım..
Sonra dalga gibi çekerim kendimi
Ne kadar hayalim saklanmışsa hepsi alabora
Bağırmak isterim gözlerimle gözlerine
Akıtmak isterim sevgimi içine
Sonra çocuk gibi saklanırım bir umudun köşesine
Sessizce alır giderim umutları
Ne zaman ayrılsam gözlerinden
Saklarım hep ben ayrılıkları
Sonra ceketime alır sırtıma bırakır giderim yarınları
Anlarsa giderken bu sözlerimi gözlerin
Arkamdan bağıra çağıra söyle
Bir dilek tutarak içinde
Senin gözlerine şiir mi değdi?
Yoksa ben mi değdirdim şiirime gözlerini?
alıntı
