Necdet Göknil
New member
***Kara 12 Eylül mağdurlarının anısına***
Gözaltında gözden kayboldum.
Bu nasıl iş Anne
Banka soymadım
Adam oldürmedim
Doğrudur
B... yoluna gitmemek için
İçim yana yana
Çok kitap yaktım
Bazı kitapları bulundurmak bile suçtu
Bir ispiyon olsa
Arama yapanlar
O kitaplardan bir tanesini bile bulsa
Sorgusuz sualsiz içeri atarlardı
Ben önce vardım
Sonra yok oldum.
İşim bu Anne
Yalnızca yazdım
Ve konuştum
*****************
Bilen yok,,
Duyan yok,,
Gören yok.
Kim bilir ne haldeyim ?
Ne oldu bana
Şimdi nerdeyim
Beni bulursan anlat Anne
Sabah ezanı okunuyordu
İki kolumda iki kişi
Çekiştirip duruyordu
Bir tek onu hatırlıyorum
Sonra
Karanlık bir odada
Ekşimsi bir rutubet kokusu
Yüzlerce insan uğultusu
O yüzlerce genç insanın içinde ölüm korkusu
Omzuma vuruyorlardı
Yüzüme vuruyorlardı
Belki de elim-ayağım kırılıyordu
O tarifi olmayan acılar içinde
Gözlerim karardı
Derdimi anlatacak kimseyi bulamadım
Bir daha da kendimden haber alamadım
Ne yapayım Anne
Zorbalara sessiz kalamadım.
Sonu ne olursa olsun
Senden öğrendim
Konuştum, yazdım.
Böyle oldum,
Olacağım
İşte böyle Anne
Sen hiç üzülme
İnceldiği yerden kopsun
Bilen varsa
Bir gören varsa önce sana anlatsın
Gözaltında gözden kayboldum
Necdet GÖKNİL
NOT : Düşüncelerimizi korkusuzca söyleyeceğimiz,
yazacağımız bir ülkede
Bu güzelim ülkede böyle yaşamak stiyorum.
Türk, kürt, çerkez, alevi, sunni hepsi kardeşim, arkadaşım, dostumtur benim.