sembol
New member
Biraz biliyordum yaşamayı
birazda yaşamaya çalışıyordum
zaman, şehir, karanlık
bir bir geliyordu üzerime
bilmediğim bir iklimde
hep kış mevsimi
gözlerin; keder ve yalnızlık.
Nice ufuklar vardı
umutlarımız daha keşfedilmemiş topraklarda
önce zulmü öğrettiler daha,
küçük bir çocukken
sevmekse hep en zor işti onların dünyasında
her hareketleri şiddet ve ölümden yana.
Tükeniyor şimdi sensizlik hafızamda,
tüm şehirler yabancı,
her nefesimde acı bir kuruluk, yıpranmışlık
senin kadar uzaktı gökyüzü
Masum bir yalancı,
afedilmeyi bekleyen bir suçlu misali
hep koştum peşinden
umarsız hayaller kurdum.
çırılçıplak duruyordun karşımda
utandım hayallerimden,
tekrar ediyordu zaman kendini
yokluğun sarhoşluğum gibi işliyordu kanıma
ve bir kurşun yarası gibi acı veriyordu.
Biraz biliyordum yaşamayı,
gözlerin keder ve yalnızlıktı.
