ƒoŋksiyoŋeL
New member
Gözlerin Uzaktı..
Her gecenin sonunda yeni satırlar eklenir yalnızlık şiirlerine..
Yazarlar ise her zaman ki gibi sessiz hisseder kendini..
Aslında tüm yalnızlık şiirleri kimsesiz ve sessizken yazılmaz mı ?
Yalnızlığın en acı verdiği anda dökülür kelimeler..
Her yazdığımda sana daha fazla yaklaştığımı hissederdim.
Ama nerden bilebilirdim ki yazdığım her an senden uzaklaşacağımı ?
Sana uzak mı olmalıyım yoksa her zaman seninle mi olmalıyım bilmiyorum..
Tam bir çıkmazın içindeyim bugünlerde..
Sana yakın olursam seni kaybetmekten korkuyorum..
Kalbin sanki hep yanımda sanıyorum..
Yoksa bunları kendimi avutmak için mi söylüyorum ?
..bunu bende bilmiyorum nedense..
Yüreğinle benim aramda hiç bir şey yokmuş gibi sansam da
..gözlerin bana çok uzak..
Bazen insan ne yüreğine ne de gözlerine söz geçirebiliyor.
Her geçen saat daha fazla yanıyorum!
Gözlerim hep ellerini arıyor..
Arizмend
20 Eylül 2006
Bir tuhafım ağlamaklı..
Elimde değil..
Bir yol ki düşündüğüm,
Düşünüp kollarına koştuğum
Senin arkanı dönüp yürüdüğün
her geceki kabusum…!
Gururu bırakıp sevdiğim gibi,
Sevmeyi bırakıp gururla beklemeyi deniyorum.
Tabi biraz sessizlik
Alışması güç oluyor
Çalınan şarkılarda ben,
Besteciler beni nerden tanıyor?
Bunca şarkı nasıl beni anlatıyor?
İçime akıtılan yaşlarla
Bir denizim var artık,
Suyu biraz soğuk
Sevgi dolu kucakları
hiç ıslatmamış,
Ve biraz derin,
Aşka boğar insanı,
Belki de bu yüzden
Kimse yüzmüyor sularımda…
Arizмend
25 Temmuz 2005 - yalnızlığıma...
İnsan ezilmeli gururuna pençe değince
Düşmeli sonra uzadı uzadıya
Ama öyle ölüme gider gibi değil
Düşünerek yine kendini
Benliğini,sömürülen iyi niyetini
Düşmeli işte öyle huzur içinde
kafasında bir soru işareti
yüzünde bir rüzgar eşliğiyle
ve önce yanakları değmeli yere
Tokat olsun hatalarına diye
Sonra yüreği vurmalı toprağa
Ki yakınsın kalbimin değerini
Bilemedim ben diye.
Ve iki nefes çekip ciğerlerine
iki ayağı üzerine hışımla dinelmeli
Ve gözlerini dikmeli düştüğü yere
İşte vakit o zaman
Tek bir soru sormalı kendine
Değer miydi koca dağları daha aşmadan
küçük bir tepeden düşmeye
Arizмend
11 Ocak 2006
Birinin bıçak vardı elinde,
birinin beyaz bir gül,
İkisi de yorgundu,
Sokak çocukları halinde.
Bıçaklısı bıçağını sapladı,
Çiçeklisi çiçeğini koklattı,
Kayboldular meyhaneler içinde,
Kaldırımda gül ve bıçak
kardeş kardeş kaldılar.
Cahit Irgat
Her gecenin sonunda yeni satırlar eklenir yalnızlık şiirlerine..
Yazarlar ise her zaman ki gibi sessiz hisseder kendini..
Aslında tüm yalnızlık şiirleri kimsesiz ve sessizken yazılmaz mı ?
Yalnızlığın en acı verdiği anda dökülür kelimeler..
Her yazdığımda sana daha fazla yaklaştığımı hissederdim.
Ama nerden bilebilirdim ki yazdığım her an senden uzaklaşacağımı ?
Sana uzak mı olmalıyım yoksa her zaman seninle mi olmalıyım bilmiyorum..
Tam bir çıkmazın içindeyim bugünlerde..
Sana yakın olursam seni kaybetmekten korkuyorum..
Kalbin sanki hep yanımda sanıyorum..
Yoksa bunları kendimi avutmak için mi söylüyorum ?
..bunu bende bilmiyorum nedense..
Yüreğinle benim aramda hiç bir şey yokmuş gibi sansam da
..gözlerin bana çok uzak..
Bazen insan ne yüreğine ne de gözlerine söz geçirebiliyor.
Her geçen saat daha fazla yanıyorum!
Gözlerim hep ellerini arıyor..
Arizмend
20 Eylül 2006
Bir tuhafım ağlamaklı..
Elimde değil..
Bir yol ki düşündüğüm,
Düşünüp kollarına koştuğum
Senin arkanı dönüp yürüdüğün
her geceki kabusum…!
Gururu bırakıp sevdiğim gibi,
Sevmeyi bırakıp gururla beklemeyi deniyorum.
Tabi biraz sessizlik
Alışması güç oluyor
Çalınan şarkılarda ben,
Besteciler beni nerden tanıyor?
Bunca şarkı nasıl beni anlatıyor?
İçime akıtılan yaşlarla
Bir denizim var artık,
Suyu biraz soğuk
Sevgi dolu kucakları
hiç ıslatmamış,
Ve biraz derin,
Aşka boğar insanı,
Belki de bu yüzden
Kimse yüzmüyor sularımda…
Arizмend
25 Temmuz 2005 - yalnızlığıma...
İnsan ezilmeli gururuna pençe değince
Düşmeli sonra uzadı uzadıya
Ama öyle ölüme gider gibi değil
Düşünerek yine kendini
Benliğini,sömürülen iyi niyetini
Düşmeli işte öyle huzur içinde
kafasında bir soru işareti
yüzünde bir rüzgar eşliğiyle
ve önce yanakları değmeli yere
Tokat olsun hatalarına diye
Sonra yüreği vurmalı toprağa
Ki yakınsın kalbimin değerini
Bilemedim ben diye.
Ve iki nefes çekip ciğerlerine
iki ayağı üzerine hışımla dinelmeli
Ve gözlerini dikmeli düştüğü yere
İşte vakit o zaman
Tek bir soru sormalı kendine
Değer miydi koca dağları daha aşmadan
küçük bir tepeden düşmeye
Arizмend
11 Ocak 2006
Birinin bıçak vardı elinde,
birinin beyaz bir gül,
İkisi de yorgundu,
Sokak çocukları halinde.
Bıçaklısı bıçağını sapladı,
Çiçeklisi çiçeğini koklattı,
Kayboldular meyhaneler içinde,
Kaldırımda gül ve bıçak
kardeş kardeş kaldılar.
Cahit Irgat
